By Sadaos
JOE: หลังเล่นหนังสะเปะสะปะมาตลอดหลายปีหลัง นิโคลาส เคจก็ได้หนังหนักๆ ที่ทำให้ได้โชว์ฝีมือการแสดงอีกหน กับบทคนที่จมอยู่กับชีวิตหม่นๆ ที่ซ้ำซากจำเจ โดยที่ตัวเองก็ไม่พยายามที่จะหลุดพ้น อยู่ในวังวนเดิมๆ ใช้ชีวิตไปวันๆ จนกระทั่งได้พบกับ แกรี่เด็กวัยรุ่นที่อยู่ในครอบครัวที่พ่อเป็นไอ้ขี้เมาจรจัด และมีน้องสาวที่ไม่ยอมพูด ด้วยสาเหตุบางอย่างให้ดูแล
ทำให้ชีวิตของโจเหมือนกับมีเป้าหมายอะไรบางอย่าง และได้ทำในสิ่งที่มีค่า เพื่อคนที่เขาคิดว่ามีค่ากับเขาจริงๆ อีกครั้ง
หลายๆ อย่างของหนัง อาจทำให้คิดถึง Mud หนังปีที่แล้วของแม็ทธิว แม็คคอนาเฮย์ ที่เป็นงานขายการแสดงดีๆ เหมือนๆ กัน แต่ Joe ดิบ และชีวิตของตัวละครดูจะถูกชะตากรรมที่มืดมนมากกว่าซัดซ้ำ อย่างน้อยๆ มัด ก็ดูจะมีจุดหมายในชีวิตว่าต้องการทำอะไร
นอกจากเรื่องราวที่ดูเรื่อยๆ แต่มีบางอย่างที่ชวนให้ติดตามไม่ต่างกัน หนังทั้ง 2 เรื่องก็มียัยยะ สัญลักษณ์ที่ใส่เข้ามา ในแบบที่หากตีความก็ได้พบกับความลึกของหนังในอีกระดับ หรือมีรสชาติที่จัดจ้านมากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นงานของโจ ที่ต้องทำหน้าที่วางยาต้นไม้ในป่า ที่ไร้ประโยชน์ จะได้ทำการตัดถอน เอาไม้สนที่ดูมีประโยชน์ มีคุณค่ามากกว่ามาปลูก คล้ายๆ กับชีวิตของตัวเขาเอง หรือว่าพ่อของแกรี ที่ดูเหมือนกับไร้ค่า ที่บางคนก็ควรแก่เวลาของชีวิต เพื่อคนใหม่ๆ จะได้มีชีวิตที่ดี เติบโต และมีความหวัง เติบโตขึ้นมาทดแทน
อาจจะไม่ใช่งานที่ดูรื่นรมย์นัก อาจจะเต็มไปด้วยความหดหู่ และมืดมน รวมไปถึงชีวิตที่ดูไร้จุดหมาย และไร้ค่า แต่เมื่อมาถึงบทมสรุปสุดท้าย Joe ก็ทำให้ได้เห็นถึงความหวัง ความงดงามของการเสียสละ และคุณค่าของการใช้ชีวิตเพื่อใคร “จริงๆ”
และกับเคจ อาจจะไม่ใช่งานที่ดีที่สุด แต่ก็ทำให้รู้ว่า หากต้องเล่นหนังขายฝีมือ เขาก็ “ดิ่ง” ไปกับบทได้ เหมือนอย่างที่เคยเป็น และกับคนที่ตามติดมานาน ในยามที่ท็อปฟอร์มนั้น เขาเยี่ยมกว่าที่เห็นในหนังเรื่องนี้ ที่ก็เจ๋งกว่านักแสดงหลายต่อหลายคนแล้ว หลายเท่านัก
โดย นพปฎล พลศิลป์
What is your reaction?
