By Sadaos
ต้นยุค 90 ถือเป็นช่วงเวลาของวงร็อคแฮร์แบนด์ และแอลเอ เมทัล ที่กันส์ เอ็น โรเซสของแอ็กเซิล โรส คือวงดนตรีระดับหัวแถว นับตั้งแต่แจ้งเกิดด้วยอัลบั้ม Appetite for Destruction แล้วก็มีงานมหากาพย์อัลบั้มคู่ Use Your Illusion I และ II ตามออกมา ซึ่งก็สร้างทั้งเพลงฮิต ความสำเร็จในเรื่องยอดขาย การแสดงสด และชื่อเสียง รวมไปถึงชื่อเสียให้กับทางวงมากมาย
แต่ก็เหมือนคำกล่าวในวงการเพลงที่ว่า Pop will eat itself ไม่ช้าไม่นานความสำเร็จของพวกเขาก็ถูกตัดตอน ทั้งจากการเกิดขึ้นของดนตรีอัลเทอร์เนถีฟ ทั้งจากการกระทำของพวกเขาเอง โดยเฉพาะโรส ที่ติสท์รับประทานในระดับที่แทบจะแยกไม่ออกกับคนไม่มีความรับผิดชอบ จนทำให้เพื่อนฝูงที่ตั้งวงร่วมกันมาอย่าง สแลช, อิซซี สตราดลิน และดัฟฟ์ แม็คเคแกน ต้องถอนตัวออกจากวง ไปเป็นศิลปินเดี่ยวบ้าง บางคนก็ไปมีวงใหม่ ปล่อยให้แอ็กเซิลอยู่กับสมาชิกใหม่ และการทำอัลบั้มที่ยาวนานเหลือเกินกว่าจะเสร็จออกมา อย่าง Chinese Democracy ที่ทิ้งห่างจาก Spaghetti Incident งานชุดสุดท้ายของวง ซึ่งเป็นอัลบั้มคัฟเวอร์เพลงเก่าถึง 15 ปี แถมยังทำยอดขายน่าผิดหวัง ทัวร์คอนเสิร์ทก็ไม่ได้เปรี้ยงปร้างเหมือนในยุคก่อน แต่พวกเขาก็ได้เปิดการแสดงที่ เดอะ จอยนท์ ฮอลล์ในฮาร์ด ร็อค คาสิโน ที่ลาส เวกัส อีก 4 ปีต่อมา และการแสดงในคืนที่ 10 ของที่นี่ ที่เป็นส่วนหนึ่งของทัวร์ Appetite for Democracy ด้วย เมื่อ 21 พฤศจิกายน 2012 ซึ่งเป็นวาระครบรอบ 25 ของการออกอัลบั้ม Appetite for Destruction และ 4 ปี สำหรับ Chinese Democracy ก็ถูกบันทึกภาพและปล่อยมาเป็นบันทึกการแสดงสดชุดแรกของพวกเขานับตั้งแต่ Use Your Illusion I และ Use Your Illusion II เมื่อปี 1992
ที่หากเทียบกันแล้ว กันส์ เอ็น โรเซสในยุค 2000 ขาดพลัง และเสน่ห์ในการแสดงกว่าอย่างเห็นได้ชัด ซึ่งก็มีเหตุผลสนับสนุนหลายๆ อย่าง ไม่ว่าจะเป็นการที่แอ็กเซิล เสียงตกลงไปจากเดิม พิทช์เสียงในบางเพลงได้ไม่ถึงอย่างที่เคยเป็น แถมยังอ้วนบะละกัก ไม่พลิ้วไหว เช่นในยุครุ่งเรือง ยิ่งพยายามดีดขา ขยับตัวส่ายไปมาแบบเดิมๆ ด้วยแล้ว ก็ดูไม่ต่างไปจากตัวตลกบนเวที
