By Sadaos
ได้เห็นแซ็ค บราวน์ แบนด์ เป็นครั้งแรก ก็ตอนนั่งดูการถ่ายทอดงานประกาศรางวัลแกรมมีอยู่ปีหนึ่ง ที่พวกเขาขึ้นแสดงในงาน ได้เห็นแล้วก็รู้สึกเซอร์ไพรส์ เพราะจากที่รู้มา นี่ก็คือวงดนตรีคันทรี แต่จากการแสดงสด พวกเขาให้ได้มากกว่าการเป็นวงคันทรี ในขณะเดียวกันก็มาพร้อมกับความต่างไปจากงานคันทรีทั่วๆ ไป โดยเฉพาะความดิบ และความมันส์ ที่ทำได้ไม่ต่างไปจากวงร็อคเลย
คลิกเข้าไปหาเรื่องราวของพวกเขา แซ็ค บราวน์ แบนด์เป็นวงดนตรีจากแอตแลนตา, จอร์เจีย ก็เลยพอเดาได้เป็นเลาๆ ว่าความดิบ ความหนักแน่นในแบบร็อคของพวกเขา น่าจะเป็นอิทธิพลที่มาจากเพลงร็อคชาวใต้หรือเซาเธิร์น ร็อค สมาชิกของพวกเขามีแกนนำคือ แซ็ค บราวน์ นักร้องนำและมือกีตาร์ ที่ตอนนี้ก็คงพอรู้แล้วว่า ชื่อวงมาจากไหน และนี่เป็นวงดนตรีของใคร
แล้วก็มีสมาชิกที่เหลืออีกมากมายถึง 7 คน ชนิดที่ยืนบนเวทีก็คงแน่นตึ้บ ซึ่งก็เป็นเอกลักษณ์ หรือเสน่ห์อีกอย่างหนึ่งของวงเซาเธิร์น ร็อค ที่มักจะมีสมาชิกยืนกันเป็นแผงเต็มเวที ขณะที่ภาพลักษณ์ของพวกเขาก็ค่อนไปในทางเดียวกัน
ไม่แน่ใจว่า Jekyll + Hyde ที่มีขายในบ้านเราตอนนี้ จะเป็นอัลบั้มชุดแรกของพวกเขาที่วางจำหน่ายในบ้านเราหรือเปล่า แต่ที่แน่ๆ นี่ไม่ใช่งานชุดแรกของแซ็ค บราวน์ แบนด์ แต่เป็นงานชุดที่ 4 เข้าให้แล้ว โดยพวกเขาออกอัลบั้มชุดแรกมาตั้งแต่ปี 2008 ที่ชื่อ The Foundation โน่นแล้ว ก่อนที่จะตามมาด้วย You Get What You Give ในอีก 2 ปีต่อมา แล้วก็เป็น Uncaged ในปี 2012 ก่อนจะมาถึง Jekyll + Hyde
ซึ่งจากที่ได้ยินใน Jekyll + Hyde และกับที่เห็นและฟังจากการแสดงสดที่ว่ามาข้างต้น ถึงจะมีหน้าตาชวนให้นึกถึงงานในทางเซาเธิร์น ร็อคซะเยอะ ทางเพลงหลักๆ ของแซ็ค บราวน์ แบนด์ก็คือ คันทรี ที่มีองค์ประกอบทางนี้ครบ ไม่ว่าจะเป็นเสียงร้องเหน่อๆ ขึ้นจมูกของนายวง เสียงเครื่องดนตรีในกลุ่มของงานเพลงคันทรีตามมาตรฐานอย่าง ฟิดเดิล, แบนโจ หรือว่าแมนโดลิน
แต่ที่ต่างไปก็คือ ทางของดนตรีร็อคที่ผสมผสานลงมาในงาน แล้วก็ไม่ใช่เป็นแค่ทางของร็อคตามมาตรฐาน หรือร็อคเมนสตรีม หรือร็อคในแบบเวสท์โคสท์ หากยังมีซาวนด์ของงานอัลเทอร์เนถีฟ เสียงกีตาร์แตกๆ แผดกร้าว ที่เสียงร้องรับมือเอาไว้ได้อย่างอยู่หมัด บางเพลงก็มีเครื่องดนตรีอิเล็กทรอนิกส์มาเป็นสีสัน อย่างเช่นที่ได้ยินในเพลง Beautiful Drugs เพลงเปิดอัลบั้ม