ดูมาแล้ว Guardians of the Galaxy ครึกครื้น รื่นเริง หรรษา ก่อนอำลาแบบจับใจ

GUARDIANS OF THE GALAXY: เปิดตัวมาด้วยความแตกต่างตั้งแต่หนังตัวอย่าง ที่ไม่ได้ขายระเบิดลูกโตๆ แต่เน้นอารมณ์ขัน ใช้งานเพลงป็อป แทนสกอร์อลังๆ

กับตัวหนังของจริงๆ ก็ไม่ต่างกัน หนังมีสีสันที่ฉีกไปจากงานรูปแบบเดิมๆ ของมาร์เวลให้รู้สึกถึงความแตกต่างได้ชัดเจน และมาเพียบถึงอิทธิพลของหนังชุด Star Wars ที่เริ่มจากตัวโปสเตอร์ มาถึงฉากแอ็คชันยานบินประจัญบานในตอนท้าย เรื่องราวของสงครามระหว่างดวงดาว ตัวเอกที่เป็นโจรกระจอกที่อยากมีชื่อเสียง ตัวแสบที่มาพร้อมกับคู่หูที่พูดไปก็ไม่มีใครรู้เรื่อง

ถ้ายังไม่พอ ฉากแว่บหนึ่งที่เผยให้เห็นฉากนักโทษดูหนัง Star Wars แบบโฮโลแกรมแล้วร้องไห้ คงชัดเจนแจ่มตาสว่างใจมากพอ

และในความเป็นตัวเอง GOTG ก็เป็นงานขายความบันเทิงชั้น “ดี” ตัวเรื่องลื่นไหลตั้งแต่ต้นจนจบ ดูสนุก แบบมาเพลิน โดยเฉพาะการใส่อารมณ์ขันเข้ามาได้อย่างลงตัว เนียน และเป็นเสน่ห์ที่ทำให้ฮีโร่กลุ่มนี้แตกต่าง และตัวหนังไม่ซ้ำทางกับหนังเรื่องอื่นๆ ของมาร์เวล ที่ต้องมาประกอบร่างกัน ใน The Avengers ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง เพราะกับเรื่องนี้ก็เชื่อมไปได้ถึง Thor และ The Avengers ภาคแรก

ที่โดดเด่นอีกอย่างก็คงไม่พ้น การสร้างลักษณะตัวละคร ที่แต่ละตัวไม่ต้องใช้เวลานานเลยให้คนดูรัก และให้ใจ นักแสดงแต่ละคนทำหน้าที่ได้ดี โดยเฉพาะ คริส แพรทท์ ที่น่าจะได้เกิดซะทีกับเรื่องนี้ ส่วนที่มาแค่เสียง พากย์ได้มันส์โคตรสำหรับแบรดลีย์ คูเปอร์ ขณะที่อารมณ์หลากหลายในประโยคเดียวของวิน ดีเซล ก็ทำให้รู้สึกว่า เขาน่าจะเอาดีทางงานพากย์ มากกว่าการแสดงที่เล่นได้แค่หน้าเดียว

นอกจากมันส์ไปกับฉากแอ็คชัน ขำไปกับอารมณ์ขัน หนังยังทำให้ประทับใจ ซาบซึ้งไปกับความสัมพันธ์ของตัวละครในเรื่อง ความเป็นเพื่อน และมิตรภาพได้อีกด้วย รวมไปถึงมีเพลงจากยุค 70s. 80s ให้ฟังกันตลอดทั้งเรื่อง จนเมื่อถึงสุดทาง GOTG คือหนังครบรส โดยมีฉากปิดหลังเอนด์ เครดิต ตามสไตล์หนังมาร์เวล ที่พาตัวละครอีกตัวมาพบกับคนดู ที่ยังนึกไม่ออกว่าจะเอามาเล่นต่อ หรือเป็นมุขแค่นั้น

แต่ที่ไม่ต้องสงสัยกันก็คือ 2 ชั่วโมงนิดๆ ของหนังเรื่องนี้ นี่คือความหฤหรรษ์ขนานแท้ ในระดับที่ไม่ต้องเป็นแฟนมาร์เวลก็สนุกได้

โดย นพปฎล พลศิลป์