Movie ReviewREVIEW

ดูมาแล้ว Joy จากครอบครัวพังๆ ไปสู่การทำม็อปถูพื้น ชีวิตไม่ราบลื่น แต่เราทำมันได้

Joy-posterJOY: ก็คือ จอย แมนกาโน แม่ม่ายและแม่บ้านชาวอเมริกัน ที่ประสบความสำเร็จจากการคิดค้นไม้ม็อปมหัศจรรย์ ที่ไม่ต้องบิดผ้าม็อป หรือต้องซักด้วยมือ ที่สะดวกกับการใช้งาน ซึ่งศูนย์กลางของหนัง ก็คือ กระบวนการคิด สร้าง ทำไม้ม็อปอันนี้นี่เอง

หนังเริ่มด้วยการพูดถึงชีวิตที่ “มีฝัน” ของจอย แต่ก็ต้องหยุดไว้แค่นั้น เพราะปัญหาครอบครัว พ่อหนีไปมีผู้หญิงใหม่ แต่เมื่อเลิกกับใครก็ต้องกลับมาตายรังที่บ้านทุกที ส่วนแม่ก็ฝังชีวิตไว้กับบนเตียง หลีกหนีโลกแห่งความจริง พาตัวเองจมอยู่กับละครน้ำเน่าทางโทรทัศน์เรื่องเดิมๆ อยู่ทุกวัน สามีก็เป็นนักร้องตาบาร์ที่มาดดี แต่ล้มเหลว หย่ากันแล้ว แต่ยังมาอาศัยบ้านเธออยู่ จอยมีแค่ยายกับลูกเท่านั้นที่เป็นกำลังใจให้ ในขณะที่เธอต้องแบกรักภาระทุกอย่างของบ้าน ทั้งค่าใช้จ่าย และการดูแล

จนวันหนึ่ง วันที่เธอคิดม็อปมหัศจรรย์ที่ว่าขึ้นมาได้ จอยก็ได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ ที่เธอควรเดินมาไกลจากจุดนี้ตั้งนานแล้ว

ขณะที่การออกแบบ ผลิต ทำไม้ม็อปที่ว่าเดินหน้าไป เราก็ได้เห็นความเป็นมา เป็นไปของจอย และ สิ่งที่เธอต้องเจอ ทั้งเรื่องชีวิตส่วนตัวและชีวิตการทำงาน ที่เกี่ยวพันกันจนแยกไม่ออก เมื่อเธอร่วมทำธุรกิจกับคนในครอบครัว รวมไปถึงการเผยให้เห็นเทคนิคขายสินค้าผ่านรายการโทรทัศน์จำพวกทีวี ไดเร็คท์อะไรทำนองนั้น

และทำให้นอกจากความเป็นมาของม็อปอันหนึ่ง ผู้ชมก็ได้รับรู้เรื่องราวการต่อสู้ของผู้หญิงคนหนึ่ง ที่คนทั้งโลกเห็นความเก่งกาจของเธอ แต่ไม่ใช่คนในบ้าน ผู้หญิงที่สละความฝันของตัวเอง ทั้งการเรียน และอนาคต เพื่อมาเป็นนังแจ๋ว เป็นคนหาเงินเข้าบ้าน เป็นผู้นำของบ้านที่ไม่มีใครยอมรับว่าเธอคือผู้นำ จนเธอเกือบลืมความฝัน และศักยภาพที่ตัวเองมี

แต่เมื่อทุกอย่างเข้าที่ จอยก็กลายเป็นผู้นำทั้งในบ้าน และในองค์กรทางธุรกิจ เมื่อเธอกล้าที่จะลุกขึ้นมา สู้ และดิ้นรน โดยไม่สนว่าจะมีใครช่วยเธอหรือไม่ โดยเฉพาะกับคนใกล้ตัว ที่แม้เมื่อมาถึงตอนนี้ ก็ยังไม่เคยเห็นคุณค่า หรือความสามารถของเธอ

และเจนนิเฟอร์ ลอว์เรนซ์ กับการเล่นหนัง ‘นำเดี่ยว’ จากที่รู้สึกว่าเธอเด็กไป สำหรับจอย แมนกาโน เจน ลอว์ฯ ทำให้ค่อยๆ ลืมความไม่ใช่ไปอย่างช้าๆ โดยมีโรเบิร์ท เดอ นีโร ที่ให้การแสดงที่ดีที่สุดในรอบหลายๆ ปี กับบทคุณพ่อผู้ที่ไม่มีสักอย่าง ไม่ว่าจะเป็น ภาวะผู้นำ การเป็นหัวหน้าครอบครัว และท้ายที่สุดความเป็นพ่อที่ ‘ดี’ แต่ทั้งๆ ที่เป็นตัวละครที่น่าชัง เดอ นีโรก็ไม่ทำให้เป็นตัวละครที่น่ารังเกียจ โดยบรรดานักแสดงที่อยู่รายรอบต่างก็มาเป๊ะ แบบเดียวกับที่เห็นในหนังเรื่องก่อนๆ ของเดวิด โอรัสเซลล์ มอบการสนับสนุนที่ดีให้ กับหนังฟีลกู๊ด ที่เต็มไปด้วยตลกร้าย อารมณ์ขันแบบหม่นๆ และชีวิตที่ดูห่วยๆ เรื่องนี้

แต่หนังน่าจะให้ได้มากกว่านี้ หากบทมาพร้อมกับความเข้มข้นไปได้ตลอดทั้งเรื่อง ไม่ใช่สรุปจบทุกอย่างลงง่ายๆ แถมหลังจากฉากที่จอยบุกไปคุยกับผู้ผลิตชิ้นส่วน หนังก็หมดพลังไปเฉยๆ จนกลายเป็นหนังที่อ่อนที่สุดของเดวิด โอรัสเซลล์ในช่วงหลังๆ

หากอย่างน้อยที่สุด มันก็ยังเป็นหนึ่งในหนังคุณภาพ แล้วสาระของหนังที่มอบให้ก็ถือว่าโดนใจ ชัดเจน ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในชีวิต จะดีจะชั่วอยู่ที่ตัวเรา ไม่ใช่สายเลือด หรือสภาพการเลี้ยงดูที่ขาดๆ เกินๆ แม้ที่สุดแล้ว ไม่ใช่ทุกคนที่จะคิดทำหรือมีไม้ม็อปมหัศจรรย์ มาเช็ดถูความเฮงซวยที่เกาะกินในชีวิต แล้วซักบิดทิ้งไป อย่างที่จอยมีและทำได้

ควรชมหากชอบ: Silver Linings Playbook, The Walk, Saving Mr. Banks, The Fighter

โดย นพปฎล พลศิลป์

ติดตามอ่านเรื่องราว ข่าวสาร ชมตัวอย่าง ชมคลิป ชม MV อ่านงานวิจารณ์หนัง และเพลง แบบนี้ ได้ด้วยการกดไลค์ Like เพจสะเด่าส์กันไว้ก่อน ได้ที่นี่

 

What is your reaction?

Excited
0
Happy
0
In Love
0
Not Sure
0
Silly
0
Sadaos
พบข่าวสารจากวงการหนัง-เพลง ภาพสวยของดาราสาว, วิจารณ์-แนะนำ งานเพลง, ภาพยนตร์ และรับสั่งซื้อ CD/ DVD ทั้งในและต่างประเทศ. Sadaos Is entertainment news page and online shop for people who love movie and music. We sell many entertainment items like used and new DVD, CD, postcards, accessory, souvenirs.

You may also like

More in:Movie Review

Comments are closed.