อวลไอดนตรีแจ๊ซซ์ จากงานเทศกาลดนตรีแจ๊ซซ์นานาชาติเพื่อการเรียนรู้ 2017

งานเทศกาลดนตรีแจ๊ซซ์นานาชาติเพื่อการเรียนรู้ หรือ Thailand International Jazz Conference ที่เรียกกันย่อๆ ว่า TIJC เป็นหนึ่งในเทศกาลดนตรีแจ๊ซซ์สำคัญของภูมิภาคนี้ ที่จัดกันมาเป็นปีที่เก้าแล้ว ที่วิทยาลัยดุริยางศิลป์, มหาวิทยาลัยมหิดล วิทยาเขต ศาลายา ซึ่งเป็นเจ้าภาพในการจัดงานทุกปี โดยแต่ละปีนอกจากมีการแสดงให้ได้ชม ก็ยังมีเรื่องของการประกวดดนตรี การทำเวิร์คช็อป ที่ทำให้งานนี้เป็นมากกว่างานเทศกาลดนตรีทั่วๆ ไป

สำหรับปีนี้ตัวงานก็จัดกัน 3 วันเหมือนเดิม 27-29 มกราคมที่ผ่านมานี่เอง แต่ถ้านับการเข้าค่ายดนตรี หรือ Music Camp ก่อนหน้าวันที่ 27 ด้วยแล้ว งานนี้ก็ถือว่ากินความมากกว่า 3 วัน แล้วก็อย่างที่เคยเอามาบอกกัน ปีนี้ไฮไลท์สำคัญอยู่ที่การแสดงของโดนัลด์ แฮร์ริสัน ซึ่งจะเล่นร่วมกับวง Thailand Philharmonic Orchestra ในวันเสาร์ที่มหิดลสิทธาคาร แต่ก็ด้วยกิจธุระส่วนตัวก็เลยทำให้พลาดการแสดงของโดนัลด์ แฮร์ริสันไป

แต่ก็ได้แวะเวียนไปชมการแสดงในลานวงรี ที่เป็นการแสดงของนักเรียน, นักศึกษาทางด้านดนตรีจากสถาบันต่างๆ ซึ่งจากที่ได้ชมตลอดสามปีที่ผ่านมา การแสดงของนักดนตรีในสถาบันศึกษาเหล่านี้ รอบจัด และเขี้ยวในเรื่องฝีมือมากขึ้น อย่าง Coffee Break หนึ่งในวงดนตรีที่ได้ชมที่นี่ แม้จะเล่นเพียงสองเพลง แต่ก็เป็นเพลงที่ต้องใช้ความสามารถทางดนตรีมากเอาการ โดยเฉพาะทีมริธึม กลอง และเบส ที่ต้องรับมือ กับจังหวะและส่วนดนตรีแปลกๆ ในเพลง NMD เพลงที่สองของพวกเขา ที่สมาชิกในวงเป็นผู้แต่ง

และที่ไม่พลาดแน่ๆ ก็คือ การแสดงบนเวทีหลัก ที่สนามหญ้าของวิทยาลัย ดุริยางศิลป์ ซึ่งในวันเสาร์จะเป็นการแสดงของวงจาก มหาวิทยาลัยรังสิต, วงของแจ็ค ธรรมรัตน์ มือกีตาร์สายร็อค สไตล์กีตาร์ฮีโร, วงของอ. เด่น อยู่ประเสริฐ ก่อนจะปิดท้ายด้วย Shai Meastro วงทรีโอแจ๊ซซ์จากอิสราเอล

กับวงของมหาวิทยาลัยรังสิต ที่มาดูทุกปี ก็ทำได้ดีทุกปี ปีนี้จุดเด่นอยู่ที่การนำเอาเครื่องดนตรีไทยมาใช้ในบางเพลง ซึ่งทำให้ตัวเพลงฟังแตกต่างไปจากที่เคย มีความแปลกในตัว

