HITMAN: AGENT 47: หลายๆ คนอาจจะลืมไปแล้วว่า วิดีโอเกม Hitman นั้นเคยถูกสร้างเป็นภาพยนตร์มาให้ดูกันแล้วเมื่อปี 2007 ในแบบหนังแอ็คชันขายสไตล์ ที่เรื่องราวไม่ได้ซับซ้อนอะไรนัก
และการกลับมาในครั้งนี้ของ นักฆ่าหมายเลข 47 ที่เป็นการรีบูทเรื่องอีกครั้ง ไม่ใช่หนังภาคต่อแต่ประการใด ก็ไม่ต่างกัน หนังยังคงขายสไตล์ ขายฉากแอ็คชัน ดีไซน์แปลกๆ วิธีสังหารท่าสวย อย่างที่ใช้กระสุนปืนยิงตัดโซ่ที่เห็นในตัวอย่าง และก็ไม่เบาฉากแอ็คชัน แต่ซัดเต็มๆ โหดๆ ตามสไตล์หนังเรท อาร์
หากก็ขยับจากต้นฉบับเมื่อหลายปีก่อนไปอีกขั้น เมื่อมีการวางปูมหลังของเรื่อง ความเป็นมาของตัวละครได้ชัดเจนขึ้น ทำให้ดูมีเนื้อมีหนังมากกว่าเดิม แล้วการเซ็ทตัวละครคู่ปรับกับเจ้าหน้าที่ 47 ที่ไม่ต่างไปจากเครื่องจักรนักฆ่า ก็ทำให้หนังมีความน่าตื่นเต้นมากขึ้น เมื่อมือสังหารที่ถูกตัดแต่งยีน ต้องเจอกับมนุษย์ดัดแปลง ซึ่งดูจะถูกคู่ พอฟัดพอเหวี่ยงกัน อะไรทำนองนั้น
และรูเพิร์ท เฟรนด์ ในบทเจ้าหน้าที่ 47 ก็ดูเลือดเย็น ไม่ยี่หระต่อความตาย ได้อย่างที่เรื่องต้องการจะเป็น แม้จะรู้สึกว่า ถ้าตัวสูงกว่านี้ น้องจะทำให้ตัวละครดูเท่กว่าที่เป็นอยู่อีกในระดับหนึ่ง แต่กับคู่ปรับนั้น แม้จะเป็นการใช้นักแสดงอย่างไม่เต็มศักยภาพ เพราะเอาเข้าจริงๆ นักแสดงรายนี้ “เล่น” อะไรได้เยอะกว่าที่เห็น แต่ก็อย่างที่บอก แค่นี้ก็ถือว่าใช้ได้ และตัวละครที่เล่นก็ไม่ได้ต้องการมากกว่าที่เป็นอยู่ น้องผู้หญิงที่เล่นเป็นกุญแจสำคัญของเรื่อง หน้าให้ หุ่นได้ แต่ท่าทางลีลาแอ็คชันของนาง น่าจะเข้าคอร์สให้แข็งแรงกว่านี้
พล็อตมีการหักมุมซ้อนแบบพองาม แม้หลายๆ อย่างในหนังจะเวอร์วังไปบ้าง แต่ดูก็รู้อยู่แล้วว่า Hitman: Agent 47 เป็นงานขายสไตล์ ไม่ได้ต้องการความลึกซึ้ง ซับซ้อน ซ่อนเงื่อน หนักแน่นสมจริงอะไรมากมาย และอย่างน้อยหนังก็เดินหน้าไปได้อย่างลื่นไหล แบบใช้ฉากแอ็คชันเป็นเสน่ห์
แม้จะจับได้ว่า หนังพยายามหาทางโปรโมทประเทศสิงคโปร์อย่างเป็นจริงเป็นจัง เช่นเดียวกับรถยนต์อย่าง ออดี้ แต่ก็ไม่ได้กวนตานัก อย่างน้อยๆ ก็ทำให้ได้เห็นประเทศนี้ในมุมที่แปลกตา
เป็นงานเอาสนุก ดูหวือหวา แบบหนังเกรดบี ที่โมมาสวยเหมือนหนังพวก Ultraviolet หรือ Aeon Flux
โดย นพปฎล พลศิลป์
สามารถกดไลค์ Like ติดตามเพจสะเด่าส์ ได้ที่นี่