By Sadaos
แมเรียนน์ ‘แมร์’ ชีแฮน (เคต วินสเลต) เจ้าหน้าที่สายสืบของสถานีตำรวจอีสต์ทาวน์ ในเพ็นน์ซิลเวเนีย ที่ชีวิตไม่ได้สวยงามอะไรนัก เธอเพิ่งแยกทางกับสามี – แฟรงก์ (เดวิด เดนแมน) ที่มีลูกด้วยกันสองคน เควิน (โคดี คอสโทร) ลูกชายคนโตที่ฆ่าตัวตาย โดยทิ้งดรูว์ (อิซซี คิง) ลูกชายไว้ให้เธอดูแล และแม่ของเด็ก – แคร์รี (โซซี เบคอน) กำลังจะฟ้องขอดรูว์ไปดูแล โดยที่แมร์ไม่อยากให้เธอได้สิทธินั้น อีกคนเป็นลูกสาว – ซิโอบาห์น (แอนกอรี ไรซ์) นักดนตรีที่ไม่ได้มีความสัมพันธ์ราบรื่นนักกับเธอ และดูจะใกล้ชิดกับพ่อ ที่กำลังจะแต่งงานใหม่กับผู้หญิงที่อยู่บ้านใกล้ ๆ กันมากกว่า
แมร์เป็นคนที่ผู้คนทั้งเมืองรู้จักดี เมื่อเป็นคนทำคะแนนสำคัญให้ทีมบาสเกตบอลหญิงของเมืองคว้าแชมป์ได้สำเร็จ
แต่หน้าที่การงาน เป็นเรื่องที่ออกไปทางน่าเบื่อ และด้วยความที่อยู่ในเมืองเล็ก ๆ และทุกคนรู้จักกันหมด ทำให้เธอต้องรับสายแจ้งเหตุที่ไม่ได้อยู่ในความรับผิดชอบของตัวเองจากเพื่อนบ้านบ่อย ๆ แล้วก็ถูกมองว่าเป็นสายสืบที่ทำงานไม่เป็น เมื่อคดีลูกสาวของเพื่อนร่วมทีมบาสฯ ของเธอหายตัวไป ไม่คืบหน้าเลยแม้เวลาจะผ่านมาเป็นปี
แมร์เหมือนจะแบกโลกทั้งใบไว้บนบ่า และหยิบทุกปัญหาของคนรอบข้างมาเก็บไว้กับตัว
เมื่อเอริน แม็กเมนามิน (เคลี สพีนี) เด็กสาวแม่เลี้ยงเดี่ยวถูกฆาตกรรม แล้วคดีตกมาอยู่ในการดูแลของแมร์ ก็ไม่ต่างไปจากการส่งหินอีกก้อนมาให้เธอแบก นอกเหนือไปจากเรื่องต่าง ๆ ที่ต้องรับมือก่อนหน้า ไม่ว่าจะเป็น ความสัมพันธ์กับสามีและแฟนใหม่ของเขา, เรื่องของหลานกับแม่ของเด็ก, ความห่างเหินของเธอกับลูกสาว, คดีเก่าที่ยังค้างคา
การสืบสวนก็ไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะกับเมืองเล็ก ๆ ทุกคนล้วนรู้จักกันดี และการทำอะไรลงไป แม้จะเป็นการทำงานตามหน้าที่ซึ่งกฎหมายบัญญัติเอาไว้ มันก็กลายเป็นการกระทบกระทั่งกับความสัมพันธ์ส่วนตัวได้ไม่ยาก จนทำให้เธอกลายเป็นผู้หญิงร้ายในสายตาของคนอื่น ๆ
