ILO ILO: เจ้าของรางวัลกล้องทองคำจากเมืองคานส์ ที่เอาเรื่องราวของสังคมสิงคโปร์มาเล่าผ่านครอบครัวชนชั้นกลาง สามคนพ่อ-แม่ที่กำลังตั้งท้อง และลูกชายวัยกำลังดื้อ ครอบครัวหนึ่ง ที่ใช้ชีวิตหาเช้ากินค่ำในช่วงเศรษฐกิจกำลังตกต่ำ กิน-นอนในอพาร์ทเมนท์ขนาดเล็กๆ แต่ตัวแม่ก็ไปรับหญิงชาวฟิลลิปปินส์ เพื่อมาช่วยเธอดูแลบ้านอีกคน
จากเรื่องของครอบครัวเล็กๆ เพียงครอบครัวเดียว หนังทำให้เห็นทั้งภาพรวม และรายละเอียดของสภาพสังคม เศรษฐกิจของสิงคโปร์ในยุคนั้นได้อย่างชัดเจน ทั้งการใช้ชีวิตแบบปากกัดตีนถีบของชนชั้นกลาง ปัญหาเรื่องการขาดแคลนคนทำงานในระดับล่าง วิถีของผู้คนในยุคนั้น ด้วยการเล่าเรื่องที่เรียบง่าย การแสดงที่เป็นธรรมชาติ มีอารมณ์ขันในเชิงเสียดสีหยอดลงมาเป็นระยะๆ ไม่บีบเค้น หรือฟูมฟาย
แต่ที่โดดเด่นที่สุดก็คือ เรื่องความสัมพันธ์ของตัวละคร รวมไปถึงความเปลี่ยนแปลงของลูกชายตัวร้าย อันเป็นผลมาจากการมาถึงของแม่บ้านชาวฟิลิปปินส์ ที่เต็มไปด้วยความอบอุ่น
ในความเป็นงานสะท้อนสังคม ก็มีความเป็นงานถวิลหาอดีตไปพร้อมๆ กัน นี่คืองานบันทึกความทรงจำหน้าหนึ่งของสิงคโปร์ ในช่วงเวลาที่อาจจะไม่เฟื่องฟู รุ่งเรือง สดใส ในเรื่องเศรษฐกิจ และสังคม แต่ก็เต็มไปด้วยความงดงาม ความเจิดจ้าบางอย่างอยู่ในตัวของผู้คน
โดย นพปฎล พลศิลป์