By Sadaos
PRISONERS: เมื่อลูกสาวของสองครอบครัวที่เป็นเพื่อนบ้านกันหายตัวไป เจ้าหน้าที่ตำรวจไม่สามารถหาหลักฐานจับกุมตัวผู้ต้องสงสัยเอาไว้ได้ พ่อบ้านคนหนึ่งเลยตัดสินใจจับมาเค้นความจริงเสียเอง ขณะที่เจ้าหน้าที่ก็พยายามสืบหาหลักฐานไปเรื่อยๆ โดยที่ยิ่งเวลาผ่านไป โอกาสที่เด็กๆ จะกลับมาแบบมีลมหายใจก็เหลือน้อยเต็มที 
พล็อตเหมือนไม่มีอะไรใหม่ แต่หนังก็ลุ้นระทึกได้ทุกนาที ดูเผินๆ อาจจะดูเนิบนาบ แต่ภายใต้ความนิ่งเนือยนั้น เรื่องเดินหน้าโดยตลอด สลับไปมาระหว่างการตามหาความจริงของเจ้าหน้าที่ และพ่อของเด็ก ความเป็นไปภายในครอบครัวที่สภาพย่ำแย่ลงทุกวัน เหตุการณ์ต่างๆ หลายๆ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างนั้น ที่บางอย่างอาจจะดูเหมือนไม่เกี่ยวพัน แต่เป็นความเกี่ยวเนื่องกันโดยตรง ถือเป็นการเล่าเรื่องที่เข้มข้น ในแบบที่รู้สึกเหมือนจะเดาทางได้ แต่ก็ไม่มั่นใจว่าเรื่องจะไปจบลงตรงไหน
นอกจากตัวบทจะแน่น ก็ยังมีลูกหลอก ลูกล่อวางไว้เพียบ ได้การแสดงชั้นเยี่ยม แบบดียกทีม โดยฮิวจ์ แจ็คแมน, เจค กิลเลนฮาล และพอล ดาโน อาจจะเด่นเกินหน้าชาวบ้านอยู่บ้าง แต่ที่ยอดไม่แพ้กันก็คือ การสร้างบรรยากาศของหนัง ที่อยู่ในโหมดซองมอย หดหู่ ดูสิ้นหวัง และให้ความรู้สึกกดดันอยู่ตลอดเวลา
หลายๆ อย่างใน Prisoners อาจจะทำให้คอซีรี่ส์นึกถึงงานสืบสวน สอบสวน ดราม่า อย่าง The Killing ซึ่งมีอะไรหลายๆ อย่างที่ทำให้นึกถึงกันอยู่
แต่ขณะที่ The Killing ใช้เวลาเล่าเรื่องเป็นสิบตอน แต่กับ Prisoners ใช้เวลาเพียง 2 ชั่วโมงครึ่ง ที่ตรึงความรู้สึกอยู่กับเก้าอี้ในแบบที่ไม่รู้ว่าจะมาหัว หรือไปก้อยไม่ต่างกัน
โดย นพปฎล พลศิลป์
What is your reaction?
