RIDDICK: การกลับมาหนที่ 3 ของริชาร์ด บี ริดดิค มนุษย์ดาวอัลฟ่า ฟูเรีย ที่ได้ชื่อว่าเป็นตัวแสบแห่งแกแล็กซี่ ที่ตัวหนังพยายามจะกลับไปสู่แนวทางที่ทำให้ตัวเองประสบความสำเร็จ ได้ใจคอหนัง ที่ Pitch Black หนังภาคแรกทำเอาไว้ เป็นหนังแอ็คชั่น เขย่าขวัญ ที่ดูดิบ ถึงเลือดถึงเนื้อ แต่ปัญหาก็คือ หนังในภาคที่ 2 นั้นทำมาเป็นลิเกฝรั่งอวกาศ ทำให้หนังยังต้องมีคราบไคลจากงานชิ้นที่ว่าหลงเหลือ รวมไปถึงตัวละครริดดิคเอง ก็มีด้านสว่างให้เห็น
ในขณะเดียวกันตัว วิน ดีเซล เองก็ใหญ่ เกินกว่าจะทำอะไรเล็กๆ แบบที่เคยเป็น ทำให้หนังออกมาล้นๆ ตัวเรื่องเองก็ดูจะใช้เวลาอย่างฟุ่มเฟือย ไปกับฉากที่หลายๆ คนบอกว่า อย่างกับ ดู Survivor ฉบับเอาตัวรอดในต่างดาว บวกกับพยายามขายความ “เท่” (?) ของตัวริดดิค ทั้งๆ ที่โครงเรื่องไม่มีอะไรมากมายสักเท่าไหร่ หนังเลยกลายเป็นงานที่ดูเฉื่อยๆ ไม่เข้มข้น กระชับ จัดอยู่ในข่ายงานหนังแอ็คชั่นเรื่อยๆ มาเรียงๆ ไปซะอย่างนั้น
ถ้าเอาความเวิ่นเว้อ ฟูมฟาย ท่ามาก ของหนัง และความเท่ของวิน ดีเซลทิ้งไปบ้าง เวลาฉายอาจจะเหลืออยู่สัก 90 นาที ซึ่งก็มากพอที่จะทำให้ Riddick เป็นงานที่ดูสนุกขึ้นมาได้ ไม่ใช่งานนวยนาด เนิบนาบ ดูเพ้อๆ อย่างที่เห็น
โดย นพปฎล พลศิลป์