ด้วยโครงเรื่อง ‘Six Ball’ ก็คืองานที่ว่าด้วยการล้างแค้นที่คุ้น ๆ กันดี แต่กับการที่หนังใช้เกมบิลเลียด 6 ลูกแบบเกาหลี เป็นกุญแจสำคัญ ก็ทำให้ความคุ้นเคยมีความแตกต่างอยู่ในตัว รวมไปถึงมีลูกเล่นมากขึ้น
ความฝันที่จะได้เป็นนักบิลเลียดมืออาชีพของซังฮุน (ลีแดฮาน) ต้องพังทะลาย เมื่อเขาไปพ่ายเกมเดิมพันโรงบิลเลียดต่อประธานยอง (ฮองเดลเพียว) ที่วางกลโกงเอาไว้ และถูกซ้อมจนมือซ้ายได้รับบาดเจ็บ ไม่สามารถเล่นเกมบิลเลียดที่กินเวลานาน ๆ ได้ ส่วนเจ้าของโรงบิลเลียดที่เขาดูแลก็หายสาปสูญไปพร้อม ๆ กับหลานสาวซอคยอง (คิมอาห์รา)
แต่แล้วซังฮุนก็ถูกดึงเข้าสู่เกมบิลเลียดอีกครั้ง เมื่ออินชอล (ชินเจซัง) – เพื่อนสนิทมาชักชวนให้เล่นแบบคู่ เพื่อเขาจะได้ไม่ต้องเล่นเกมยาว ทั้งคู่เล่นเดิมพันเอาชนะคู่แข่งจนไปเตะตามิสคิม (กังเยบิน) ที่หานักบิลเลียดมือดีมาเข้าทีมเพื่อแข่งเดิมพัน ซังฮุนกับอินชอลตัดสินใจทำงานให้กับมิสคิม ระหว่างนั้นเองซังฮุนก็ตามหาซอคยองจนเจอ และช่วยเธอดูแลกิจการ ซึ่งอาที่หายตัวไปก่อหนี้เอาไว้ให้ โดยคนที่เป็นเจ้าหนี้ก็คือมิสคิม ซังฮุนตัดสินใจแตกหักกับมิสคิม ทำให้เธอยืมมือของประธานยองที่เป็นหัวหน้าของเธออีกทีมาจัดการกับอินชอล เพื่อดึงซังฮุนเข้ามาสู่เกมบิลเลียดที่เขาต้องวางเดิมพันสำคัญอีกครั้ง แต่หนนี้ยังเป็นโอกาสอันดีที่เขาจะได้ล้างแค้นให้กับตัวเองและซอคยองไปในคราวเดียวกัน
ถึงจะมีเกมกีฬาหรือบิลเลียด 6 ลูกแบบเกาหลี ที่กฏ-กติกาแตกต่างไปจากที่เคยเห็น เป็นกุญแจสำคัญ แต่การที่ไม่สามารถถ่ายทำฉากเล่นกีฬาชนิดนี้ให้ดูเข้มข้น จริงจังได้ ก็กลายเป็นการกดปุ่มทำลายตัวเองประมาณหนึ่ง แถมการเล่าเรื่อง นอกจากจะเป็นเส้นตรง ก็ยังไม่มีอะไรซับซ้อน หรือพลิกผันหักมุม เรื่องราวก็ไม่ได้เข้มข้น ทำให้ตื่นเต้นชวนลุ้นสักเท่าไหร่
เพราะตอนจบเดาได้ไม่ยาก ความน่าสนใจเลยอยู่ที่ เกมบิลเลียดครั้งสำคัญ ซังฮุนกับคู่หูที่เปลี่ยนหน้าไป (แต่ไม่ได้เหนือความคาดหมาย) จะทำยังไง? เขาต้องทำอีท่าไหนถึงดึงประธานยองลงมาเล่นด้วยได้? รวมถึงจะเอาชนะได้ด้วยวิธีการเช่นไร เมื่อตัวเองเล่นเกมยาว ๆ ไม่ได้
ท้ายที่สุดหนังก็ใช้วิธีที่คงมองกันออก ซึ่งในมุมหนึ่งก็พอสร้างความประหลาดใจได้ แต่เรื่องความสมเหตุสมผลคงต้องมองข้ามไป เพราะตัวเรื่องที่ผ่านมา ๆ มาไม่มีนัยอะไรเรื่องนี้อุบไว้เลย พอเฉลยออกมาก็ไม่พ้นเป็นการคลี่คลายกันง่าย ๆ แถมฉากบิลเลียดในตอนท้าย ก็นำเสนอได้ธรรมดาเหลือเกิน ซึ่งผิดท่าอย่างแรง เพราะนี่คือหนังที่เกมกีฬาชนิดนี้เป็นกุญแจสำคัญ ตัวละครอย่าง ประธานยองก็ไม่ได้น่ากลัวหรือร้ายกาจอย่างที่หนังสร้างภาพมาตั้งแต่ต้น ดูไม่มีลายทั้งในเกมบิลเลียด และเกมนักเลง
การแสดงก็ไม่จับตา ที่เด่นสุดกลับเป็นดนตรีประกอบเท่ ๆ ที่มีซาวนด์ดนตรียุค 70s ซึ่งมีเสน่ห์และให้อารมณ์ที่เข้ากับเกมบิลเลียดไม่น้อย ถ้าหนังจะทำให้สิ่งที่เป็นหัวใจของตัวเองแข็งแรงได้มากกว่านี้ ‘Six Ball’ ก็คงจะพอมีอะไรเชิดหน้าชูตามากกว่าที่เห็น
(Six Ball ทาง วิว)
โดย นพปฎล พลศิลป์ คอลัมน์ ชำแหละแผ่นฟิล์ม นิตยสารเอนเตอร์เทน 1334 ปักษ์หลัง สิงหาคม 2564
ติดตามอ่านเรื่องราว ข่าวสาร ชมตัวอย่าง ชมคลิป ชม MV อ่านวิจารณ์หนังและเพลง ได้ด้วยการกดไลค์เพจสะเด่าส์ ได้ที่นี่