ส่วนวงของอ.เด่น จากที่เคยได้ชมการเล่นที่หวือหวา ในปี-สองปีก่อนหน้านั้น มาปีนี้ตัวเพลงจะนุ่มนวล มีอารมณ์ซาบซึ้ง นิ่ง กว่าที่เคย ส่วนหนึ่งก็คงเป็นเพราะเพลงส่วนใหญ่มีแรงบันดาลใจในการแต่ง มีที่มาจากการจากการสูญเสียบุคคลสำคัญที่อยู่ในใจของประชาชนชาวไทยไป ซึ่งก็ทำให้ได้เห็นศักยภาพในอีกด้านหนึ่งของทีมนักดนตรีไทยทีมนี้ ที่ทำให้รู้สึกอยากชมการแสดงของพวกเขาในปีนี้เร็วๆ เพราะอยากรู้ว่า ถึงวันนั้น วงดนตรีวงนี้จะหยิบเอาอะไรมานำเสนอให้ได้รู้สึก ‘ว้าว!’ กันอีก

ขณะที่การแสดงของชาย ไมสเตอร์ วงทรีโอที่ประกอบด้วยกลอง-เบส-เปียโน ก็ฉายให้เห็นชั้นความสามารถของตัวนักดนตรีเป็นพิเศษ โดยเฉพาะการที่แต่ละเพลง มีช่วงเวลาให้สมาชิกแต่ละคนได้ฉายเดี่ยว ตัวเพลงก็เป็นงานแบบอะคูสติคที่ฟังอุ่น นุ่ม เมื่อรวมกับบรรยากาศเย็นๆ ของค่ำคืนวันที่ 28 มกราคมด้วยแล้ว เสียงดนตรีของชาย ไมสเตอร์ทำให้ผู้คนที่เวทีหลักของงาน ถูกโอบกอดด้วยดนตรีแจ๊ซซ์จริงๆ

ที่แปลกหูกว่าคนอื่นๆ ก็คงเป็นการแสดงของแจ็ค ธรรมรัตน์ ที่เป็นงานในทางร็อค ที่ขยับไปเป็นฟิวชัน แจ๊ซซ์ได้สบายๆ ซึ่งมาเปลี่ยนอารมณ์ได้อย่างพอเหมาะพอเจาะ เพราะขณะที่วงอื่นๆ เป็นแจ๊ซซ์ ที่ส่วนใหญ่มากับเพลงนวลๆ อบอุ่น เพลงของเขาคือสีสันที่ร้อนแรง จัดจ้าน และไม่ทำให้บรรยากาศของงานจมอยู่กับโทนดนตรีเดียวตลอดงาน ซึ่งเจ้าตัวเองก็ออกปากอยู่เหมือนกันว่า พวกเขาอาจจะไม่แจ๊ซซ์นัก และเป็นเหมือนงานล้างหู แต่ก็อย่างที่บอก ทำให้งานในค่ำคืนวันนี้ มีครบทุกสี ทุกอารมณ์ มีทั้งสีโทนเศร้าจากวงของอ. เด่น, สีนุ่มๆ นวลๆ ของชาย ไมสเตอร์ และสีแสบๆ ของแจ็ค ธรรมรัตน์

ซึ่งเมื่อรวมแล้ว ก็น่าจะเป็นการนิยามถึงดนตรีแจ๊ซซ์ ได้อย่างเป็นรูปธรรมกันได้เลยทีเดียว

ชมภาพจากงานนี้ได้ที่นี่

จากเรื่อง อวลไอดนตรีแจ๊ซซ์ จากงานเทศกาลดนตรีแจ๊ซซ์นานาชาติเพื่อการเรียนรู้ 2017 คอลัมน์ ดนตรีมีเหตุ โดย นพปฎล พลศิลป์ หนังสือพิมพ์ ไทยโพสท์ วันที่ 31 มกราคม 2560

ติดตามอ่านเรื่องราว ข่าวสาร ชมตัวอย่าง ชมคลิป ชม MV อ่านวิจารณ์หนังและเพลง ได้ด้วยการกดไลค์เพจสะเด่าส์ ได้ที่นี่