ฟังไปแล้ว อัลบั้ม Fires จาก โรแนน คีติ้ง

FIRES/ Ronan Keating
[Polydor]
โดย นพปฎล พลศิลป์ จาก นิตยสารสีสัน ปีที่ 24 ฉบับที่ 3

หนึ่งเดียวคนนี้จากบอยโซน กลุ่มบอยแบนด์ไอริช ที่สร้างชื่อขึ้นมาในช่วงยุค 90 ที่หันมาออกงานเป็นศิลปินเดี่ยวแล้วยังประสบความสำเร็จ มีผลงานออกมาอย่างต่อเนื่อง ผิดเพื่อผิดฝูงที่วันนี้ไม่รู้หายไปไหนต่อไหนกันแล้ว

กับ Fires หากนับเอาเฉพาะอัลบั้มที่ออกในฐานะศิลปินเดี่ยว นี่คืองานชุดที่ 9 ของโรแนน คีติ้งเข้าไปแล้ว นับตั้งงานชุดแรก Ronan ออกมาเมื่อปี 2000 แต่ถ้าคัดกรองกันอีกชั้น เอาเฉพาะงานที่เป็นงานใหม่ ไม่ใช่งานคัฟเวอร์ อย่างอัลบั้มก่อนหน้าที่หนุ่มโรแนนเอาเพลงของลุงเบิร์ท บาคารัคมาร้องนั้น Fires คืองานชุดที่ 5 ที่ทิ้งห่างจาก Bring Your Home งานชุดก่อนหน้าถึง 6 ปีเลยทีเดียว

แต่ระยะเวลาห่างที่คั่นด้วยงานคัฟเวอร์ 3 ชุด ก็น่าจะทำให้โรแนนได้เพาะบ่มประสบการณ์ ชั่วโมงบินในการทำงานได้มากมาย ตัวดนตรี การเรียบเรียงนั้น “โต” กว่าเดิม ตัวเพลงเองก็มีบีท มีความโดดเด่นในเรื่องของจังหวะจะโคน แน่นๆ ไม่ได้พึ่งเพลงหวาน เพลงช้า แบบบัลลาดเหมือนอย่างเคย เสียงร้องของโรแนน ก็ดู “เป็น” งานกว่า หากฟังย้อนเทียบกัน ไม่ล้น ไม่ขาด โดยเฉพาะกับเพลงนุ่มๆ หวานๆ ด้วยแล้ว

อบอุ่น จนไม่ต้องใช้ลีลาออดอ้อนผสม

ในความเป็นป็อปของอัลบั้ม Fires แม้จะเปิดด้วยงานป็อป-ร็อค สนุกๆ คึกคัก แต่ก็มาพร้อมกับความหลากหลายในรายละเอียดของดนตรี ซึ่งเขียนเป็นตัวหนังสือก็คงไม่ต่างไปจากอัลบั้มก่อนๆ ที่มีทั้งป็อป-ร็อคดนตรีเก๋ๆ มีป็อป-บัลลาดบาดใจ มีป็อปสนุกๆ ให้เต้นรำได้ด้วยได้ แต่ที่ต่างไปจากการฟังด้วยหูก็คือ ตัวดนตรีร่วมสมัย มีลูกเล่นเก๋ๆ ใน “ไส้” ดนตรีเพียบ งานเรียบเรียงนั้นถือว่ามาแบบคุณละเอียด ยิ่งเพลงที่อยู่ในทางของอะคูสติกอย่าง Easy Now My Dear ต้องยกให้เป็นนายละเมียดกันเลยทีเดียว แล้วยังโชว์ศักยภาพในเรื่องเสียงของโรแนนได้เต็มอิ่ม และน่าจะเป็นที่สุดสำหรับอัลบั้มชุดนี้ด้วยซ้ำไป

ขณะที่ NYC Girl ก็คือโซล-ฟังค์เดิร์นๆ ที่ดนตรีฟังอิ่ม แน่น จังหวะจะโคนเปิดต่อกับเพลงฮิตระเบิดแห่งยุคอย่าง Move Like Jagger หรือว่า One More Night ได้สบายๆ ส่วน Oxygen เสียงร้องกว้างๆ ทุ้มๆ ของโรแนนก็สู้กับซาวนด์เบสส์ตึ้บๆ ได้สบายๆ ในแบบที่ทำให้นึกถึงริค แอสท์ลีย์ จากยุค 80 ยังไงยังงั้น

ส่วนคนที่คิดถึง เกร็ก อเล็กซานเดอร์ สมาชิกหนึ่งเดียวคนนี้ของ เดอะ นิว เรดิคัลส์ ที่แต่เพลง Life is a Rollercoaster ซึ่งเป็นเพลงนำใน Ronan งานเดี่ยวชุดแรกของโรแนนก็ยังผูกปิ่นโต แต่งเพลงให้อยู่กับ Get Back to What is Real ซึ่งมีอารมณ์ มีทางเพลงที่คุ้นเคยของเดอะ นิว เรดิคัลส์สัมผัสได้ชัดเจนอยู่

Fires อาจจะไม่มีเพลงที่ฟังแล้วติดหู อาจจะไม่มีงานที่แสดงถึงความหวือหวา หรือนวัตกรรมทางดนตรี แต่ก็เต็มไปด้วยงานเพลงเพราะ ที่เก็บไว้ฟังได้นานๆ เป็นงานป็อปดีๆ ที่ฟังละเลียดไปได้ตลอดทั้งชุด เหมือนเป็นไฟที่ไม่ร้อนแรง แต่อบอุ่น สีอาจไม่จัดจ้าน หากก็นวลตา