นักดนตรีร่วมวง ที่มีดิซซี รีด เป็นขาเก่าสมัยทัวร์ Use Your Illusion เพียงคนเดียว ก็ไม่ได้ให้ความรู้สึกเป็นทีม เป็นหนึ่งเดียวกับโรส แม้แต่ละคนจะมีฝีมือใช้ได้ และพยายามนำเสนอความเป็นตัวเองผ่านเสียงดนตรีที่เล่น หากก็ดูคล้ายกับวงแบ็ค อัพ เนื่องจากไม่เป็นหนึ่งเดียวกันกับโรส อย่างที่บอก และกับสมาชิกคนอื่นๆ ดนตรีอาจจะแน่น แข็งแรง แต่การแสดงไม่ต่างไปจากต่างคนต่างทำหน้าที่ให้ดีที่สุด
และลุค หรือเสน่ห์ของแต่ละคน ก็เทียบไม่ได้เลยกับสมาชิกในอดีตของวง ที่มีทั้งอิซซี, สแลช, ดัฟฟ์ หรือกระทั่งคนที่เข้ามาแทนอิซซี อย่าง กิลบี คลาร์ค
อาจจะรู้สึกเหมือนเป็นบันทึกการแสดงสดที่น่าผิดหวัง แต่อย่างน้อย แอ็กเซิลก็อัดเพลงให้ได้ชมได้ฟังกันถึง 25 เพลงเต็มอิ่ม เพลงฮิตครบ ไม่ว่าจะเป็น Welcome to the Jungle, Don’t Cry, November Rain, Patienceความยาวในการแสดงที่ได้ชมมากถึง 2 ชั่วโมง 43 นาที และเป็นการแสดงแบบวงร็อคยุค 90 ครบ พลุตะไล ไฟพะเนียงมีให้ได้เห็น และกับบางเพลงก็มี ‘ของ’ มาเสริม เช่น November Rain ที่โรสถูกยกไปเล่นแกรนด์เปียโน ร้องเพลงนี้ ห้อยต่องแต่งอยู่กลางฮอลล์ แล้วก็มีแดนเซอร์สาวๆ มาเป็นสีสันเปรี้ยวๆ
นอกจากเพลงของวงเอง ก็ยังมีการเล่นเพลงของศิลปินอื่นๆ ด้วย อย่าง Another Brick in the Wall Part 2 ของ Pink Floyd, The Seekers ของ The Who โดยไม่นับ Live and Let Die และ Knocking on a Heaven’s Door ของพอล แม็คคาร์ทนีย์ และบ็อบ ดีแลน ตามลำดับ ที่กันส์ เอ็น โรเซส เอาไปทำใหม่ใส่ในอัลบั้มของตัวเองอยู่แล้ว ขณะที่นักดนตรีบางคนก็ได้มีโอกาสเล่นเพลงของตัวเองด้วยเช่นกัน
กับเรื่องระบบภาพ และเสียงถือว่าไม่มีปัญหา ตัวภาพเป็นจอกว้างมาก เสียงมีทั้งสเตอรีโอ และ 5.1 ที่สำคัญคอนเสิร์ทหนนี้ถ่ายทำด้วยกล้อง 3 มิติ ซึ่งถ้าซื้อเป็นบลู-เรย์ ก็จะได้ชมกัน แต่กับดีวีดีก็เป็นแบบธรรมดาๆ นี่ละ และก็มีคลิปสัมภาษณ์สมาชิกวง 4 คนให้ได้ชมกันด้วย แต่ไม่มีบรรยายภาษาใดๆ มาให้
อาจจะไม่ได้อรรถรส เหมือนตอนที่ชมการแสดงสดชุด Use Your Illusion I & II ซึ่งเป็นช่วงพีคของทางวง สำหรับแฟนตัวจริงทั้งหลาย แต่กับความทรงจำเก่าๆ ถึง กันส์ เอ็น โรเซส บันทึกการแสดงสดชุดนี้ ถือว่าก็พอช่วยได้ในระดับแก้ขัด
จากเรื่อง Appetite for Democracy บันทึกการแสดงสดแก้ขัดของ Guns N’ Rosesโดย นพปฎล พลศิลป์ คอลัมน์ ดนตรีมีเหตุ หนังสือพิมพ์ไทยโพสท์ วันที่ 7 สิงหาคม 2558
สามารถกดไลค์ Like ติดตามเพจสะเด่าส์ ได้ที่นี่
What is your reaction?