ซึ่งยังมาพร้อมกับจังหวะจะโคนแบบดนตรีร็อคโจ๊ะๆ ชูมือขวา หรือว่าเต้นรำด้วยได้ ขณะที่ Loving You Easy ก็คืองานป็อป-ร็อค ที่เสียงร้องติดเหน่อ เน้นงานภาคริธึม โดยมีลูกตอดกีตาร์เก๋ๆ เป็นลูกกุ๊กกิ๊ก แล้วพอมาถึง Heavy is the Head แซ็ค บราวน์ แบนด์ ก็แปรสภาพเป็นวงร็อค กลิ่นกรันจ์ เสียงกีตาร์แตกพร่า ริฟฟ์หนืด หน่วงๆ เสียงร้องกร้าวๆ ที่ฟังแล้วหากพวกเขาจะเอาดีทางนี้ ก็เชื่อได้ว่าน่าจะทำได้ถึง ไม่แพ้วงอย่าง Nickelback หรือว่า Creed
ที่เซอร์ไพรส์ (โคตรๆ) สำหรับเพลงในอัลบั้มชุดนี้ก็คงไม่พ้น Mango Trees ที่แซ็ค บราวน์และเพื่อนๆ ทำออกมาเป็นงานสวิง ได้แบบถึงๆ แล้วก็ฟังสนุก เพลิน จนลืมไปเลยว่านี่กำลังฟังอัลบั้มของวงคันทรีอยู่ ดนตรีในช่วงโซโลนั้น ถึงรสถึงชาติเอามากๆ แถมเสียงร้องของแซ็ค บราวน์ก็อวบ ใหญ่ ได้ใจเหลือเกิน
หากชอบคันทรี ร็อค แบบที่คุ้นๆ กัร Remedy คือเพลงที่เป็นตัวแทนทางนั้น ไลน์กีตาร์เพลงนี้ในช่วงโซโล ออกมาสวยไม่แพ้งานเพลงบัลลาดอะคูสติคของวงร็อคจากยุค 80 , Bittersweet ก็เป็นคันทรีร็อคเบาๆ นวลๆ ที่แสดงให้เห็นว่าถึงบทนุ่มนวล แซ็ค บราวน์ แบนด์ ก็ทำได้ดี, Castaway ก็เป็นช่วงเวลาโชว์ความน่ารัก กับท่วงท่าของดนตรีเร็กเก้ เพลงใสๆ ร่าเริง ได้ยินแล้วก็รู้สึกถึงความสดชื่อ
เหมือนว่าจะเป็นอัลบั้มที่มาพร้อมกับความหลากหลาย ให้ความรู้สึกเหมือนน่าจะสะเปะสะปะ แต่ Jekyll + Hyde กลับมีความกลมกลืนเป็นหนึ่งเดียวกันจากซาวนด์ดนตรี ที่รายละเอียดอันแตกต่างของดนตรีถูกกลบลบความบกพร่องลงไปได้อย่างงดงาม ที่ลืมไม่ได้ก็คือ การผสมผสานทางดนตรีในรูปแบบต่างๆ ลงในเนื้องานนั้น ลงตัว กลมกลืน และการเปลี่ยนผ่านจากเพลงหนึ่งไปหาอีกเพลงหนึ่ง ก็ทำให้ทึ่งหู เมื่อพวกเขาพาคนฟังเดินทางไปพบกับสีสันอันหลากหลายทางดนตรี ที่บางครั้ง หรือหลายๆ ครั้งก็พูดได้ ว่า ขัดแย้ง ตัดกัน เหมือนตัวละคร แจ็คเคิลและไฮด์ที่กลายเป็นชื่ออัลบั้มยังไงยังงั้น
และไม่แปลกใจที่นอกจากคอเพลงคันทรีที่ชอบฟังงานทางหนัก ดิบ จะโปรดปรานอัลบั้มชุดนี้แล้ว คอเพลงร็อคอเมริกัน หรืองานร็อคแบบเมนสตรีมเก่าๆ ก็น่าจะเข้าถึง และ “โดน” กับอัลบั้มชุดนี้ไม่ต่างกัน
จากเรื่อง Jekyll + Hyde เพลงคันทรีในแบบ Zac Brown Band โดย นพปฎล พลศิลป์ คอลัมน์ ดนตรีมีเหตุ หนังสือพิมพ์ไทยโพสท์ วันที่ 26 มิถุนายน 2558
What is your reaction?
