ค่ำคืนของนักฆ่ากับบทเพลงสังหารและเหยื่อมากมายก่ายกอง

เคยโดนแบรนดอน ฟลาวเวอร์สกับเพื่อนๆ ในนาม The Killers เท ตอนทางวงมาทัวร์เอเชียเมื่อมกราคม 2010 ที่สิงคโปร์ ตอนนั้นทางวงออกแถลงการณ์มาแค่ “คนในครอบครัวสมาชิกของวงป่วยหนัก” ก่อนตามด้วยข่าวการเสียชีวิตของจีน ฟลาวเวอร์ส แม่ของแบรนดอนในอีกหนึ่งเดือนถัดมา

8 ปีผ่าน… เดอะ คิลเลอร์สมาทัวร์เอเชียอีกหน และประเทศไทยก็เป็นหนึ่งในจุดหมาย โดยการจัดของวิจิคอร์ป ที่เพิ่งดึง Nine Inch Nails มาให้ชมกันหมาดๆ และบรรดาเหยื่อ (แฟนๆ ของเดอะ คิลเลอร์ส เรียกตัวเองว่า The Victims หรือเหยื่อ) ก็ให้การต้อนรับอย่างดีเมื่อบัตร 3,500 บาทหมดลงอย่างรวดเร็ว ก่อนที่บัตรราคา 2,800 จะเกลี้ยงเอาในช่วงเช้าของวันแสดง 17 กันยายน ทำให้ธันเดอร์โดม สถานที่แสดงเต็มไปด้วยผู้คนหนาแน่นตั้งแต่หัววัน ส่วนพื้นที่ภายในก็ถูกจับจองอย่างรวดเร็ว และฟลาเวอร์สก็ไม่ทำให้เหยื่อทั้งหลายต้องรอนาน ผ่านเวลาจากที่บอกเอาไว้ในบัตรเพียง 20 นาที เดอะ คิลเลอร์สก็ออกล่าเหยื่อด้วยบทเพลงสังหารของพวกเขา ด้วยความเซอร์ไพรส์สุดๆ เพราะไฟในฮอลล์ยังสว่างโร่ หรือจะเอาให้สมกับชื่อเพลง “Mr. Brightside” ก็ไม่รู้แน่ แต่ที่มั่นใจก็คือ พวกเขาซัดเหยื่อทั้งหลายตั้งแต่ช่วงแรกๆ เมื่อวางเพลงฮิตใส่อย่างต่อเนื่อง นับจาก “Mr. Brightside” ก็เป็น “Spaceman”, “Somebody Told Me” แล้วก็ผ่อนลงด้วยเพลงจากอัลบัม Battle Born, Direct Hit และงานชุดล่าสุด Wonderful Wonderful ซึ่งก็แป๊บเดียวเพราะจากนั้นก็เป็นเวลาของ “Jenny Was a Friend of Mine” ที่จะว่าไปแล้วพวกเขาจัดเพลงฮิตจัดๆ ใส่ในช่วงแรกๆ – กลางโชว์จนเกือบครบ ไม่ว่าจะเป็น “Human”, “A Dustland Fairytale” แล้วก็ส่งเข้าอองกอร์ด้วย “Runaways”, “Read My Mind” และ “All These Things That I’ve Done”

