By Sadaos
SOUTHSIDE AMBASSADOR / Twopee Southside
[Thaitanium Entertainment]
“ให้ย้อนกลับไป Back to the first time/ ตอนปี 2004 อยากมีซีดี นั่งเขียน My first rhyme/
15 ปีถึงป่านนี้อาจฟังดูเนิ่นนาน/ But if you ask me? ยังรู้สึกเหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน…”
ท่อนหนึ่งของ “Married to the Game” เพลงแรกของอัลบัม Southside Ambassador ที่ฟังแล้วไม่ต่างไปจากการอินโทรหรือแนะนำศิลปินหรืออัลบัมของ พิทวัส พฤกษกิจ ซึ่งคนฟังเพลงทั้งประเทศน่าจะรู้จักดีกว่า หากบอกว่าเป็นทูว์พี เซาธ์ไซด์ ว่าเอาไว้
แม้จะได้ยินชื่อมานาน ทั้งจากงานเพลง ที่มีทั้งเพลงของตัวเองและการทำงานร่วมกับศิลปินอื่น ปล่อยออกมาให้ได้ยินเรื่อยๆ ทั้งการทำงาน อย่าง การเป็นโค้ชในรายการ The Rapper แต่ทูว์พีก็เพิ่งมีอัลบัมออกมาเพียงชุดเดียวก่อนหน้านี้ ในนามดูโอ Southside – Welcome to the South ตั้งแต่ปี 2554 ซึ่งทิ้งห่างจากอัลบัมนี้ ที่เป็นงานเดี่ยวชุดแรกของเจ้าตัวถึง 8 ปี
ที่หากฟังในยุคนั้น ตอนนั้น ก็ถือว่าเป็นงานแร็พที่ฟังสนุก ในแบบที่รู้สึกได้ถึงอิทธิพลของ Thaitanium ที่เป็นหนึ่งในไอดอลของทูว์พี หากแต่ฟังผ่อนคลายมากกว่าทั้งทางดนตรีและเนื้อหา ส่วนเรื่องราวที่หยิบมาร่าย ก็มีทั้งเรื่องราวของตัวเอง เรื่องความรื่นรมย์ของชีวิต หรือเพลงสนุกๆ ที่บางเพลงก็สอดแทรกแง่มุมทางสังคมหรือชีวิตลงไปบ้าง ดนตรีก็มีตั้งแต่งานฮิพ-ฮ็อพแบบเข้มข้น อย่าง “Save His Life” ไปจนถึงเพลงสนุกๆ อย่าง “ไหวเปล่าล่ะ” หรือ “Sorry” ที่กลายเป็นเพลงฮิท หากไม่ใช่ในวงกว้างทั่วไป ก็เป็นงานที่คอเพลงแร็พในบ้านเราน่าจะคุ้นหู คุ้นเคยกันดี
แต่กับงานเดี่ยวชุดแรกของตัวเอง ที่เปิดด้วย “Married to the Game” ทูว์พีไปไกลกว่าที่เริ่มต้นในนามเซาธ์ไซด์มากมายมหาศาล แม้ในภาพรวมจะสรุปได้ว่าเป็นงานบอกเล่าชีวิตความเป็นไปของตัวเอง หรือว่าบรรดาแร็ปเปอร์ทั้งหลาย ทั้งการเดินทางมาสู่ชื่อเสียง ความสำเร็จ ความยากลำบาก การใช้ชีวิต ความรัก ความหวัง กระทั่งการมองย้อนกลับไปถึงสิ่งที่ตัวเองผ่านมา ว่าคุ้มค่ากับการใช้ชีวิตหรือเปล่า แต่ถ้ามองข้ามความเป็นแร็ปเปอร์ของเจ้าของงาน และให้ตัวละครในเพลงต่างๆ เป็นใครสักคนหนึ่ง ที่ต้องดิ้นรนทำตามความฝัน Southside Ambassador เป็นมากกว่านั้น นี่ไม่ใช่อัลบัมที่บอกเล่าชีวิตของแร็ปเปอร์คนหนึ่งที่ไต่เต้าจนมาอยู่แถวหน้าในปัจจุบัน แต่ยังบอกเล่าถึงชีวิตของผู้คนที่พยายามทำความฝันให้เป็นจริง หรืออย่างน้อยที่สุดใช้ชีวิตให้คุ้มค่าและอยู่อย่างมีความสุข
ที่การจัดเรียงสารที่ต้องการบอก ทำอย่างเป็นขั้นเป็นตอนไม่ต่างไปจากการอ่านนิยายจากบทหนึ่งไปสู่บทหนึ่ง แล้วตัวดนตรีก็เข้ามารับ เล่นไล่ระดับความเข้มข้น คลี่คลาย ไปตามเนื้อหาที่บอกเล่าได้อย่างลงตัว ในแบบที่สามารถแทรกคำว่า Chapter I, II, III คั่นเนื้อหาภาษาเพลงที่เกิดขึ้นเป็นช่วงๆ ได้ไม่ยาก
