
MONSTERS UNIVERSITY: งานภาคต่อที่เรื่องราวเกิดก่อนภาคแรก ย้อนไปสมัยที่ไมค์กับซัลลี่เจอกันในมหาวิทยาลัย ซึ่งต่างก็ไม่กินเส้นกัน แต่ด้วยอุบัติเหตุบางอย่าง ทำให้ทั้งคู่ต้องมาร่วมทีมกัน เพื่อคว้าแชมป์หลอน ที่จะทำให้ได้กลับไปเรียนในสาขาที่พวกเขาต้องการ หนังเริ่มต้นด้วยปมที่น่าสนใจ ที่เป็นเรื่องของคู่หูที่มีความแตกต่างกัน และมองไม่เห็นสิ่งที่ดีของอีกฝ่าย ทั้งๆ ที่จริงๆ แล้วนั่นคือส่วนที่สามารถเติมเต็มกันและกันได้เป็นอย่างดี
และเมื่อการแข่งขันเริ่มขึ้น น้ำหนักเรื่องราวส่วนนี้ก็หายไป หนังให้ความสำคัญกับเรื่องการแข่งขัน ที่เป็นแหล่งกำเนิดของอารมณ์ขัน จนพัฒนาการเรื่องความสัมพันธ์ของตัวละครดูบางเบา และขาดน้ำหนักระดับต้องการครีมนวดผมแรงๆ มาช่วย แต่เมื่อหามาไม่ได้ หนังเลยจบลงแบบแกนๆ ไม่สุดทางในเรื่องของความประทับใจ ขณะที่ในเรื่องอารมณ์ขัน และความสนุกก็ทำได้แค่ในระดับแค่สอบผ่าน
ซึ่งไม่ต่างไปจากหนังสั้นก่อนเข้าเรื่อง ที่มาในอารมณ์เดียวกับ Paperman ของดิสนีย์ เป็นงานโรแมนติก ขายความซาบซึ้ง แต่กลับดูแล้วไม่อิ่ม ส่วนหนึ่งน่าจะเป็นเพราะไม่ “สด” และดู “ตั้งใจ” ไม่เป็นธรรมชาติ น่ารัก แต่ไม่รู้สึกอิน ชนิดที่ความหวือหวา และเทคนิคด้านภาพที่ล้ำๆ ก็ช่วยไม่ได้
หากสังเกตกันดีๆ ตั้งแต่ต่อสัญญากับดิสนีย์เป็นต้นมา หนังของพิกซาร์ อ่อนพลังลงเยอะ ทั้งความคิดสร้างสรรค์ ความกล้า และความลงตัวของเนื้องาน
โดย นพปฎล พลศิลป์