By Sadaos
ขำอุราน่าหวัว เต้นยั่วอย่างฝัน… โอมา คัย ยัม..รจนากวีบทนี้ไว้ พี่แคน สังคีต เคยเอามา ”อำ” ..กลายเป็นปรัชญาของพวกบรรดา ปีศาจสุรา… ก่อนที่แกจะขี้เกียจหายใจไปกับมะเร็งตับ..เพราะสุรา..ฮา ในขณะที่ในมุมของ สนจ… กวีระบือนามรายนี้ของ สนจ. น่าจะชื่อ โอ้..ใครมายำ…ฮา
พรรคพวกนักเขียนของ สนจ. คนหนึ่งมันมีวรรคทอง เอาไว้ “ด่าตัวเอง” เวลาทำอะไรเฮงซวยบ่วยเซียวให้เกิดแก่ชีวิตตัวเองและคนรอบข้างว่า
“ไม่มีใครทำร้ายตัวเราได้เท่ากับตัวเราเอง..”…
อ่านข่าวคำให้สัมภาษณ์ของ ภรรยาของ “พี่เป้า” สายัณห์ สัญญา เรื่อง “หนี้สิน” ทั้งหมดที่ นักร้องลูกทุ่งระดับ “ตำนาน”ของวงการเพลงลูกทุ่งไทย เป็นหนี้เป็นสิน “เจ้าหนี้” ทั้งหลายบรรดามี ว่า หนี้ทั้งหมดถือว่า เจ๊า กันไป.. คือ เจ้าหนี้ปิดไฟล์ล้างบัญชี ไม่มีอะไรผูกพันและติดใจ..นัยว่าทำให้ “คนตาย”..ในฐานะที่เขาเป็น “บุคคลสาธารณะ” ระดับชาติ… ที่ถ้าเมืองไทยมี “คันทรี่ ฮอลล์ ออฟ เฟรม“ ชื่อเขาก็จะได้รับการจารึกไว้บนแผ่นทอง ถัดจาก ทูล ทองใจ สุรพล สมบัติเจริญ พุ่มพวง ดวงจันทร์ …ผ่องศรี วรนุช
ไม่มีใครสงสัยในความเป็น “ตำนาน” ของพี่เป้า- สายัณห์ สัญญา..
แต่หลายคนอาจ “สงสัย” ว่า ..อดีตนักร้องชื่อดังระดับคิวการแสดงเต็มตลอดปี.. เป็นนักร้องลูกทุ่งคนแรกๆ ที่ขี่ “ช็อปเปอร์“ ฮาร์ลีย์ เดวิสัน ตามหลัง “ขบวนคาราวาน” วงดนตรีของตัวเอง ตระเวนเปิดการแสดงสดไปทั่วประเทศไทย…มีรายได้เป็นล้านๆ ทำไมต้องปิดฉากในสภาพของ “ลูกหนี้”..
เรื่องแบบนี้.. พูดยากและพูดลำบาก…
ตอบได้ด้วยวรรคทองของเพื่อนนักเขียนของ สนจ. นั่นแหละ… ไม่มีใครทำร้ายตัวเรา ได้เท่ากับตัวเราเอง…ทั้งหมดมันขึ้นอยู่กับ “การบริหารจัดการ ‘ชีวิต’ ส่วนตัว” และครอบครัว การรู้จักจัดการ เก็บออม..และวางแผนสำรองให้ชีวิต..
อย่างที่รู้ๆ กันอยู่แก่ใจ..โลกมายาและบันเทิง เมื่อชื่อเสียงมีมา เงินทองไหลใส่มือหล่นใส่หัวแม่เท้าแบบทำนบเขื่อนแตก ชื่อเสียง คำเยินยอปอปั้น แสงเสียงและสี เหล้า การพนัน ผู้หญิง..ทั้งหมดคือ “กับดัก” ที่ใครสามารถบริหารจัดการได้ ก็รอดตัวไป ใครบริหารไม่ได้.. บั้นปลายและสุดท้ายของชีวิต คำว่า “หมดเนื้อหมดตัว” ก็จะปรากฏให้เห็น..
