By Sadaos
งานในแบบเดียวกับ ‘Maleficent’ ที่เป็นเรื่องราวตอนก่อน ที่มีลักษณะของงานตอนแยกในตัว กับการเล่าเรื่องที่มาของตัวละครหลักฝ่ายร้าย จากตัวแสบในเจ้าหญิงนิทรา ก็มาเป็นตัวแม่สุดแซ่บ ครูเอลลา เดอ วิลล์ ใน ‘101 Dalmatians’ ที่เคยสร้างเป็นแอนิเมชัน และหนังคนแสดงมาแล้ว โดยได้นักแสดง อย่าง เกล็นน์ โคลส มารับ
ที่ในหนนี้ ได้นักแสดงแถวหน้าของยุคนี้ เอ็มมา สโตน มาเล่น แล้วก็มีตัวเสริมซึ่งรับบทโดยยอดฝีมืออีกราย เอ็มมา ธอมป์สัน ส่วนผู้กำกับ ก็คือเครก จิลเลสพี ที่งานก่อนหน้าคือหนังผู้หญิง ‘I, Tonya’ ซึ่งทั้งดารานำและสมทบฝ่ายหญิงของหนังเข้าชิงออสการ์ทั้งคู่
เรียกว่าหนังได้ทีมงานระดับดรีมทีมเลยก็ว่าได้
และผลลัพธ์ที่ออกมาก็คือ ไม่เสียของ
หนังย้อนไปหาครูเอลลาตั้งแต่สมัยเป็นเด็กใช้ชื่อว่าเอสเทรลลา เกิดมาพร้อมมีผม 2 สีแบ่งฝั่งขาว-ดำชัดเจนบนศรีษะจนตกเป็นเป้าในการล้อเลียน แต่ด้วยทัศนคติของเธอที่เกรี้ยวกราดเกินเด็ก ทำให้รับมือกับสิ่งเหล่านี้ด้วยความรุนแรงจนถูกไล่ออก แม่ตัดสินใจพาเธอที่มีพรสวรรค์ในเรื่องของการออกแบบเสื้อผ้าย้ายไปอยู่ลอนดอน แต่ระหว่างทางที่แม่แวะไปหาเพื่อนคนหนึ่ง ก็เกิดเหตุร้ายจนเสียชีวิต เอสเทรลลาต้องระหกระเหินตามลำพังมาถึงลอนดอน ได้พบสองเด็กจรจัดฮอเรซและแจสเพอร์ที่กลายมาเป็นเพื่อนกัน หาเลี้ยงชีวิตด้วยการเป็นมิจฉาชีพล้วงกระเป๋า ลักเล้กขโมยน้อย โดยที่เธอไม่ค่อยละทิ้งความฝันในการเป็นนักออกแบบเสื้อผ้า
ที่เพื่อน ๆ ก็พยายามผลักดันให้เธอไปให้ใกล้ความฝันมากที่สุด ซึ่งก็ทำได้แค่การเป็นคนทำความสะอาดในลิเบอร์ตี้ ห้างสุดเริ่ดในเรื่องแฟชันของยุคนั้น แต่ก็มากพอที่จะทำให้เธอได้พบกับบารอนเนสส์ วอน เฮลล์แมน (ธอมป์สัน) ที่ดึงเอสเทรลลา (สโตน) ไปทำงานในห้องเสื้อของเธอ แต่แล้วเธอก็ได้รับรู้ความจริงบางอย่างของบารอนเนสส์ ที่ทำให้อีกด้านในชีวิตของเธอ – ครูเอลลา ออกมาโลดแล่น โดยมีฮอเรซ (พอล วอลเตอร์ เฮาเซอร์) และแจสเพอร์ (โจล ฟราย) เป็นผู้ให้ความช่วยเหลือ
แม้เรื่องในภาพรวมอาจจะดูพื้น ๆ แต่หากลงไปในรายละเอียด งานที่ อลีน บรอช แม็กเคนนา, เคลลี มาร์เซล และสตีฟ ซิสซิสทำ ก่อนจะกลายเป็นบทโดยโทนี แม็กนามารา กับดานา ฟ็อกซ์ ต่างก็มีความซับซ้อน มีอะไรมากมายอยู่ข้างใน ที่สำคัญที่สุดรับกับเรื่องราวของ ‘101 Dalmatians’ ทั้งในฉบับแอนิเมชั่นและคนแสดงได้อย่างกลมกลืม ในแบบที่ดูจบตามด้วยหนังฉบับเกล็นน์ โคลส หรือว่าแอนิเมชั่นได้สบาย ๆ แล้วก็ยังใส่เหตุการณ์ที่ทำให้รำลึกถึงงานที่มาก่อนทั้งหลายไปในคราวเดียวกัน
