
MAMA: หนังเขย่าขวัญหรือสยองขวัญที่มีกิลแลร์โม เดล โทโร ไปเกี่ยวข้องด้วย ไม่ว่าจะเป็นในฐานะผู้กำกับ หรือผู้สร้าง มักจะมีองค์ประกอบบางอย่างร่วมกันชัดเจน คือ ว่าด้วยความผูกพัน โดยเฉพาะระหว่างเด็กกับผู้ใหญ่ รวมไปถึง นำเสนอความเป็น “แม่” ในผู้หญิงไปพร้อมๆ กัน และทำให้หนังสยองขวัญที่แปะชื่อเขาไว้ มีบางอย่างที่เหนือกว่าหนังสยองขวัญตลาดๆ ทั่วไป มีความตื่นเต้น ระทึกขวัญ และเติมด้วยความเป็นดราม่าในงาน และไม่ลืมเรื่องของบรรยากาศ ที่ใช้สภาพแวดล้อมต่างๆ มาเป็นองค์ประกอบอย่างได้ผล
และ Mama ก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น แม้จะเต็มไปด้วยจุดอ่อนจากบท ความสมเหตุสมผล ทั้งของเหตุการณ์ และตัวละคร ที่พลาดแบบง่ายๆ หรือไม่ต่างไปจากหนังสยองขวัญตื้นๆ อยู่บ้าง รวมไปถึงซีจี ผีมาม่า ที่ดูซีจี๊ ซีจี ตลอดจนความเนี้ยบที่สู้งานของเดล โทโรเต็มร้อยไม่ได้ แต่สิ่งที่เหนือกว่างานสยองขวัญดาดๆ ยังมีครบ ขณะที่การเล่นล่อหลอกกับอารมณ์คนดูก็ถือว่าทำได้ดี อย่างน้อยๆ การที่พนักเก้าอี้โดนแรงสะดุ้งจากคนข้างหลังกระแทกเอาหลายต่อหลายที ก็น่าจะการันตีได้เหมือนกัน
โดย นพปฎล พลศิลป์