ว่ากันว่า ตลก เทพ เทียนชัย หนู เชิญยิ้ม และอีกหลายผู้คนในโลกมายา ล้วนเป็นตัวอย่างและภาพสะท้อนที่ดี แต่เรื่องแบบนี้ ชีวิตใครชีวิตมัน ทางใครทางมัน ไม่มีใครจำความผิดพลาดของใครมาเป็นบทเรียนหรอก สนจ.เชื่ออย่างนั้น
ทุกวันนี้ ตลกมากมายหลายคนมีฐานะเป็น เศรษฐี ขับรถหรู ส่งลูกเรียนเมืองนอก ซื้อกระเป๋า แบรนด์เนมให้ลูกใช้ เทศกาลประจำปีพาครอบครัวไปท่องต่างประเทศ ใส่แหวนเพชรเม็ดเท่าถั่วแดง..แต่วันดีคืนร้าย เราอาจจะเห็นตลกบางคน เดินเร่ไปตามสื่อและผู้คน ออดอ้อนให้ช่วย “หางาน” ให้ เพราะบ้านขาดส่งค่างวดมาจะครบปี.. เรื่องเศร้าแบบนี้มีให้เห็นประจำ
แต่กระนั้น คนที่ไต่เต้ามาจากศูนย์ ก็ยังดีกว่า ผู้คนในโลกมายาและบันเทิง ที่พกเอาความได้เปรียบในเรื่องของการศึกษาและความรู้ แต่พอร่ำรวยขึ้นมา ขี้ไม่ให้หมาแดก เอาเปรียบและเอาแต่ได้ ไม่เว้นแม้กับคนในอาชีพเดียวกัน ไม่เว้นแม้กับเพื่อนร่วสถาบันและร่วมรุ่น ตีกอล์ฟสิบแปดหลุมทิปเด็กแค็ดดี้ร้อยบาท งานเลี้ยงฉลองหนังได้ร้อยล้าน นั่งกินเหล้าและไวน์คนอื่นหน้าตาเฉย แต่งานของตัวเองเลี้ยงน้ำหวาน..ฮา แต่จะไปน่าสงสารอะไร คนเหล่านี้ไปหมดเงินทองที่งกกับ ชื่อเสียงหน้าตาลาภยศศฤงคารที่พยายามไต่เต่าจากลูกเจ็ก..เพื่อไปยืนอยู่ในหมู่ เซเลบและผู้ดีเก่า โดยลืมกำพืดและทำไขสือไร้เดียงสาว่า ลึกๆ แล้ว พวกนั้นเขาก็ดูถูกดูแคลนพวกมึง…ฮา แต่เขายอมให้พวกมึงไปยืนอวดตน ก็แค่เพราะมึงมี..เงิน…ฮา
..ไปดีเถิดนะพี่ขออวยพรให้เจ้าไปดี… วรรคนี้อยู่ในเพลง 16 ปีแห่งความหลัง…ของ สุรพล สมบัติเจริญ..ในฐานะคนร่วมวัยและยุคสมัยเดียวกัน สนจ. ก็อยากจะบอกว่า 41 ปี นับตั้งแต่เข้าวงการเมื่ออายุ 19 ปีของ สายัณห์ สัญญา.. ก็ต้องส่งวิญญาณกันด้วยวรรคทองของ “ตำนาน” รุ่นพี่..ว่า ไปดีเถิดนะ พี่ขออวยพรให้เจ้าไปดี.. แม้ว่า สนจ.จะอ่อนเดือนกว่าก็ตาม..ฮา
คนเราก็เท่านี้…. สำคัญมั่นคงคือความตาย. ทุกคนเสมอกันในโลงศพ ไม่ว่าจะร่ำรวยยากดีมีจน มีน้ำใจ แล้งน้ำใจ.. ก็ขึ้นอยู่กับว่า เราเลือกจะเป็นแบบไหน และให้คนที่เขายังมีชีวิตอยู่พูดถึงเราอย่างไร….
เลือกกันตามอัธยาศัยนะครับ…
จากเรื่อง ดูหนังดูละครแล้วย้อนดูตัว… โดย สนานจิตต์ บางสพาน คอลัมน์ โลกมายา หนังสือพิมพ์ สยามดารา วันที่ 15 กันยายน 2556
What is your reaction?
