By Sadaos
GOD HELP THE GIRL: ผลงานการกำกับครั้งแรกของสจวร์ท เมอร์ด็อค แกนนำของวงอินดี เบลล์ แอนด์ เซบาสเตียน ที่ผลงานออกมา ก็ไม่ต่างไปจากเพลงของวง หนังที่เมอร์ด็อคกำกับ ก็เหมือนเพลงที่เขาเขียน เพลงอาจจะฟังสดใส ให้ความรู้สึกรื่นรมย์ แต่หากลองเข้าไปสัมผัสถึงเนื้อร้อง เรื่องราวที่นำเสนอออกมา งานของเบลล์ แอนด์ เซบาสเตียน ก็คือความรื่นรมย์ที่ฉาบความหม่นเศร้า เป็นความสดใสในเรื่องราวที่ขมุกขมัว
God Help the Girl ก็ไม่ต่าง นี่คือการชื่นชมความรื่นรมย์กับความทุกข์ทนของตัวละคร ที่แต่ละคนอาจจะต่างกัน แต่สิ่งหนึ่งที่ทุกคนมีเหมือนกันคือ รักในเสียงดนตรี อยากทำเพลง แต่ความฝันเดียวกัน ก็ไม่ได้หมายถึง มีขนาดที่เท่ากัน
เมอร์ด็อคทำ God Help the Girl ออกมาเป็นหนังเพลง แต่ไม่ได้หวือหวา ใหญ่โต หากน่ารัก เรียบง่าย เป็นจริตจะก้านแบบงานอินดี ตัวเพลงฟรุ้งฟริ้ง สดใส มีมุขขำๆ ให้ได้ยิ้ม แทรกเข้ามาเป็นระยะๆ ในแบบหนังอังกฤษ มีเสียดสี มีเย้ยหยัน ที่ถ้ารู้สึก หรือจับติดก็คือ “ขำ” เอาเรื่อง ขณะที่โปรดัคชัน ด้านภาพ เสื้อผ้า หน้าผม ก็ทำให้หนังดูพ้นยุค เป็นแฟนตาซี ยากระบุสมัย รู้สึกถึงความฟุ้งฝันของตัวละคร และเรื่องราวขึ้นไปอีก
แต่ก็ไม่ทิ้งสิ่งสำคัญที่หนังตั้งใจนำเสนอ ในด้านที่ระทมของชีวิต เสียงเพลงคือ ทางออก และปกปิดบาดแผลนั้นเอาไว้ได้ ไม่ว่าจะเป็นทางระบาย, เป็นเพื่อนแก้เหงา, เป็นทางเข้าหาสังคม
จริงๆ แล้ว เรื่องราวที่บอกเล่าชีวิตคน 3 คนของหนัง ก็บอกเล่าถึงชีวิต และความเป็นไปของ “แบนด์” หรือวงดนตรีที่จะอยู่และเดินไปด้วยกันให้ตลอดรอดฝั่งไปในคราวเดียวกัน
หนังอาจจะดูบางเบา และเรื่องราวดูน้อยๆ จนทำให้ดูไม่คืบหน้า เนิบช้าเกินเวลาที่ผ่านไปจริงๆ ดูมีสีสันแต่ไม่นานก็รู้สึกเหมือนซ้ำซาก หากกระชับกว่านี้ น่าจะดูเป็นงานเพื่อส่วนรวม ไม่ใช่เพื่อคนที่ชอบฟังเพลงแบบนี้ หรือโดยเฉพาะแฟนของเบลล์ แอนด์ เซบาสเตียน เพียงเท่านั้น
โดย นพปฎล พลศิลป์
What is your reaction?
