
THE GREAT GATSBY: จากนิยายของเอฟ สก็อทท์ ฟิทซ์เจอรัลด์ กับการขึ้นจออีกหนโดย ผู้กำกับบาซ เลอหร์แมน ที่ทำให้ฉากงานปาร์ตี้ในเรื่อง โออ่า ฟู่ฟ่า อลังการ และบ้าคลั่งได้สุดใจ ไม่แพ้ฉากในคลับมูแลง รูจ์ และชีวิตของผู้รากมากดีในเรื่องเต็มไปด้วยสีสันที่ฉูดฉาด แต่ขาดความรู้สึกอย่างเห็นได้ชัด
ขณะที่ฉากหน้าของหนังว่าด้วยเรื่องความรักฝังใจ แต่ประเด็นแข็งแรงที่อยู่ข้างในกลับเป็นการบอกเล่าถึงชีวิตของผู้คนชนชั้นสูง ที่ไม่เคยสนใจอะไรนอกจากความสุขของตัวเอง หลงในวัตถุ ไม่มีความเห็นอกเห็นใจใคร
ลีโอนาร์โด ดิคาพรีโอ ทำได้ดีกับบทเศรษฐีหนุ่มลึกลับ เจ้าสำอาง ผู้มีชีวิตติดอยู่กับความรักในความฝัน เป็นคนที่ภายนอกดูแข็งแรง เหมือนเจนโลกแต่จริงๆ แล้วจิตใจกลับอ่อนไหว เปราะบาง อ่อนประสบการณ์ชีวิต จนกลายเป็นคนที่น่าสงสารแกมสมเพชในตอนท้าย ขณะที่เดซีของ แครีย์ มุลลิแกน ในเวอร์ชั่นนี้ กลับกลายเป็นหญิงสาวสมองกลวง เปราะบาง ที่ชีวิตต้องการเพียงใครก็ได้ที่สร้างมั่นคงให้ชีวิต ซึ่งผิดไปจากเดซี ของมีอา ฟาร์โรว์ ที่ดูแสบสันต์ และเลือดเย็นได้สุดๆ
หนังแข็งแรงมาก ในส่วนของโปรดัคชั่น เสื้อ ผ้า หน้าผม อาร์ตดีไซน์ ขณะที่งานดนตรีประกอบ แม้จะให้ความรู้สึกผิดยุคผิดสมัย แต่ในเวลาเดียวกัน ก็ทำให้เรื่องราวของหนังเป็นเรื่องไร้กาลเวลา
ถือเป็นการกลับมา หลังจากออกทะเลไปไกลใน Australia ของบาซ เลอหร์แมน
โดย นพปฎล พลศิลป์