กระบวนการทำงานที่ไม่เป็นไปตามกรอบของแมร์ นอกจากจะนำไปสู่ผู้ต้องสงสัยคนแล้วคนเล่า รวมถึงเปิดเผยเรื่องราวของเหยื่อและผู้เกี่ยวข้อง ที่ไป ๆ มา ๆ สามารถชี้นิ้วคนทั้งเมืองว่าเป็นผู้ต้องสงสัยก็ยังได้ ยังเปิดเผยตัวตนของเธอออกมา ทั้งในฐานะ แม่-ย่า และลูกสาว ที่เป็นกำลังหลักของครอบครัว ทั้งการเป็นคนที่มีบาดแผลไม่น้อยเลยในชีวิต ปัญหาที่รบกวนจิตใจ ตลอดจนที่มาและความเป็นไปของมัน ซึ่งหลายต่อหลายครั้ง ถูกฉีกออกมาให้เห็นจากการสืบสวนของเธอเอง แล้วบางอย่างก็ทำให้เปลี่ยนแปลงความรู้สึก หรือมุมมองที่มีต่อเธอไปด้วย
จากที่รู้สึกว่า นี่คือผู้หญิงเจ้าอารมณ์ ชอบทำตัวให้มีปัญหา และไม่น่าจะเป็นเจ้าหน้าที่ที่เก่งกาจสักเท่าไหร่ ภาพของแมร์ค่อย ๆ เปลี่ยนไป เป็นผู้หญิงที่ไม่มีเวลาให้กับตัวเอง ชีวิตยุ่งอยู่กับการแก้ปัญหาของคนอื่น แล้วในฐานะของเจ้าหน้าที่สืบสวน เธอไม่ใช่นักสืบที่ไม่เอาไหน แต่เป็นคนช่างสังเกตสังกา มีไหวพริบ และไม่ต่างจากการใช้ชีวิต เธอเก็บละเอียดทุกอย่าง หากในแง่ของการทำงานสืบสวนมันคือสิ่งดี แต่กับการใช้ชีวิต มันก็สิ่งที่ทำให้เธอเหมือนมีชีวิตอยู่โดยแบกโลกทั้งใบไว้บนบ่า
ที่สำคัญ… ไม่ใช่แค่เธอจะแยกแยะมันไม่ได้ หรือคนรอบ ๆ ข้าง ไม่ยอมให้ทำเช่นนั้น ดูเหมือนว่าแมร์เองก็ไม่ยอมวางอะไร ๆ ลงด้วยเช่นกัน
บทของหนังทำได้อย่างยอดเยี่ยม ในการเล่าเรื่องชีวิตและการทำงานของแมร์ขนานกันไป ทำให้หนังเป็นงานสืบสวนที่นอกจากความเข้มข้นจากพยาน-หลักฐานต่าง ๆ ที่ทำให้ผู้ต้องสงสัยเปลี่ยนหน้าเปลี่ยนตา สถานการณ์พลิกผันไปมา สิ่งที่ปูไว้นำมาใช้และเก็บได้ถ้าไม่หมดก็เกือบหมด ยังมีประเด็นดรามาหนัก ๆ ทั้งในกลุ่มตัวละครที่เกี่ยวพันกับคดี ทั้งเรื่องชีวิตของแมร์
แต่ถ้ามองว่านี่คืองานดรามาว่าด้วยชีวิตหดหู่ของนักสืบคนหนึ่ง หนังก็ทำได้ถึงในเรื่องชีวิตของเธอ แล้วก็มีเรื่องคดีให้ติดตาม โดยที่ไม่รู้ว่าเรื่องราวจะไปลงเอยกันที่ตรงไหน ทั้งเรื่องของฆาตกร และความสัมพันธ์ของคนที่มีส่วนพัวพัน และชีวิตของแมร์
จากความยุ่งเหยิงทั้งชีวิตส่วนตัว ทั้งหน้าที่การงาน เมื่อมาถึงบทสรุปของเรื่องราว หนังก็สามารถคลี่คลายทุกอย่างได้อย่างลงตัว ปิดจบได้สมบูรณ์ทั้งในแง่ดรามา ทั้งการหักมุม ที่ทำให้สะเทือนใจ ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าความรู้สึกประหลาดใจ
เป็นการสร้างสมดุลย์ระหว่างงานทั้งสองรูปแบบได้อย่างลงตัว และแน่นอน… ‘ยอดเยี่ยม’
