By Sadaos
เมื่อนิตยสารโรลลิง สโตน ให้ศิลปิน 50 รายมาจัดเพลย์ลิสต์ ไล่ตั้งแต่ มิก แจกเกอร์ กับเพลงบลูส์ ไปจนถึงเดรกกับจิมิ เฮนดริกซ์ ศิลปินเหล่านี้ ชอบเพลงอะไร? ของใครบ้าง? และคราวนี้เป็นคิวของจิม เจมส์ หรือยิม แยมส์ นักร้องนำ, มือกีตาร์, โปรดิวเซอร์ และนักแต่งเพลง รวมถึงเป็นแกนนำของวงร็อก My Morning Jacket ที่ยังมีงานเดี่ยวออกมาให้ฟังมากมายหลายชุด
(แปลและเรียบเรียงจากเรื่อง The Playlist Issue นิตยสารโรลลิง สโตน)
“เคอร์ติส เมย์ฟิลด์ เป็นหนึ่งในนักแต่งเพลงคนสำคัญตลอดกาล แล้วก็เป็นนักร้องเสียงหลบที่เจ๋งที่สุดตลอดกาลอีกด้วย” แกนนำของมาย มอร์นิง แจ็กเก็ต ที่รู้เรื่องเกี่ยวกับการร้องเสียงหลบด้วยตัวเองแน่ ๆ อย่างน้อยก็อย่าง หรือสองอย่างนี่แหละ กล่าว “เขายังเป็นมือกีตาร์ที่เยี่ยมมาก ๆ ด้วย จากสไตล์การเล่นที่มีลักษณะเฉพาะตัว ทุกวันนี้คุณอาจจะยังได้ยินเพลงอย่าง ‘Superfly’ หรือว่า ‘Freddy’s Dead’ แต่เสียงกีตาร์ของเขามันมีอะไรมากกว่านั้น ผมคิดว่าที่เขาใส่กีตาร์ลงไปแบบนั้น ก็เพื่อทำให้เรารู้สึกเหมือนได้พบกับสันติภาพ เมื่อได้ยินเสียงของเขา มันฟังแล้วรู้สึกถึงสันติภาพจริง ๆ แล้วก็เต็มไปด้วยความรัก แล้วก็ยังมีการเรียกร้องให้ทำอะไรอีกด้วย”
1. “Move On Up” (1970): “คุณไม่สามารถเล่นเพลงนี้ แล้วไม่ทำให้จิตใจผู้คนกระเจิดกระเจิงไปได้หรอก การได้ยินท่อนของเครื่องเป่าที่เล่นได้อย่างสนุกสนาน มันทำให้คุณรู้สึกเหมือนกับถูกปลดปล่อย ต่อให้ที่ได้ยินเป็นการแซมพลิงไปใส่ในเพลง ‘Touch the Sky’ ของคานเย เวสต์ ก็ตาม มันยังเป็นเพลงในแบบไซคีดิลิกแท้ ๆ มีจุดพลิกผันสำคัญ ๆ หลายครั้ง มีงานเพอร์คัสชันเจ๋ง ๆ ให้ฟังเพียบ แล้วในตอนจบเพลง บรรดาคนเล่นคองก้าก็เล่นกันถึงตาย เมื่อใส่มาไม่ยั้ง”
2. “People Get Ready” โดย The Impressions (1965): เป็นหนึ่งเพลงสำคัญตลอดกาล เป็นเพลงที่เป็นศูนย์กลางในการเคลื่อนไหวเรื่องสิทธิมนุษยชน และผมก็รู้สึกว่ามันเป็นสิ่งที่สวยงามมาก ๆ ที่ผู้คนอยากจะได้ฟัง สิ่งที่ผมชอบในเพลงของเคอร์ติสก็คือ การทำเพลงกอสเพลให้กลายเป็นเพลงสำหรับคนทั่ว ๆ ไป และเพลงนี้ก็คือหนึ่งในตัวอย่างที่สมบูรณ์แบบถึงเรื่องนี้”
3. “So In Love” (1975): “เพลงนี้ถูกสร้างมาจากความรัก และเกิดขึ้นเพื่อสร้างความรัก”
