สัพเพเหระ..

เปิดหัววันแรกของสัปดาห์สำหรับ โลกมายา …จะเขียนอะไรดี ?

บางทีนี่ก็เป็นคำถามของคนเขียน ”คอลัมน์ประจำ” ที่จะต้องตอบตัวเองให้ได้  เพราะแค่ต้องนึกประเด็นให้ออกและตกผลึกหรือคลิกว่าจะ ”เขียนอะไร” นี่ก็ยุ่งยากระดับหนึ่ง อีตอนนึกนะยากครับ แต่ถ้านึกออกนี่สบาย ที่ท่านผู้อ่านอ่านคอลัมน์โลกมายากันมาตลอดหกเจ็ดปีนี่ ความยาวอย่างที่เห็นนี่ ถ้าตกลงปลงใจได้แล้วว่า วันนี้จะเขียนอะไรดี เต็มที่นี่ไม่เกิน 15-20 นาที ต้นฉบับที่เห็นเป็นคอนโดฯ ยาวๆ มุมขวาของสยามดาราหน้า 7 นี่เสร็จพร้อมส่ง หนูนาว เลขาฯ กองบก. ได้เลย เพราะ สนจ. พิมพ์สัมผัส 10 นิ้ว ในฐานะศิษย์เก่า ”ศรีย่านพิมพ์ดีด” เมื่อสี่สิบห้าปีก่อน…

ถ้านึกไม่ออกนี่ ”พี่ช้าง-ขรรค์ชัย” กับ ”พี่เบิ้ม-สุจิตต์” สองกุมารสยามเคย ”สอน” สนจ. ว่า ”ไอ้เตี้ย มึงเปิดบรรทัดแรกให้ได้ก่อนสักสองสามประโยค เดี๋ยวมันก็ไหลมาเอง” …ฮา นี่เป็นคุณูปการของ ”นักเขียนรุ่นพี่” สองคนซึ่งเป็น ”สองกุมารสยาม” นักเลงโบราณด้วยกันทั้งคู่ ตอนนี้เจ็ดสิบกันหมดแล้ว อดีตปีศาจสุรา ที่ ณ วันนี้เลิกหมดแล้วทั้งเหล้าและบุหรี่ พี่ช้างนั่งเป็นกองหนุนให้ลูกชายลูกสาวเข้ามารับไม้อาณาจักรมติชน พี่เบิ้มไปมีความสุขหนุกหนานกับการทำ ”บ้านเกิด” ให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์และร่วมสมัยในมุมมองโบราณคดีที่ศรีมหาโพธิ์ ปราจีนบุรี บ้านเกิดของแก…ปลายอาทิตย์นี้ สนจ. จะไปรับ…แอทซายเมนต์จากอดีต บก.บห. เจ้านายเก่า สมัยอยู่ตึก เทพ 333 ที่สุขุมวิท 49 กันเสียหน่อย…ในฐานะรุ่นน้อง และในอดีตพี่เบิ้มเคยเกื้อกูลให้เขียนเรื่องลงประชาชาติและศิลปวัฒนธรรม งานศพพี่ชาย สนจ. แกออกตังค์เอามโหรีปี่พาทย์มาบรรเลงเป็นเพื่อนศพ แถมยังมีปี่กลองชนะมานั่งเป่าก่อน ”ประชุมเพลิง” แถมให้อีกดอก แกบอกว่า ”ไอ้เตี้ย พี่มึงนี่ระดับคหบดีของจังหวัดเลยนะเมิง มีมโหรีปี่พาทย์เล่นในงานศพตัวเอง”…ฮา แกไม่มาสวดมาเผา แต่ดอดตีรถตู้มายืนยิ้มอยู่ข้างศาลาสวดวันเผา ก่อนจะกระซิบบอกว่า ”กูมาตรวจราชการงานโมหรี แล้วจะไปปราจีนฯ ฝากเคาะโลงศพพี่มึงด้วยว่า ทองเบิ้มมาแล้วนะคร้าบ” แล้วแกก็เดินค้ำไม้เท้าขึ้นรถหายไป…

เขียนเรื่องความตายแล้ว… ก็คงต้องแวะไปที่ ”พี่เป้า” สายัณห์ สัญญา ก็คงจะ ”ทำใจ” ได้แล้ว และเลือกที่จะไม่รักษาแบบวิทยาศาสตร์ …ประมาณว่า ขอกลับไป ”ตายที่บ้าน”… สนจ. เคยมีประสบการณ์แวะไปเยี่ยม ”รีเฟลกซ์” หรือ พี่ธรรณพ ธนะเรือง นักข่าวบันเทิงรุ่นพี่จากไทยรัฐ และชาวไทย สามวันก่อนแกขี้เกียจหายใจที่พญาไท 2 แกไม่ยอมคีโม ไม่ยอมเจาะอะไรทั้งสิ้น ปวดมาก็ขอให้หมออัดมอร์ฟีนให้ แล้วก็จากไปอย่างสงบ

