The Counselor ความชุ่มฉ่ำและความเอร็ดอร่อยจากบทสนทนา

The Counselor ของริดลี่ย์ สก็อตต์ เป็นหนังแนว ‘อาชญากรรม/ฟิล์มนัวร์’ ที่น่าเชื่อว่าคงจะไปได้ไม่สวยในตารางหนังทำเงินบ้านเรา ทั้งนี้ก็เพราะมันเป็นหนังที่ขับเคลื่อนด้วยบทสนทนาอย่างยืดยาว และยังไม่ใช่เป็นการพูดกันแบบที่เข้าใจได้ง่ายๆ แต่สอดแทรกความนัยที่ต้องตีความกันหลายซับหลายซ้อน กว่าจะตามทัน หรือเข้าใจความหมายที่แฝงเร้นของมัน แถมวิธีการบอกเล่าที่ค่อนข้างฉับไว และกระโดดข้ามเวลาและสถานที่อย่างชนิดที่ผู้ชมไม่ได้รับการสถาปนาความสัมพันธ์อย่างเพียงพอว่าไปแล้ว เหตุผลที่หนังเรื่องนี้ได้เข้าฉายก็คงเป็นเพราะพลังดาราล้วนๆ เพราะแต่ละคนล้วนแล้วบิ๊กเนมทั้งนั้น ตั้งแต่ไมเคิล ฟาสเบนเดอร์, ฮาเวียร์ บาเดม, เพเนโลพี ครูซ, คาเมร่อน ดิแอซ, แบรด พิทท์ ซึ่งแต่ละคนล้วนได้รับโอกาสให้ ‘เปล่งประกายฉายแสง’ กันอย่างเต็มเหนี่ยว และน่าเชื่อว่าผู้ชมจะไม่มีวันลืมฉาก ‘เซ็กซ์วิตถาร’ ของใครบางคนในหนังเรื่องนี้

โดยส่วนตัวแล้ว นี่เป็นหนังที่บทพูด ‘ชุ่มฉ่ำ’ และ’เอร็ดอร่อย’ และสร้างความเพลิดเพลินในการติดตาม รวมทั้งแอ็คชั่น(ในตอนที่มันเกิดขึ้น) ก็กระแทกกระทั้นอารมณ์เหลือเกิน มันดูขึงขังจริงจังและเอาเรื่องเอาราวในแบบฉบับของริดลี่ย์ สก็อตต์ ส่วนความซับซ้อนซ่อนเงื่อนของมันก็เป็นเพียงแค่ภาพลวงตา และมันไม่ได้ยุ่งเหยิงอย่างที่มันดูเหมือนเป็น

สรุปอย่างรวบรัดก็คือ มันเป็นหนังที่เดินเรื่องได้เข้มข้น หนักแน่น ผู้ชมน่าจะมีปัญหาในการติดตามในช่วงซักราวๆครึ่งชั่วโมงแรก(หรือกว่านั้น และอาจจะหมดความสนใจในตัวหนังไปเลยก็เป็นได้) แต่ผู้กำกับก็ไม่ได้ปล่อยให้หนังร่อนเร่พเนจรไปตามยถากรรม และรู้ตัวเองอยู่ตลอดเวลาว่า เขาต้องการจะนำพาเส้นทางการเล่าเรื่องไปในทิศทางใด

โดย ประวิทย์ แต่งอักษร