OSHIN: ครั้งที่เป็นซีรี่ส์โทรทัศน์ ก็เล่นเอาผู้ชมทั่วบ้าน ทั่วเมืองติดกันงอมแงม กับชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่งที่ต้อง “สู้” กับสงครามชีวิตตั้งแต่อายุไม่ถึง 10 ขวบ จนถึงวันสุดท้ายของชีวิต
กับการขึ้นจอเป็นครั้งแรก หนังเลือกจะนำเสนอชีวิตเพียงช่วงแรกของโอชิน ตั้งแต่ถูกส่งไปเป็นเด็กรับใช้เพื่อแลกข้าวสารให้ครอบครัวได้มีกิน ถูกกลั่นแกล้ง บีบคั้น รังแก จนได้มาพบกับช่วงที่ดีช่วงหนึ่งในชีวิตวัยเยาว์ เรื่องราวของหนังกินเวลาชีวิตของโอชินเพียงแค่ 2-3 ปี ซึ่งเทียบไม่ได้กับเนื้อหาทั้งหมดที่เคยได้ชมกัน แต่เพียงแค่นั้นก็สามารถรีดน้ำตาผู้ชมอย่างได้ผล โดยไม่ต้องขยี้อะไรมากมาย หากค่อยๆ นวดหนักขึ้นๆ จนตาปริ่มไปด้วยน้ำเอ่อขึ้นมา
แม้จะมีเวลาไม่มากพอให้เห็นถึงการต่อสู้กับชีวิตที่เต็มไปด้วยอุปสรรคขวากหนาม ได้เห็นการเอาชนะสิ่งเหล่านั้นด้วยวิธีการต่างๆ แต่ Oshin ก็แสดงให้เห็นถึงจุดเริ่มต้นที่กลายเป็นแกนความคิดหลักของตัวละคร ที่มุ่งมั่นกับคำสอนของคุณยายที่รับเอาโอชินเป็นเด็กรับใช้ และใช้เป็นกุญแจดอกสำคัญ ในการจัดการกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ยอมรับกับความเป็นไปที่เกิดขึ้น รวมทั้งแบกเอาไว้เป็นความรับผิดชอบ เป็นหมายเหตุของชีวิต ที่บรรดาแฟมินิสต์ทั้งหลายอาจจะเบ้หน้าใส่
หนังได้ครบทั้งการหยิบเรื่องมาเล่า การวางประเด็นที่แข็งแรงชัดเจน และการแสดงที่เยี่ยมยอด แล้วไม่ต้องอายถ้าจะต้องเสียน้ำตาให้กับหนังเรื่องนี้ เพราะมีเพื่อนร่วมเสียน้ำตากับคุณแน่นอน
[ต้องดู “ถ้า” รู้จักกับโอชิน และอยากรู้ว่างาน เมโลดราม่า ชั้นดีนั้นเขาเล่นกับอารมณ์คนดูได้เหี้ยม และเหนือขนาดไหน]
โดย นพปฎล พลศิลป์