BEGIN AGAIN: เหมือนจะเป็นหนังรักของนักแต่งเพลงสาวอกหัก เพราะคนรักไปเป็นร็อคสตาร์ กับโปรดิวเซอร์ตกอับ แต่ Begin Again ก็คล้ายๆ กับ Once หนังเรื่องก่อนของจอห์น คาร์นีย์ ที่มีเรื่องราวเล็กๆ มากมายซุกแทรกอยู่ข้างใน
หนังยังว่าด้วยเรื่องชีวิตของ Rock Star ที่ดูแล้วก็ไม่ต่างไปจาก Lost Stars ที่พยายามตามหาความฝัน จนหลงทางไปไหนต่อไหน และเสียดสีวงการเพลงในยุคนี้แบบเบาๆ แต่ทำเอาหน้าหงายได้เหมือนกัน รวมไปถึงเรื่องราวของครอบครัวที่ชีวิตใกล้ชิดกับแสงสี
ที่สำคัญนักแสดงทุกคนเล่นได้ดี-ดีมาก น้องคีร่าอาจจะดู “ดี” ไปนิดกับบท และเล่น “เกิน” ไปหน่อยในบางที แต่นางก็ร้องเพลงได้ มีแคเรคเตอร์แบบสาวฉลาด อย่างที่บทต้องการ น้องอดัมก็สอบผ่านสบายๆ ในแบบที่เล่นเป็นธรรมชาติ หากเซอร์ไพรส์นั้น กลับอยู่ที่ มาร์ค รัฟฟาโล ที่เห็นแล้วนึกถึงคนอย่าง เกลนน์ บัลลาร์ด หรือ ริค รูบิน สองโปรดิวเซอร์ใหญ่ หรือบุทช์ วิก ขึ้นมาทันที
แม้จะเล่าเรื่องแบบเรียบๆ หากก็มีอารมณ์ขัน ความสัมพันธ์ของตัวละครที่จับใจ
ส่วนเพลง แม้จะเต็มไปด้วยเพลงรักอกหัก ที่เล่าเรื่องแบบงานบัลลาด แต่ก็ไม่ฟูมฟายเวิ่นเว้อ และงดงามได้ด้วยภาษาง่ายๆ มีทั้งความหมาย ท่วงทำนองที่งดงาม ในสไตล์ที่เป็นลายเซ็นของเกรก อเล็กซานเดอร์ (เดอะ นิว เรดิคัลส์)
สถานการณ์หลายๆ ครั้งในหนัง เฉียดๆ จะเป็นงานโรแมนติกเห่ยๆ ไร้คลาสส์อยู่หลายหน แต่ก็พาตัวเองหนีจากตรงนั้นมาได้อย่างยอดเยี่ยม จนเป็นงานที่ว่าด้วยความรักในการจากลาที่มาพร้อมความเข้าใจ มีเพลงรักที่ไม่ฟูมฟายให้ฟัง มีความเปลี่ยนแปลงในวงการดนตรีเป็นหมายเหตุทางสังคม
ถ้าชอบ Once Begin Again คืองานที่ปรุงแต่งมากกว่า เป็นฮอลลีวูดมากกว่า แต่ก็น่าจะให้ความรู้สึกดีๆ อบอุ่น และประทับใจ ตอนเดินออกจากโรงได้ไม่แพ้กัน
โดย นพปฎล พลศิลป์
