By Sadaos
FIFTY SHADES OF GREY: งานอีโรติคหวานๆ ที่สร้างจากนิยายซึ่งได้รับแรงบันดาลใจจาก Twilight อีกที เพราะฉะนั้นไม่น่าแปลกใจ ที่หนังจะกลายเป็นงานโรแมนติค อีโรติค ฟุ้งฝัน ที่ไม่อาจยึดมั่น หรือเกาะติดกับความเป็นจริง สมจริง และความสมเหตุสมผลของเรื่องราวในหนังได้
ยิ่งหนังให้ตัวละครฝ่ายชายเป็นพวก S&M ก็ยิ่งทำให้หนังเพ้อไปไกล เพราะด้วยลีลา ท่วงท่า และการปฏิบัติการช่าง เต็มไปด้วยสติสัมปขัญญะอย่างยิ่งยวด พร้อมทั้งมีกฏและเกณฑ์มากมายที่ไม่ใช่แค่ในชีวิต แต่ระหว่างปฏิบัติกามกิจก็ยังไม่ละเว้น หรือยกเลิก แค่เป็น S&M แต่นำเสนอออกมาทางหวาน นวล มันก็ชวนย้อนแยง ตีลังกาแล้วใช่ไหมล่ะ
ไม่แปลกที่กับจุดขายในแง่ของความเป็นงานอีโรติค ฉากเซ็กส์ ที่น่าจะต้องมอบความเร่าร้อนให้จอมีหยาดเหงื่อเกาะ รู้สึกได้ถึงไอผ่าวๆ กลับกลายเป็นความแห้งแล้ง
แล้วกับแง่ปมในเรื่องความรัก ที่ทำให้ทุกอย่างเดินทางมาถึงจุดนี้แบบง่ายดาย หนังก็ทำให้ยากจะรู้สึกว่าทั้งคู่ มีบางอย่างที่คลิกกันมากกว่าเซ็กส์ และนั่นก็ทำให้หนังไปไม่ถึงไหน ในเรื่องของการสัมผัสกับคนดูที่ไม่ใช่กลุ่มเป้าหมาย
หนังเปิดเผยที่มาของการเป็นเจ้าของรสนิยมทางเพศแบบ S&M ออกมาง่ายๆ แม้จะยอมรับได้ แต่หนังก็ไม่ได้ใช้ประโยชน์อะไรจากเวลาที่เหลือ เพื่อทำให้มีความลึก มีมิติ มีความนุ่ม มีปุ่มปม แบบเนินอก หรือยอดปทุมถันของน้องดาโกต้า จอห์นสัน หรือเอาแค่ความลึก นูน ประมาณซิกส์แพ็คของน้องเจมี ดอร์แน่น ก็พอ กลับเดินหน้าไปอย่างเนิบเนือย หนืดเหนื่อยจนรู้สึกกระสับกระส่าย แต่ไม่ใช่เพราะไฟในกายจุดติดอะไรทำนองนั้น
อาจจะเพราะเป็นผู้ชาย เลยสัมผัสไม่ถึงความฟุ้งฝันของหนัง และไม่สามารถจินตนาการร่วมไปกับมิสเตอร์เกรย์ และน้องอานาสตาเซียได้ รวมไปถึงไม่รู้สึกว่ามีอะไรจริงสักอย่างในหนังเรื่องนี้ ที่น่าจะเป็นงานแฟนตาซี เสียยิ่งกว่าที่งานแฟนตาซีจริงๆ เป็น
และเป็นแฟนตาซีที่เฉดสี 50 เฉดนั้น ดูกี่ครั้งๆ ก็เป็นเฉดเดียวกัน
โดย นพปฎล พลศิลป์
สามารถกดไลค์ Like เพจสะเด่าส์ ได้ที่นี่
What is your reaction?