ยิ่งยง พานิชผล หรือ ”ใหญ่ ยิ่งยง” เพื่อนเลิฟพี่ สหสมภพ ศรีสมวงศ์ ไปแล้วทั้งคู่  สนจ. ไปเยี่ยมก่อนขี้เกียจหายใจที่ปัญญารามคำแหง ที่จริงเขารุ่นพี่ สนจ. แต่เรามึงกูกันมาตลอด เพราะโตมาด้วยกันที่นิตยสารการเมือง จัตุรัส ของ พันธ์ศักดิ์ วิญญรัตน์ ที่ปรึกษา ”หูกระต่าย” ของคุณทักษิณ ในปัจจุบัน กับ มงคล วุฒิสิงห์ชัย อดีตเจ้าของกิจการร้านอาหาร ”บ้านคุณหลวง” ที่เช่าต่อมาจาก พี่เฉลิมพล ชาญวิเศษ เจ้าของจิตรโภชนา ร้านขายข้าวแกงที่เติบโตมาจากร้านละแวกโรงหนังโคลีเซียม…นี่ก็เพิ่งจะลาลับไปจากโลกเมื่อต้นปีนี่เอง ทิ้งจิตรโภชนา ให้ลูกชายดูแลอยู่หัวมุมถนนวิภาวดีตัดพหล… ห้าแยกลาดพร้าว

เชื่อไหมครับว่า ไอ้ใหญ่มัน ”ยังไม่ไป” รอ ”พี่อึ่ง” บินกลับจากพานักมวยไปชกที่อเมริกาใต้…จำไม่ได้แล้วว่าใคร พอพี่อึ่งลงเครื่อง ตีไปหามันที่ รพ. มันให้ลูกน้องไปซื้อพวงมาลัย ไปตามพรรคพวกที่ ”สวดคาถาชินบัญชร” ได้ มาแบบ ณ บัดนาว แล้วมันก็ลุกขึ้นนั่งขัดสมาธิต่อหน้า ”พี่อึ่ง-สหสมภพ” ในห้องพักที่โรงพยาบาลปัญญาราม พอ ลูกน้องสวดชินบัญชร ”จบ” ชีพจรก็หยุดเต้น ปิดฉากอดีตนักข่าวบันเทิงและขาใหญ่ในแวดวงหมัดมวย คู่หูคู่ฮา ”พี่อึ่ง” สหสมภพ ศรีสมวงศ์ เจ้าพ่อมวยวิกหมอชิต คนสนิท ”พี่แดง” สุรางค์ เปรมปรีดิ์ งานศพมันพรรคพวกรวยเละทั้งจากบนดินใต้ดิน เพราะอายุมันให้โชค…ฮา ข่าวว่า พี่อึ่งเองได้มาหลายแสน…ฮา

รายสุดท้ายที่ไปยืนดูใจกันก็คือ แก้ว สีหมากสุก หรือ พี่ไพบูลย์ สุขสุเมฆ รุ่นพี่ที่สยามรัฐฯ รายวัน พี่ชัย ราชวัตร โทร.มาบอกว่า ”เฮ้ย เสือเตี้ยแวะไปดูใจน้าบูลย์กันหน่อย แกเป็น ”มะเร็งแห่งชาติ” ขั้นสุดท้ายแล้ว น่าจะไม่นาน”  สนจ. เผ่นแผล็วไปยืนดูใจแกบนห้องพักชั้นแปดตึกสถาบันมะเร็ง… ยืนดูวาระสุดท้ายของ ”คนหนังสือพิมพ์รุ่นพี่” ที่มือสะอาด ไม่ด่างพร้อย หาเลี้ยงตัวเองและครอบครัวด้วยการ ”ปั่นต้นฉบับ” แล้วก็ได้มรณานุสติว่า ”เฮ้ย…ถึงทีกูมั่ง ไม่เอาแบบนี้นะ ขอแบบโป้งเดียวปิดบัญชี จะแบบไหนก็ได้ทั้งนั้นไม่เกี่ยงต่าไม่เอาแบบมีสายระโยงระยางออกจากร่างกาย”… ฮา

เริ่มวันแรกกันด้วยเรื่องสำคัญมั่นคงคือความตาย.. ไม่ใช่อะไรหรอก ข่าวลือว่าจะมี ผู้บริสุทธิ์ตายกันเป็นเบืออีกรอบ อารมณ์มันก็เลยพาไป…ฮา

จากเรื่อง สัพเพเหระ.. โดย สนานจิตต์ บางสพาน คอลัมน์ โลกมายา หนังสือพิมพ์ สยามดารา วันที่ 6 สิงหาคม 2556