ฟังไปแล้ว – 1 อัลบัมคู่ที่มาดีแบบยืนหนึ่งของกล้วยไทย

1 / กล้วยไทย
[Blackat Records]

เหมือนเป็นอัลบัมคู่ เมื่อเนื้องานทั้งหมดบรรจุอยู่ในซีดีสองแผ่น มีจำนวนเพลงอัดแน่นถึง 25 เพลง แต่เอาเข้าจริงๆ อัลบัม 1 ของกล้วยไทย ที่เป็นอัลบัมชุดที่สี่ของพวกเขา ก็ไม่ต่างไปจากอัลบัมแผ่นเดี่ยว ที่มีงานโบนัสแถมมาให้ฟังอีกแผ่น เมื่อในซีดีแผ่นที่สอง เป็นการจับเอาเพลงซิงเกิลที่พวกเขาคิดทำในวาระเวลาต่างๆ รวม 8 เพลงมาอยู่ให้เป็นที่เป็นทาง

ไม่ว่าจะเป็น “สติมนุษย์สยาม”, “เท่าชีวิต”, “คู่มือคนบาดเจ็บ”, “เทียน”, “อำนาจฝ่ายต่ำ”, “๙”, “We are Valor” และ “ภัยมืด” แต่ถึงจะมาต่างที่-ต่างทาง-ต่างวาระ ในเรื่องทิศทางของดนตรี รวมไปถึงเรื่องของเนื้อหาก็ไม่ถึงกับกระจัดกระจาย จนจับไม่ติดถึงลายเซ็นหรือว่าเสน่ห์ในงานของกล้วยไทย

บางเพลงก็เป็นเรื่องอิทธิพลของดนตรีไทย ที่เข้ามาผสมกลมกลืนในเพลงได้อย่างลงตัว อย่าง คำร้องที่ฟังเหมือนบทร้อยกรองและอยู่บนท่วงทำนองของเพลงพื้นบ้าน “ใครจะแพ้ชนะ ถ้าจบอย่างนี้ ไม่มีความหมาย ใช้สมองแค่นั้น” ใน “สติมนุษย์สยาม” หรือว่า เสียงเครื่องดนตรีไทย ในเมโลดีแบบไทยๆ จาก “เท่าชีวิต” หรือ “๙” รวมไปถึงท่อนร่ายที่ทำให้นึกถึงเพลงพื้นบ้านไทยใน “อำนาจฝ่ายต่ำ”

ขณะที่เรื่องราวในเพลงก็ชัดเจนว่าเป็นมุมมองในแง่บวก เปี่ยมไปด้วยความหวัง กระทั่งในเพลงที่ฟังดูเป็นเรื่องความสัมพันธ์ที่แตกร้าว เอาเข้าจริงๆ สิ่งที่เนื้อเพลงบอกก็คือ ทางออกของการอยู่ร่วมกัน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องความรัก หรือการเมือง ที่เป็นเรื่องราวใหญ่โตในบ้านเรา

โดยทั้งหมดอยู่บนทางดนตรีในแบบนู เมทัล ที่หากเทียบกับ สิบสองสัตว์ งานชุดก่อนหน้า ดูเหมือนพวกเขาจะคลี่คลายมากกว่า เมื่อฟังดูละเมียดละไม และไม่รู้สึกดิบเท่าที่เคยเป็น

ท้ายที่สุด แม้จะต่างที่-ต่างทาง-ต่างกรรม-ต่างวาระ ทั้ง 8 เพลงในแผ่นที่สองของอัลบัม 1 ก็ไม่มีเพลงไหนสะดุดหรือหลุดไปจากตัวตนของกล้วยไทย กระทั่งเพลงสำหรับเกมออนไลน์ที่มีโจทย์ของเกมครอบเอาไว้ “We Are Valor” เนื้อหาและทางของเมโลดี ก็ไม่ได้แตกต่างไปจากที่เพลงอื่นๆ มีและเป็น เช่นเดียวกับเพลงที่แต่งขึ้นเพื่อใช้กับหนังผู้บ่าวไทบ้าน 3 หรือว่าองค์บาก ๓

นั่นคืองานในแผ่นที่อาจจะเรียกว่าเป็นแผ่นโบนัส รวมเพลงที่เกิดมาคนละเวลากับ 18 เพลงในแผ่นแรก ที่น่าจะเรียกว่าเป็นอัลบัม 1 ของแท้ตัวจริง ซึ่งการจัดการอย่างที่เห็นก็ทำให้เพลงเหล่านี้อยู่เป็นที่เป็นทางของตัวเอง ไม่ทำให้ความเป็น ‘หนึ่ง’ เดียวกันของอัลบัมจริงๆ ไม่ถูกรบกวน

เรียกว่าพวกเขาบริหารจัดการกันตั้งแต่หน้าตาของอัลบัม

และหากมาไล่เรียงฟังทั้ง 17 เพลงในซีดีแผ่นที่หนึ่งด้วยแล้ว จะยิ่งชัดเจนขึ้นถึงการทำงานที่รู้จักและมองของที่ตัวเองมีเป็น เริ่มตั้งแต่การเปิดหัวด้วย “วันที่ 1 (Day One)” ที่มีครบทุกสิ่งที่เป็นลายเซ็นของกล้วยไทย ดนตรีนู-เมทัล, อิทธิพลดนตรีไทย และเรื่องราวที่เป็นมุมบวก ให้ความหวัง กำลังใจ และอีกสิ่งหนึ่งที่สัมผัสได้จากเนื้อหาที่พวกเขาหยิบมาบอกเล่า นั่นคือความรักบ้านเกิด รักแผ่นดิน ถิ่นฐาน รวมไปถึงความสุขจากความทรงจำในอดีต