โดยไม่ได้เครียด หนักอึ้ง หรือจริงจังจนเกินเหตุ มีเบรกด้วยอารมณ์ขันเบา ๆ จากความสัมพันธ์ของแมร์กับแม่ – เฮเลน (จีน สมาร์ต) ที่การต่อปากต่อคำกันนอกจากจะเรียกรอยยิ้มได้ไม่ยาก ยังแสดงถึงทางออกของชีวิตเป็นนัย ๆ ในแบบที่ไม่ได้พร่ำพูดออกมาตรง ๆ และทำให้ตัวละครรายนี้มีมิติ ไม่ใช่ตัวละครพวกผู้ให้คำปรึกษา หรือว่าชี้ทางสว่างแบบทื่อ ๆ เช่นที่เคยเห็นกันในหนังหลาย ๆ เรื่อง และส่วนหนึ่งที่ทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ทำงานอย่างได้ผลก็คือ การแสดงที่รับ-ส่งกันได้ดี
ความสัมพันธ์ของแมร์กับริชาร์ด ไรอัน (กาย เพียร์ซ) นักเขียนที่เข้ามาเยี่ยมชีวิตของเธอ หรือกับโคบิน ซาเบล (อีแวน ปีเตอร์ส) นักสืบที่ส่วนกลางส่งมาช่วยดำเนินคดี ก็ทำให้เรื่องมีสีที่แตกต่าง ๆ เป็นสีหวาน ๆ บ้าง และในขณะเดียวกับกับซาเบล ก็แสดงให้เห็นภาพของคนเอางาน ที่หยิบมาปนเปได้กับทุกอย่างของแมร์ชัดเจนยิ่งขึ้น
ทั้งเพียร์ซและปีเตอร์ส ต่างก็ทำงานได้ไม่ต่างไปจากสมาร์ต
เคต วินสเลต ที่รับบทศูนย์กลางของเรื่อง อาจจะแบกทุกอย่างของหนังเอาไว้ไม่ต่างจากตัวละครที่เธอเล่น แต่จะบอกว่า เธอไม่ได้รับการช่วยเหลือจากนักแสดงรายรอบก็ไม่ได้ อย่างน้อย สิ่งที่สมาร์ต, เพียร์ซ และปีเตอร์ส แสดงให้เห็นก็น่าจะบอกได้ชัดเจน และไม่ใช่แค่สามคนที่ว่า นักแสดงในหนังทำได้ดีกันยกทีม ส่วนตัวละครที่รับบทก็มี ช่วงเวลาสำคัญของตัวเองเช่นกัน
ซึ่งเป็นอีกครั้งที่แสดงถึงความเยี่ยมของบท ที่ตอบรับด้วยการแสดงระดับสุดยอด
การเล่าเรื่องก็มีบรรยากาศเฉพาะ โทนภาพ งานดนตรีประกอบ สอดคล้อง และสร้างอารมณ์ร่วมให้กับหนัง
นี่คืองานที่ครบเครื่องไปทุกด้าน ไม่ว่าจะหยิบมุมไหนมาพูดถึงก็มีให้ชมมากกว่าติ และให้แง่คิดมากมาย ไม่ว่าจะเป็นการแยกงานให้ได้จากเรื่องส่วนตัว และชีวิตไม่จำเป็นต้องแบกทุกอย่างไว้ ปล่อยวาง หรือแพ้บ้างก็ได้
แต่ซีรีส์เรื่องนี้นั้น… ชนะ
(MARE OF EASTTOWN ทางเอชบีโอ โก)
โดย นพปฎล พลศิลป์ คอลัมน์ ชำแหละแผ่นฟิล์ม นิตยสาร เอนเตอร์เทน ฉบับที่ 1335 ปักษ์แรก กันยายน 2564
ติดตามอ่านเรื่องราว ข่าวสาร ชมตัวอย่าง ชมคลิป ชม MV อ่านวิจารณ์หนังและเพลง ได้ด้วยการกดไลค์เพจสะเด่าส์ ได้ที่นี่
What is your reaction?
