ฟังไปแล้ว – INFECTIONS OF A DIFFERENT KIND (STEP 1) และ A DIFFERENT KIND OF HUMAN (STEP 2) สองอัลบัมมาตรฐานเกินตัวของออรอรา

INFECTIONS OF A DIFFERENT KIND (STEP 1)
A DIFFERENT KIND OF HUMAN (STEP 2)
Aurora
[Decca Records]

ออกอัลบัมแรก All My Demons Treating Me As A Friend มาตั้งแต่ตอนอายุ 19 ในปี 2016 แต่ตัวเพลงไม่ใช่งานกุ๊กกิ๊กหวานแหว๋วตามวัย ดนตรีเป็นงานซินธ์-ป็อป, ดรีมป็อป ทางดนตรีตามยุคสมัย ที่มีศิลปินร่วมแนวทางมากมาย ไม่ว่าจะเป็น ลอร์ด หรือว่า ลานา เดล เรย์ หากเพลงของออรอราก็ฟังโปร่ง สดใส กว่า ซึ่งน่าจะเป็นเพราะอิทธิพลของดนตรีโฟล์คร่วมสมัย เช่นที่ได้ยินจาก Mumford & Sons, Of Monster and Men ที่เข้ามาผสมผสานในเนื้องานได้อย่างลงตัว

ทำให้เพลงที่ฟังล่องลอย เสียงร้องหวานๆ ไม่ต่างไปจากนางไซเรน มีจังหวะจะโคนสนุกๆ มีอารมณ์ที่หลากหลาย

ถ้ามองว่าดนตรีของเธอโตเกินวัยแล้ว เรื่องราวในเพลงที่เธอนำเสนอก็ต้องบอกว่า โตมากกว่ามาก เพราะฟังหม่น ทึม มีมุมมองในแบบคนที่ราวกับผ่านโลกมามากกว่า 19 ปี ทั้งการยอมแพ้ต่อความล้มเหลว จำนนต่อความฝัน, การตั้งคำถามถึงวีรบุรุษที่ไม่มีจริง, เรื่องของการุณยฆาต, รวมไปถึงมุมมองเรื่องรักษ์โลก และความคิดในแบบมีตัวเราเท่านั้น ที่ให้ความอบอุ่น ดูแลเราได้

ทั้งหลายทั้งปวงล้วนแสดงให้เห็นว่า เด็กสาวชาวนอร์วีเจียนคนนี้ ไม่ธรรมดา มีของ ที่เกินหน้าเกินตาผู้ใหญ่ด้วยซ้ำไป

ปีที่แล้ว ออรอราก็แอบปล่อย Infections of A Different Kind (Step 1) อีพี 8 เพลงออกมาให้ฟัง โดยมีทั้งงานที่คงมุมมอง, คอนเส็ปท์ ของเนื้อหา รวมไปถึงทางดนตรีในแบบที่ได้ยินในอัลบัมชุดแรกเอาไว้ แต่ที่ต่างออกไปก็คือ มีเรื่องราวที่เกี่ยวพันกับการเมือง รวมไปถึงเรื่องทางเพศเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของงานด้วย ตั้งแต่เพลงแรก “Queendom” ที่เธอพูดถึงดินแดนในฝัน ที่ความอ่อนแอกลายเป็นความเข้มแข็ง และเต็มไปด้วยความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ เช่นที่เนื้อหาในเพลงว่าเอาไว้ “The underdogs are my lions / The silent ones are my choir / The women will be my soldiers / With the weight of life on their shoulders” หรือ “Drink until you’ve had enough / I’ll drink from your hands / I will be your warrior / I will be your lamb” ที่คงปฏิเสธไม่ได้ว่า ไม่มีความเกี่ยวพันกับเรื่องสังคม, การเมือง

หรือจะเอาให้ชัดก็ใน “Churchyard” กับเรื่องราวของผู้คนที่ต้องทำตามคำสั่งของผู้มีอำนาจ ที่ถูกเล่าด้วยดนตรีทริป-ฮ็อปสนุกๆ