เริ่มจากเพลงแรกที่เป็นการเกริ่นนำ “Married to the Game” ผ่านการเดินทางตามล่าหาฝัน ต้องการการยอมรับ ไล่เรียงกันมา Respect”, “เอาละเว้ย”, “Trust Nobody” จนเริ่มประสบความสำเร็จใน “ชัดเจน” ที่ดนตรีจะมาแบบจริงจัง แต่ก็ไม่ถึงกับซีเรียสหนักหนา แล้วก็มีท่วงท่าภาษาเพลงของตัวเองให้รู้สึก
แล้วก็มาถึงการใช้ชีวิตของตัวละคร (ที่ไม่พ้นน่าจะหมายถึงตัวเอง) อันแสนเข้มข้นในโลกของฮิพ-ฮ็อพ หลังมีชื่อเสียง เป็นที่รู้จัก เป็นแร็ปสตาร์ มาพร้อมกับความสนุกสนาน ให้ความรู้สึกถึงงานปาร์ตีในคลับ จาก “Johnny”, “แชร์โลมา”, “เร็วๆ ดิ” จากนั้นก็คลี่คลายไปหาชีวิตอีกด้านที่แตกต่าง ด้านโรแมนติค นุ่มนวล ที่เปิดด้วยเพลงดนตรีสวยๆ “With You” ที่ทูว์พีร่วมงานกับเจย์พาร์ค, “Capture”, “อย่าหายไปไหนอีกเลย”, “VDO Call” ต่อด้วยดนตรีที่ขึงขัง เมื่อตัวละครกลับไปสู่โลกของแสงสีแห่งความสำเร็จใน “White Car”, “Highway”
ท้ายที่สุดก็กลับมาคลี่คลาย จากการมองย้อนถึงวันที่ผ่านมา “กัญชา” ซึ่งพลิกเรื่องราวในเพลงเก่าของคาราบาวที่เคยเป็น มาเป็นเพลงให้ความหวังได้อย่างลงตัว ทั้งในแง่ความหมายของกัญชา และเนื้อหาในท่อนแรกของเพลงต้นฉบับ, ความรู้สึกต่อสิ่งที่ได้รับใน “5AM Conversation” แล้วก็อำลากันที่ “We Come Alive” การมองไปถึงวันข้างหน้า สู้ต่อ พร้อมเผชิญกับอุปสรรคทั้งหลาย ที่ดนตรีกลับมาหนักแน่นจริงจังอีกครั้ง
ทูว์พีไม่ได้ใช้แค่จุดเด่นของแร็ปที่สามารถเล่าเรื่องได้อย่างอิสระ แถมเจ้าตัวยังร่ายได้สนุก แต่ยังเอาดนตรีมารับใช้เนื้อหา ช่วยสื่อสารกับคนฟังอย่างได้ผล ไม่ใช่ร่ายด้นไปเรื่อย จนไม่ต้องกลัวว่าฟังเนื้อร้องไม่ทันจะรับรู้อารมณ์หรือเรื่องราวของเพลงหรือของอัลบัมได้ไหม คำตอบคือได้แต่น่าจะ 100% กว่าถ้าจับเนื้อหาพร้อมๆ กัน ขณะที่ด้วยเนื้องาน Southside Ambassador น่าจะเยี่ยมกว่านี้ หากตัวดนตรีจะฟังแล้วว้าว! หรือกระตุกหูกว่าที่เป็น
หลังก้าวแรกในฐานะวงที่เป็นการเริ่มต้นด้วยดี ก้าวที่สองซึ่งเป็นการเดินทางในฐานะศิลปินเดี่ยวของทูว์พี ถือว่าเป็นการเริ่มต้นที่ทั้งดี ทั้งสวยงามยิ่งกว่า
“มันไม่เกี่ยวกับ Where ya from man, but where you go/ มันไม่ใช่แค่ที่คำกลอน son but how you flow/ มันไม่ใช่แค่กับเงินทองเว้ย มันอยู่ที่ Goal/ อยากให้เพลงกู Lives on ถ้าวันนึง I’m gone” คำร่ายท่อนหนึ่งของ “Married to the Game” ว่าเอาไว้
และวันนี้ Goal ที่เจ้าตัวตั้งไว้ ถ้าหากยังไปไม่ถึง มันก็ต้องใกล้เคียงเหลือเกิน จนเห็นแสงสว่างกระจ่างตาแน่นอน
โดย นพปฎล พลศิลป์ คอลัมน์ วิจารณ์-แนะนำ นิตยสารสีสัน ปี 2563
What is your reaction?
