Timeline… จดหมายความทรงจำ: เหมือนเป็นงานว่าด้วยความรักของหนุ่มสาว แบบรักเขาข้างเดียว และรอวันที่เขา หรือเธอจะหันกลับมาให้ความสนใจ แต่เนื้อในของหนังมีเรื่องราวต่างๆ อีกมากมาย ทั้งที่ไม่ใช่แง่มุมความรัก อย่าง โลกใบใหม่ของเด็กจากต่างจังหวัด, ความแตกต่างระหว่างวัย ที่กลายเป็นความแตกต่างทางความคิด, การต่อสู้ของแม่เพื่อลูก, การค้นพบตัวเอง และการเดินตามความฝัน ทั้งที่เป็นแง่มุมของความรัก ซึ่งก็มีทั้งแบบหนุ่ม-สาว และที่ผ่านการเพาะบ่มของชีวิตมาแล้วให้ได้เห็นเปรียบเทียบกัน ที่สำคัญ บทของหนังเก็บทุกอย่างที่พูดไว้ได้จนหมด รวมไปถึงเติมอารมณ์ขันให้กับหนังได้ทั้งพอดี และถูกที่ถูกเวลา นำเสนอออกมาอย่างลงตัว
องค์ประกอบอื่นๆ ก็มีของครบสำหรับทำให้หนังเป็นงานโรแมนติค ที่ครบเครื่องมีน่ารัก มีให้ได้หัวเราะ ซาบซึ้ง และเสียน้ำตา แม้ช่วงแรกอาจจะอืดๆ อยู่บ้าง แต่หนังค่อยๆ นวดคนดู ให้ซึมกับความเป็นไปของตัวละครไปเรื่อยๆ จนถึงช่วงท้าย ที่จมคนดูอยู่กับความรู้สึกของตัวละครได้อย่างอยู่หมัด
ขณะที่การแสดง จรินทร์พร จุนเกียรติ เล่นได้อย่างครบเครื่อง และเป็นธรรมชาติ ฉากที่เธอปล่อยโฮออกมาขณะเผยความในใจ คือฉากหนึ่งที่จะติดในความทรงจำไปตลอดทั้งปี ปิยธิดา มิตรธีระโรจน์รับไม้ต่อจากแอน ทองประสมในบทมัท ได้อย่างสมบูรณ์ ทั้งสองคนน่าจะเข้าชิงรางวัลในทุกสถาบันของปีนี้ได้ไม่ยาก แต่ที่ลึก นิ่ง เล่นดูน้อย แต่มากไปด้วยความรู้สึกข้างในก็คือ นพชัย ชัยนาม น่าเสียดายที่บทมีไม่มากนัก
ส่วนจิรายุ ตั้งศรีสุข อยู่ในระดับสอบผ่าน แบบที่ต้องเอาคะแนนจริยธรรม, จิตพิสัย, นักเรียนมาเช้า มาช่วยบวก
จากความรัก หนังปิดจบด้วยการเดินทางตามความฝัน การค้นพบตัวเอง ที่ผลิดอกออกผลจากความรักได้อย่างงดงาม….
โดย นพปฎล พลศิลป์