4. “The Makings of You” (1970): “ตอนที่ผมได้ยินเพลงนี้ ผมมองเห็นภาพของกามเทพบินว่อนไปรอบ ๆ สวนที่ไหนสักแห่ง แล้วก็ยิงธนูใส่ผู้คน อย่างหนึ่งที่ผมรักในตัวเคอร์ติสก็คือ ความสามารถในการเรียบเรียงดนตรีแบบออเคสตรา เพลงนี้มีเสียงฮาร์ปเล่นวูบวาบไปมาตลอดทั้งเพลง กลุ่มเครื่องสายก็ฟังน่าทึ่งมาก มันเหมือนกับคุณอยู่ในภาพยนตร์ที่เต็มไปด้วยสีสันจัดจ้าน
5. “Jesus” (1975): “เพลงนี้เป็นเพลงที่มีอะไรบ้า ๆ บอ ๆ สุด ๆ มันสร้างอารมณ์ บิลด์แล้ว บิลด์เล่า แบบเงียบสุด ๆ เขารอ แล้วก็รอ แล้วก็รอ ราวกับชั่วนิจนิรันดร์กว่าที่กลองสแนร์จะส่งเข้ามา แต่พอมันเข้ามาแล้ว หัวคุณจะกระดกขึ้นกระดกลงโดยที่ควบคุมไม่ได้เลย
6. “We The People Who Are Darker Than Blue” (1970): “มันเป็นเพลงปลุกใจ ที่ใครก็ตามซึ่งถูกเหยียบย่ำซ้ำเติมสามารถเข้าใจได้ แล้วก็ฟังโคตรไซคีดีลิก มันเริ่มต้นช้า ๆ จากนั้นก็กลายเป็นความบ้าคลั่ง เสียงเครื่องเป่าที่เล่นอย่างฉับไว ที่แทบจะทำให้คุณรู้สึกเหมือนกับว่า มันเป็นตอนจบของหนัง ‘Ferris Bueller’s Day Off’ ที่เขาโดดข้ามรั้ว และอะไรต่อมิอะไร”
7. “Choice of Colors” โดย The Impressions (1969): “มันเป็นเรื่องการตั้งคำถาม ทำไมคุณถึงเลือกทำในสิ่งที่คุณทำ ‘How long have you hated your white teacher?/ Who told you, you love your black preacher?’”
8. “To Be Invisible” (1974): “บางครั้งผมก็อยากจะกลายเป็นมนุษย์ล่องหน แล้วก็มองโลกจากมุมมองนั้น”
9. “Billy Jack” (1975): “เสียงกีตาร์ที่เปิดเพลงนี้ฟังดูโคตรป่วย มันเนิบช้า แล้วก็ฉาบด้วยเสียงวาห์-วาห์ แต่มันเป็นเพลงเกี่ยวกับแกงสเตอร์ ที่เนื้อหาดุเดือดเลือดพล่านมาก แต่ผมรู้สึกว่าเขากำลังลดความเย้ายวนของการใช้ชีวิตในแบบนั้น”
10. “Keep On Pushing” โดย The Impressions (1964): “แค่เอ่ยชื่อเพลงออกมา ผมก็รู้สึกตื่นเต้นกับการได้พุ่งเข้าไปในวันที่เป็นของตัวเองละ เพลงของดิ อิมเพรสชันส์ เป็นเพลงที่เรียบง่ายมาก แต่ก็อัจฉริยะโคตร ๆ
เป็นกำลังใจให้เราได้ ด้วยการสนับสนุนทางการเงินที่บัญชีธนาคารกสิกรไทย หมายเลข 100-2-10283-4 แล้วส่งสลิปการโอนมาที่กล่องข้อความของเพจ sadaos หรือที่อีเมล shopsadaos@gmail.com เพื่อรับของขวัญแทนคำขอบคุณ
ติดตามอ่านเรื่องราว ข่าวสาร ชมตัวอย่าง ชมคลิป ชม MV อ่านวิจารณ์หนังและเพลง ได้ด้วยการกดไลค์เพจสะเด่าส์ ได้ที่นี่
What is your reaction?