ก่อนจะออกมาปิดท้ายด้วย “Just Another Girl” กับเพลงเอาตายอีกเพลง “When We Were Young” ที่ทำให้เหยื่อตายสนิทด้วยความสุขสมคุ้มการรอคอย แม้การมาถึงของเดอะ คิลเลอร์ส ต้องบอกว่าช้าไปกว่าที่ควรจะเป็น แต่ก็ไม่สายเกินไป และพวกเขาก็ทำให้เวลาที่เนิ่นนานไม่เสียเปล่า เห็นได้จากเซ็ทเพลงที่เล่น ซึ่งอัดใส่ผู้ชมตั้งแต่ต้นจนจบ เพลงดังๆ ถูกวางไว้ทั่ว ในแบบที่ไม่กลัวหมดของ ซึ่งถ้าข้อมูลไม่ผิดพลาดกับการแสดงในแถบนี้ของเดอะ คิลเลอร์ส บ้านเราได้ปริมาณเพลงมากกว่าชาวบ้าน แถมยังมีของเล่นแทรกเป็นระยะๆ ให้กรี๊ดกร๊าด ที่ต่อให้เป็นแฟนที่ไม่ใช่เหยื่อพันธุ์แท้ ก็ถูกอารมณ์ของโชว์พาไปจนจบโชว์ได้ไม่ยากเลย

จะว่าไปก็คล้ายๆ กับโชว์ของไนน์ อินช์ เนลส์อยู่ ที่เซ็ทเพลงและพลังในการแสดง ส่งผ่านความหนักหน่วง หนังแน่นของดนตรี ตรึงผู้ชมอยู่กับสิ่งที่ได้เห็นและได้ยิน แต่ต่างกันที่ระบบเสียงวันนี้ ไม่อิ่มและไม่ปึ้กเช่นที่เซ็ทลิสท์กับการแสดงเป็น ทำให้โชว์พร่องความสมบูรณ์ไปเยอะ โดยเฉพาะช่วงท้ายๆ ที่ซาวนด์มีปัญหากว่าช่วงแรกๆ อย่างเห็นได้ชัด ดีที่การแสดงของวงปลุกเร้าผู้ชมให้อยู่กับพวกเขาได้ไม่มีหลุด

จากที่เคยสัมผัสการแสดงที่นี่ก่อนๆ หน้า ธันเดอร์โดมไม่น่าจะมอบระบบเสียงที่ “ดี” ให้ผู้ชมได้ จนไม่น่าเป็นทางเลือกที่ดีสำหรับการแสดงคอนเสิร์ต พื้นที่ใช้สอยโดยรอบเองก็คับแคบ จนการรับสายข้อมือเพื่อเข้าชม เป็นไปอย่างเชื่องช้า ดูวุ่นวาย เมื่อมาเจอกับคนที่รอเข้าไปด้านใน ไหนจะบูธขายเครื่องดื่มอีก ทำให้สภาพด้านหน้าประตูเข้า-ออกแน่นและรู้สึกแออัด

แต่ก็อย่างที่บอก เมื่อโชว์เริ่มแบรนดอน ฟลาเวอร์สกับเพื่อนๆ ก็ล่อเหยื่อทั้งหลายได้สำเร็จจากพลังที่มีเหลือเฟือ และอาวุธสังหารจากบทเพลงถึงเกือบๆ 20 เพลง ซึ่งเป็นการแสดงที่เชื่อเหลือเกินว่า หากบรรดานักฆ่ากลับมาล่าแฟนเพลงชาวไทยอีกครั้ง เหยื่อทั้งหลายก็พร้อมจะพลีชีวิตให้เดอะ คิลเลอร์ไม่ต่างไปจากคราวนี้เลย

ชมภาพจากคอนเสิร์ตได้ที่นี่ > https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10156248618512107&type=1&l=568cd8e521

ฟังเพลงจากคอนเสิร์ตครั้งนี้ บนแอปเปิล มิวสิค ได้ที่นี่

โดย นพปฎล พลศิลป์ จากเรื่อง ค่ำคืนของนักฆ่ากับบทเพลงสังหารและเหยื่อมากมายก่ายกอง คอลัมน์ ดนตรีมีเหตุ หนังสือพิมพ์ ไทยโพสท์ วันที่ 20 กันยายน 2561 ภาพโดย Rob Loud

ติดตามอ่านเรื่องราว ข่าวสาร ชมตัวอย่าง ชมคลิป ชม MV อ่านวิจารณ์หนังและเพลง ได้ด้วยการกดไลค์เพจสะเด่าส์ ได้ที่นี่