“It Happened Quiet” ออรอราก็เล่าเรื่องราวความรักที่จบลงได้อย่างมีเสน่ห์ บนดนตรีที่เล่นใหญ่ ใช้กลุ่มนักร้องประสานเสียง และการใช้คำเปรียบเทียบต่างๆ ได้สวยงามผิดกับสถานการณ์ที่ตัวละครในเพลงต้องเผชิญ ในวันที่ความรักจบลง ซึ่งทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบงัน ซึ่งเพลงนี้แสดงให้เห็นถึงพัฒนาการทางดนตรีในงานของออรอราได้ชัดเจน เพราะนอกจากการเรียบเรียงที่ซับซ้อนมากขึ้น การสร้างอารมณ์ของเพลงก็ทำได้ดี และน่าสนใจ เมื่อทำให้อารมณ์ค่อยๆ ถูกแผดเผาอย่างช้าๆ

“Forgotten Love” เป็นอีกเพลงที่ออรอราใช้ภาษาได้อย่างคมคาย และสละสลวย “If I am left with a rose in my hand, let it die / It’s the beauty in forgotten love / And I don’t care if you don’t understand why I cry / It’s the beauty in forgotten love” ซึ่งบอกเล่าถึงความรักที่ไม่ใช่แค่จบลงไปแล้ว แต่ยังร่วงโรย เลอะเลือนด้วยเช่นกัน

ส่วนเพลงที่เป็นชื่อชุด ออรอราขยับมาแตะเรื่องความเชื่อ เรื่องของศาสนา ตั้งคำถามกับพระเจ้าถึงความรู้สึกที่มีต่อโลกในทุกวันนี้ โลกที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด “And if there is a God, would we even know his name? / And if there is a God, I think he would shake his head And turn away” และ “Infections of a different kind / The world has been attacked by our pain / If I am the world then why would I hurt / All that is living?” ตลอดจนตั้งสมมติฐานเอากับพระเจ้า “And if there is a God, would he then believe in us? / And if there is a God, I think he can’t hear all of us” ที่ตัวดนตรีก็ให้ความรู้สึกถึงความขลัง หรือปาฏิหาริย์บางอย่าง แม้ท้ายที่สุดแล้ว เรื่องราวในเพลงจะไม่เป็นอย่างที่ตัวดนตรีนำเสนอก็ตาม

มาถึงตรงนี้ นอกจากความแข็งแรงในเรื่องมุมมองในการเขียนเพลงที่เติบโตขึ้นแล้ว งานดนตรีของออรอราก็เป็นไปในทิศทางเดียวกัน หลายๆ เพลงมาพร้อมกับดนตรีที่รับกับเรื่องราว เสริมอารมณ์ความรู้สึก โดยที่บางครั้งไม่ต้องรับรู้ถึงความหมายของภาษาด้วยซ้ำไป นอกจากเพลงที่ว่าเอาไว้แล้ว “Soft Universe” ก็เป็นเพลงอีกเพลงที่งานดนตรีสร้างบรรยากาศเฉพาะที่เข้ากับเนื้อหาได้เนียนสนิท รวมถึงมีสัมผัสของงานแบบเวิร์ลด์ มิวสิคให้รู้สึกในช่วงส่งท้ายของเพลง

สำหรับดนตรีแล้ว Infections of A Different Kind (Step 1) ไม่ใช่แค่เติบโตมากขึ้นเท่านั้น ออรอรายังเล่นใหญ่กว่าเดิมไปในคราวเดียวกัน

จากชื่อชุด Infections of A Different Kind (Step 1) หลายคนอาจตั้งคำถามถึง Step 2 และออรอราก็ไม่ให้รอนาน เมื่อปล่อย A Different Kind of Human (Step 2) ออกมาทันทีทันควัน โดยหนนี้นอกจากจะเป็นเจ้าของอัลบัม มีส่วนแต่งเพลงทุกเพลงในอัลบัมแล้ว ออรอรายังนั่งเก้าอี้โปรดิวเซอร์ร่วมในทุกเพลงอีกด้วย ในแง่ของการทำงาน แน่นอนว่านี่คือการขยับไปอีกขั้น ส่วนในแง่ของผลงาน A Different Kind of Human อาจไม่ได้เป็นแค่ชื่ออัลบัมเท่านั้น แต่ยังหมายถึงภาคดนตรีจากงานชุดนี้ ที่เหมือนเป็นคนในอีกแบบหนึ่ง ซึ่งแตกต่างไปจากที่สัมผัสกันในงานชุดก่อนหน้า

