ดูมาแล้ว – THE HUNT เกมล่ามนุษย์ ที่สุดเสียดสี และแสบสันต์ พอจะยกระดับหนังไปอีกขั้น ***

เปิดฉากมา ‘The Hunt’ คืองานแบบเดิม ๆ ที่ว่าด้วยเกมล่ามนุษย์ ซึ่งผู้คนชั้นสูงในแวดวงสังคม จับเอาคน 11 คนมาเป็นเหยื่อให้พวกเขาได้ฆ่าทิ้งเล่น ในพื้นที่ซึ่งถูกเซ็ตเอาไว้

แล้วก็เหมือน ๆ ที่เคยชมกัน เหยื่อบางรายไม่ใช่หมูให้เชือดง่าย ๆ แต่ยังเป็นหมูป่าเขี้ยวตัน ซึ่งใน ‘The Hunt’ ก็คือ คริสทัล (เบ็ตตี กิลพิน) อดีตทหารผ่านศึก ที่นอกจากจะเอาคืนผู้ล่าบางรายได้แล้ว เธอยังค้นพบความจริงของสถานที่แห่งนี้ ซึ่งไม่ได้เป็นอย่างที่จัดฉาก ก่อนที่จะแปรเปลี่ยนสถานะของตัวเองจากเหยื่อไปเป็นผู้ล่า ที่นำไปสู่ความจริง ซึ่งอยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ครั้งนี้

ความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น เป็นการยกระดับของหนัง จากงานที่ว่าด้วยเกมล่ามนุษย์พื้น ๆ ให้กลายเป็นงานเสียดสีสังคมในยุคโซเชียล แสบ ๆ คัน ๆ ตลอดจนจิกกัดมุมมองของบรรดาผู้คนที่ได้ชื่อว่า อีลิท (Elite) ในสังคม ที่มักคิดว่าตัวเองอยู่เหนือคนอื่น ๆ เสมอ ทั้งในเรื่องของสถานภาพทางสังคม เงินทอง และมันสมอง แต่เอาเข้าจริง ๆ ก็ไม่ใช่เสมอไป หรืออย่างน้อยก็ไม่ใช่ได้ครบ มีทุกอย่างตามที่กล่าวมา

ส่วนต้นเหตุของเกมคนล่าคน ก็เป็นผลกระทบจากข้อมูล ข่าวสารบางอย่าง ที่ ‘รั่ว’ ออกไปในโลกไซเบอร์ จนทำให้มีคนเสียผลประโยชน์และชื่อเสียง ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้จริงจังกับสิ่งที่คุยกันเล่น ๆ ในแช็ต แต่กลับกลายเป็นเรื่อง ‘ไปกันใหญ่’ บีบพวกเขาตัดสินใจทำในสิ่งที่ใคร ๆ สถาปนาให้ ซึ่งไม่ต่างไปจากการตีแสกหน้ากระบวนการใช้โซเชียลมีเดียของผู้คน ที่ไม่ใช่แค่ยัดเยียดให้คนอื่น ๆ เป็นอย่างที่ ‘พวก’ เขาคิด และอยากให้เป็น ซึ่งไม่ต่างไปจากศาลเตี้ย โดยไม่กลัวอะไรเพราะคงไม่มีใครเอาเรื่องเอาราวกับพวกเขาได้ แต่ก็ไม่ใช่ทุกครั้งที่ไม่มีคนอยากเอาคืน โดยเฉพาะครั้งนี้ ที่ผู้สูญเสียมีสรรพกำลังครบทั้งเงิน ทั้งอำนาจ มากพอจะจัดการล้างแค้นได้ในแบบที่โหดสุด ๆ และวางแผนเอาไว้อย่างดิบดี โดยการกระทำที่ถูกคนอื่น ๆ ยัดเยียดมาให้ก่อน

ที่น่าตลกก็คือ ถึงแผนการจะเนี้ยบขนาดไหน หากความผิดพลาดง่าย ๆ แบบปลาตายน้ำตื้น ก็ทำให้ชะตากรรมของพวกเขาพลิกผัน

หนังเล่นกับการเสียดสี จิกกัดได้สนุก และพาให้ ‘The Hunt’ ไม่ใช่แค่หนังคนล่าคน เกมล่ามนุษย์พื้น ๆ เรื่องหนึ่งได้สำเร็จ ทั้งการเล่นกับวรรณกรรมอย่าง ‘Animal Farm’ ผ่านมุมมองของตัวละครฝั่งอีลิตและเหยื่อ ที่ดูเหมือนฝ่ายหลังจะเข้าใจและ ‘Get’ สารของหนังสือมากกว่าด้วยซ้ำ รวมไปถึงครูฝึกทหารที่ไม่เคยเผชิญหน้ากับสงคราม ที่ต้องมาเจอกับทหารผ่านศึกตัวจริง

ก่อนที่จะเผยอะไรคม ๆ ออกมา ‘The Hunt’ ก็ดูสนุกอยู่แล้ว โดยเฉพาะการใส่อารมณ์ขันในแบบตลกร้าย ที่เป็นทั้งสีสัน ทั้งไม่ทำให้หนังเครียดขึ้งจนเกินไป รวมถึงทอนความรุนแรงจากภาพโหด ๆ ลงมาได้บ้าง จนพอจะให้ยิ้มหรือหัวเราะไปกับภาพโหด ๆ ที่ปรากฏบนจอได้

ด้วยความแข็งแรงที่มี ‘The Hunt’ ก็คืองานอีกเรื่องที่แสดงให้เห็นว่า เครก โซเบล ซึ่งไม่ใช่ใครอื่น คนที่ทำหนังฆาตกรรม สืบสวน สอบสวน ที่สนุก และอัดแน่นอนด้วยคุณภาพทั้งการเล่าเรื่อง การแสดง และการนำเสนอประเด็นทางสังคม และครอบครัว ที่ถูกใส่เข้ามาได้อย่างลงตัว ที่ชื่อ ‘Mare of Easttown’ มีฝีมือ และมีของมากน้อยขนาดไหน
(THE HUNT ทางเอชบีโอโก)

โดย นพปฎล พลศิลป์ คอลัมน์ ชำแหละแผ่นฟิล์ม นิตยสารเอนเตอร์เทนฉบับที่ 1337 ปักษ์แรกตุลาคม 2564

ติดตามอ่านเรื่องราว ข่าวสาร ชมตัวอย่าง ชมคลิป ชม MV อ่านวิจารณ์หนังและเพลง ได้ด้วยการกดไลค์เพจสะเด่าส์ ได้ที่นี่