ไม่ต่างไปจากการบอกตรงๆ เลยว่า กล้วยไทย กลับมาแล้ว มีครบทุกอย่างเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือละเมียดมากกว่า โดยในอัลบัมมีทั้งเพลงเข้มๆ หนักๆ มีทั้งงานสวยๆ อย่าง “ดาวหนึ่งในคืนดับ (One Light in the Darkness)” ที่เผยให้เห็นด้านที่นุ่มนวล ด้านที่โรแมนติกของพวกเขา ในอารมณ์เดียวกับที่เพลง “ดาวประดับฟ้า” ทำให้เห็นมุมหวานๆ ของจิระศักดิ์ ปานพุ่ม ที่ก็เป็นแขกรับเชิญคนหนึ่งในอัลบัมนี้ใน “หนึ่งชั่วโมงที่แล้วหนึ่งชีวิตที่เหลือ (One Hour Ago)” เพลงร็อคที่มีซาวนด์ของดนตรีนู-เมทัล ทั้งเสียงประสาน การร้องตะคอกในบางช่วง และแน่นอนเสียงกีตาร์สาดๆ

งานนี้กล้วยไทย ไม่ได้ทำการบ้านเฉพาะตัวเอง แต่กับการทำงานร่วมกับแขกรับเชิญ พวกเขาก็ยังต้องจับตัวตนของตัวเองกับของผู้คนที่มาจากที่ต่างๆ ซึ่งมีแนวทางของตัวเอง มาผสมผสานกันด้วย และผลลัพธ์ก็ออกมาดีมากกว่าแค่ใช้ได้

นอกจากจะผสมผสานกับนู-เมทัลที่มีความเป็นป็อปจัดจ้านของจิระศักดิ์ ก็ยังมีการอยู่ร่วมกับดนตรีแบบเจ-ป็อปของเกิร์ลกรุป Akira-Kuro ใน “1 รุม 10 (1 on 10)”, ขณะที่ “ตั๋วเดินทางเที่ยวเดียว (One Way Ticket)” ก็มีการเล่นรับ-ส่งดนตรีในแบบของแสตมป์ – อภิวัชร์ เอื้อถาวรสุขกับดนตรีแรงๆของวงได้อย่างสนุก

ที่สำคัญ แม้รายละเอียดดนตรีในแต่ละเพลงจะแปลกและแตกต่าง แต่การส่งผ่านจากเพลงหนึ่งไปสู่อีกเพลงหนึ่งก็ไม่รู้สึกถึงรอยต่อ ซึ่งต้องให้เครดิททั้งการจัดการเรื่องซาวนด์ของดนตรี และแน่นอนการวางเพลงในอัลบัม ที่ทำให้การฟังอัลบัม 1 ไม่ต่างไปจากการฟังอัลบัมแบบน็อน-สต็อป

เป็นงานอีกชุดหนึ่งที่หากจะฟังกันเป็นเพลงๆ ก็มีดีในตัว ถึงเรื่องความเป็นป็อปฉูดฉาด งานของกล้วยไทยจะไปไม่ถึงขนาดนั้น แต่ก็ฟังได้สนุก

จะฟังเป็นอัลบัมก็ลื่นหูจากเพลงแรกไปจนถึงเพลงสุดท้าย ซึ่งเป็นผลจากการจัดการอัลบัม ในแบบที่เข้าใจและรู้จักเพลง

แล้วก็ยังได้สาระ หรือว่าความคมคายจากเนื้อหา ที่อาจจะไม่ถึงกับมีมุมมองหลากหลายเรื่อง แต่เท่าที่ได้ยิน พวกเขาก็ชัดเจนในสิ่งที่ตัวเองพูด เป็นการตอกย้ำ ไม่ใช่พูดวกวน-วนเวียนไปมา การใช้ภาษาก็อยู่ในกลุ่มคนทำงานที่เป็น ‘นาย’ ของคำ สละสลวยบ้าง ตรงๆ แต่สื่อสารง่ายบ้าง ตามแต่เรื่องราวที่เล่า ตามแต่ดนตรีที่มารับ

ยิ่งย้อนไปฟังงานเก่าๆ ของพวกเขาประกอบ จะพบว่า กล้วยไทย คือหนึ่งในวงดนตรีที่โคตรมีพัฒนาการอีกวงหนึ่งของบ้านเรา ซึ่งการเป็นอัลบัม 1 ของงานชุดนี้ ถ้าพวกเขายังทำงานที่ ‘เดินต่อ’ ไปเรื่อยๆ อัลบัมชุดหน้า ชื่อที่เหมาะก็คงเป็นว่า “1 กว่า” น่าจะเหมาะสมที่สุด

โดย นพปฎล พลศิลป์ คอลัมน์วิจารณ์-แนะนำ นิตยสารสีสัน กุมภาพันธ์ 2563
 

[one_half][/one_half][one_half_last][/one_half_last]