จากดนตรีแบบซินธ์-ป็อป ที่ฟังล่องลอย ผสมผสานกับงานโฟล์คยุคใหม่ใน All My Demons Treating Me As A Friend, งานเรียบเรียงที่ประณีต บรรจง ซับซ้อน ฟังสวย สง่างาม ของ Infections of A Different Kind (Step 1) ออรอราพาคนฟังมาพบกับการคลี่คลายทางเสียงเพลง ด้วยงานอิเล็คโทร-ป็อป ที่ฟังสนุก ร่าเริงมากกว่าที่เคยรู้สึกจากอัลบัมแรกและอีพีชุดที่แล้ว โดยเฉพาะบรรดาเพอร์คัสชันที่ให้อารมณ์แบบงานเวิร์ลด์ มิวสิคกลายๆ เพลงส่วนใหญ่มาพร้อมบีทดนตรีที่ฟังคึกคัก ที่ชวนให้ออกท่าออกทางเต้นรำไปด้วยได้ อย่างที่ “Animal” ซิงเกิลแรกทำให้รู้สึก

แม้จะเป็นงานที่ฟังคลี่คลาย ซึ่งจะบอกว่ามีความเป็นป็อปมากขึ้นก็คงไม่ผิด แต่เรื่องราวที่ออรอรานำเสนอ ยังคงเป็นอย่างที่เคยเป็น จริงจัง หนักแน่น แล้วด้วยวัยที่เพิ่มขึ้น หลายๆ สิ่งที่ถูกเขียน-เล่า-ร้อง ไม่ใช่เรื่องเกินตัวหญิงสาวคนนี้อีกต่อไป

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเก่าๆ ที่เคยเล่ามาก่อนเมื่อครั้งกระโน้น อย่าง เรื่องของปัจเจกชน, สังคม, ความทรงจำจากวัยเยาว์ รวมถึงเรื่องรักษ์โลก ใน “The Seeds” และ “Apple Tree” ที่ด้วยประสบการณ์และวัยในตอนนี้ ดูเหมือนว่า ถ้อยคำที่ออกมาในเพลงต่างๆ มีความหนักแน่นกว่าที่เป็นเสียงของสาววัย 19 อย่างเห็นได้ชัด

ในแง่ความงดงาม A Different Kind of Human (Step 2) อาจจะด้อยกว่า Infections of A Different Kind (Step 1) ชนิดรู้สึกได้ชัดเจน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า เป็นงานที่ด้อยกว่า เอาเข้าจริงๆ แล้วนี่คืองานที่ไม่เพียงแต่เผยศักยภาพการทำงานดนตรีอีกด้านของออรอราให้เห็นเท่านั้น แต่ยังขยายขอบเขตออกไปกว้างไกลกว่าเดิมอีกต่างหาก เพราะไม่ได้ออกมาย่ำแย่แต่อย่างใด แถมยังถือเป็นการแสดงให้เห็นว่า สาวคนนี้มี ‘ของ’ ในตัวมากเพียงใด ซึ่งบางทีในอัลบัมชุดต่อไป ถ้าได้เห็นความเป็นมนุษย์ปุถุชนอีกแบบหนึ่งผ่านเสียงดนตรีที่แตกต่างไปของเธอ ก็ไม่ใช่เรื่องน่าประหลาดใจ

ความสำคัญมันอยู่ที่ว่า เธอจะทำออกมาได้ดีแค่ไหน เพราะที่ผ่านๆ มา มาตรฐานที่เธอสร้างเอาไว้มันสูงเหลือเกิน ไม่ใช่เฉพาะกับตัวเองเท่านั้น หากยังเป็นสำหรับวงการเพลงด้วยซ้ำไป

โดย นพปฎล พลศิลป์ คอลัมน์ วิจารณ์-แนะนำ นิตยสารสีสัน ฉบับที่ 10 ปีที่ 30 เดือนมิถุนายน