By Sadaos
SIN CITY: A DAME TO KILL FOR: “สไตล์” ยังเป็นจุดเด่นของหนังเหมือนที่ภาคแรกเป็น หากในวันนี้ก็ไม่ได้มีอะไรโดดเด่น หรือว่ารู้สึก “สด”, “ใหม่” เหมือนครั้งที่ได้ชมในครั้งแรก เพราะฉะนั้น การกลับมาเป็นครั้งที่ 2 ของเมืองคนบาป จึงต้องการอะไรที่มาเติมเต็ม หรือทดแทน ในสิ่งที่หายไป
กับการเป็นงานแบบรวมเรื่องสั้นที่ว่าด้วย “เมืองคนบาป” ที่จับเรื่องมุมนั้น ตัวละครนี้ของเมืองมาเล่า บางเรื่องก็น่าสนใจ บางเรื่องก็เป็นได้แค่ทำให้คนดูได้พบหน้าตัวละครเก่าๆ ที่ “ชอบ” บางเรื่องก็มาก่อนหนังภาคแรก บางเรื่องก็ต่อเนื่องจากที่เคยเล่าเอาไว้
หนังทำได้ดีกับเรื่องของสองตัวละครใหม่ นักพนันหนุ่ม ที่หาญมากระตุกหนวดเสืออย่าง สว. โร้ก และกับเรื่องของหญิงร้ายที่ใช้เสน่ห์ยั่วยวน หลอกใช้เพศตรงข้ามได้อย่างแยบยล ทั้งสองเรื่องเริ่มต้นอย่างน่าสนใจ ได้ตัวละครมีเสน่ห์ ทั้งหนุ่มจอห์นนี ของ โจเซฟ กอร์ดอน-ลิวอิทท์ และ เอวา กรีน ในบท เอวา คนรักเก่าของดไวท์ ซึ่งกลายมาเป็นตัวละครที่มีเสน่ห์ และมีความลุ่มลึกที่สุดของหนัง โดยเฉพาะกับการแสดง กรีนเล่นได้แสบไม่แพ้ที่เห็นใน 300: Rise of Empire ถ้าได้ไคลฟ์ โอเวนมาซ้ำบทเดิม ก็น่าจะทำให้ดูดีกว่าที่เห็น เพราะดูจะเข้าคู่กับเธอได้เหมาะกว่าที่ จอช โบรลินเป็น
ส่วนตัวละครเก่าๆ เรื่องของมาร์ฟ (ช่วงแรก) และตัวเขาดูแบนๆ ส่วนหนึ่งก็คงเพราะจัดหนัก มาเต็มไปแล้ว พอมาเป็นแบบนี้ เลยรู้สึกขาดมากกว่าพอดี ส่วนเรื่องของแนนซี และฮาร์ติแกน ก็เนือยและขาดพลัง ไม่ต่างจากภาพรวมของหนัง แม้เทคนิคด้านภาพจะดีขึ้น แต่กับหนังบางเรื่อง ความไม่สมบูรณ์ กลับทำให้หนังสมบูรณ์ ที่สำคัญยังแห้งแล้งอารมณ์ขันแบบแสบๆ อย่างสุดๆ เนื้อหนังขาดลูกล่อลูกชน หรือสถานการณ์พลิกผัน ไม่แปลกที่หนังจะให้รสชาติไม่จัดจ้านสักเท่าไหร่
ถ้าไม่ได้เรื่องของกอร์ดอน-ลิวอิทท์ และกรีน รวมไปถึงไม่มี ความร้ายการของ โร้ก ที่เล่นได้แบบน่าให้ถ้วยของเพาเวอร์ บูธ หนังก็คงจืดกว่านี้เยอะ เพราะนอกจากจะแทนไม่หมด ยังทำตกหล่นหายอีกต่างหาก
โดย นพปฎล พลศิลป์
What is your reaction?
