
AMOUR: คู่สามี-ภรรยา ที่เดินทางมาจนสู่เส้นสายปลายทางชีวิต แบบเรื่อยๆ มาเรียงๆ แต่แล้วทุกอย่างก็เปลี่ยนไป เมื่อฝ่ายหญิงเกิดเส้นเลือดตีบจนเป็นอัมพาตซีกขวา ฝ่ายชายต้องหันมาใช้เวลาดูแลคู่ทุกข์-คู่ยากอย่างเต็มที่ แต่เมื่อเวลาผ่านไป ทุกอย่างก็ไม่ดีขึ้น และดูจะบีบคั้นชีวิตของคู่ทุกข์คู่ยากคู่นี้ให้เหลือทางออกไม่มากนัก
เป็นงานแบบหนังยุโรป เคลื่อนกล้องน้อย ให้ความรู้สึกเหมือนกับการนั่งดูชีวิตของผู้คน ไม่มีการเร้าอารมณ์มากมาย ทั้งการใช้องค์ประกอบในส่วนอื่นๆ หรือว่าการแสดง แต่ก็เล่นเอาจิตหลุดได้เมื่อช่วงเวลาไคลแม็กซ์มาถึง หนังนำเสนอแบบเน้นความสมจริงของชีวิต ที่ได้การแสดงชั้นเยี่ยมของทั้งฌอง หลุยส์ ตรังติญอง และเอมมานูเอลล์ รีวา จนสามารถสัมผัสถึงความรู้สึกข้างในอันปวดร้าวของทั้งคู่ ที่มี “ความรัก” เป็นตัวกำหนด ไม่ว่าจะเป็นการดูแลเอาใจใส่ รวมไปถึงการตัดสินใจในตอนท้าย หนังยังย้ำถึงความแปลกแยก และเหินห่างของผู้คน ผ่านตัวลูกสาว และลูกเขย ที่ดูจะไม่เข้าใจการกระทำของพ่อ หากแต่พยายามหาทางออกในแบบที่คนทั่วไปคุ้นเคย
หนังอาจจะไม่มีแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ให้เห็นมากนัก แต่ก็ทำให้รู้สึกว่า ที่สุดแล้วชีวิตเราก็อาจจะลงเอยแบบนี้ แต่จะมีใครที่ดูแลเราได้อย่างในหนังเรื่องนี้ หรือเปล่า?
โดย นพปฎล พลศิลป์