ในตัวเองก็มีเรื่องราวหักมุมให้ได้เซอร์ไพรส์ แผนพยายามเอาชนะบารอนเนสส์ของครูเอลลา ก็ดูเพลิน การเล่าเรื่องมีสไตล์ฉูดฉาด จัดจ้าน สมเป็นการเล่าเรื่องในโลกของแฟชัน ทั้งดนตรี ทั้งเพลงประกอบ การออกแบบเสื้อผ้าหน้าผม ตลอดจนงานโพรดักชั่นดีไซน์ ส่งและสร้างสไตล์ให้กับหนังเต็มที่ การแสดงก็ไม่ต้องห่วง เมื่อสองเอ็มม่าสองยุคประบทกันได้อย่างสนุก สมกับเป็นตัวละครศูนย์กลางของหนัง ที่ดูแล้วแว่บให้นึกถึงการเจอกันของแอนน์ แฮธาเวย์ และเมอรีล สตรีป จาก ‘Devil Wears Prada’ อยู่เหมือนกัน เมื่อเคมีในการแสดงของทั้งสองคู่ลงตัวไม่แพ้กัน
บรรดานักแสดงรายรอบก็ทำได้ดี ฮอเรซกับแจสเพอร์นั้นรูปลักษณ์แทบจะถอดมาจากในแอนิเมชันเลยก็ว่าได้ ส่วนอีกรายที่ถือว่ามีเตะตาก็คือ อาร์ตี้ (จอห์น แม็กครี) เจ้าของร้านเสื้อผ้ามือสอง ที่ตัวแบ็กกราวนด์ทำให้นึกถึง จอห์น ลีดอน นักร้องนำของ Sex Pistols แต่ด้วยภาพลักษณ์ ก็เหมือนเป็นการยำผสมกันของบรรดาศิลปินแกลมร็อก ไม่ว่าจะเป็น เดวิด โบวี, วงคิสส์ หรือว่า อลิซ คูเพอร์
ความเป็นมาของตัวละครยังมีความเป็นเหตุเป็นผลในตัว ไม่ว่าจะเป็นการเปลี่ยนแปลงจากเพื่อนไปเป็นลูกน้องของเอสเทรลลา (หรือครูเอลลา) กับฮอเรซและแจสเพอร์ กระทั่งตัวละครของมาร์ก สตรองที่ดูปุ้บปั้บปรับเปลี่ยน หากลองย้อนไปดูที่ตอนต้นเรื่อง กับที่หนังปล่อยมาเป็นระยะเหมือนเป็นจิ๊กซอว์ให้จับมาต่อเรื่อย ๆ รวมมาถึงความเป็นมาที่แสดงออกมาในตอนท้าย พัฒนาการของตัวละครรายนี้ ไม่ได้โดด หรือว่าเปลี่ยนแปลงไปอย่างไร้เหตุผล
หากเทียบกับงานในลักษณะเดียวกันที่มาก่อน อย่าง ‘Maleficent’ ‘Cruella’ ทำได้เพลินมากกว่า ไม่ใช่งานแฟนตาซีที่มีแค่ การแสดงของโจลีเป็นความจัดจ้าน แต่มีอะไรมากมายให้ได้สนุกตามตั้งแต่ต้นจนจบ แถมยังให้ความรู้สึกร่วมสมัยกว่าอย่างเห็นได้ชัด
และแม้จะจบแบบเอาแอนิเมชันเอาหนังคนแสดงเรื่องก่อนมาต่อติดได้ แต่เรื่องราวก็มีสเปซให้ได้ใส่อะไรเข้ามาอยู่ ในแบบที่น่าติดตาม และอยากรู้เหลือเกินว่า จะเติมบางสิ่งบางอย่าง ที่ยังขาดหายอยู่บ้างได้ยังไง
(CRUELLA ทาง ดิสนีย์พลัส ฮ็อตสตาร์)
โดย นพปฎล พลศิลป์ คอลัมน์ ชำแหละแผ่นฟิล์ม นิตยสารเอนเตอร์เทน ฉบับที่ 1336 ปักษ์หลัง กันยายน 2564
ติดตามอ่านเรื่องราว ข่าวสาร ชมตัวอย่าง ชมคลิป ชม MV อ่านวิจารณ์หนังและเพลง ได้ด้วยการกดไลค์เพจสะเด่าส์ ได้ที่นี่
What is your reaction?
