น้อยแต่แน่น ไม่มากแต่จัดเต็ม อัลบั้มใหม่ บิ๊ก แอสส์

แดนเนรมิต อีพี / บิ๊ก แอสส์
[จีนี่ เรคอร์ดส์ / จีเอ็มเอ็ม แกรมมี่]

Love อัลบั้มชุดสุดท้ายของบิ๊ก แอสส์ ถือเป็นงานที่ผิดคาด มากพอๆ กับผิดที่ ผิดทาง เมื่อกลายเป็นอัลบั้มที่ให้ความรู้สึก เนิบนาบ ฟังย้วยๆ ที่อาจจะไปไกลจนถึงกับรู้สึกขาดพลังในเนื้องาน ซึ่งแตกต่างจากงานชุดก่อนๆ ของบิ๊ก แอสส์

และเป็นงานที่หลายๆ คนอาจจะเติมคำว่า น่าผิดหวัง เข้ามาด้วยก็เป็นได้

หายหน้าไปเกือบๆ 5 ปี บิ๊ก แอสส์ก็ปล่อยเพลงใหม่ออกมา พร้อมกับนักร้องนำคนใหม่ เดชา โคนาโล ที่เข้ามาทำหน้าที่แทน เอกรัตน์ วงศ์ฉลาด ที่พ้นสภาพสมาชิกวงไป แล้วก็ตามด้วยการปล่อย อีพี ที่เอาชื่อเพลงเปิดตัวของนักร้องนำคนใหม่ “แดนเนรมิต” เป็นชื่อชุด ซึ่งมีเพลงบรรจุเอาไว้เพียง 5 เพลง แดนเนรมิต, เท่าที่มี, ทนไม่ไหว, ดนตรี… เพื่อชีวิต และ ลมเปลี่ยนทิศ ออกมา

แม้จะเปลี่ยนสมาชิกไปเพียงคนเดียว แต่นั่นก็คือนักร้องนำ ที่โดยปกติคือ เสียงและหน้าตาของวง แถมยังเป็นคนที่ทำหน้าที่นี้ให้กับบิ๊ก แอสส์มายาวนานถึง 11 ปี กับอัลบั้ม 6 ชุด

เป็นเรื่องปกติที่ความรู้สึกไม่คุ้นเคยจะเกิดขึ้นกับอีพีชุดนี้ โดยมีเสียงร้องเป็นตัวเปิด ด้วยความคุ้นชินกับเสียงร้องของเอกรัตน์มายาวนาน เสียงร้องของเดชากลายเป็นความแตกต่าง โดยเฉพาะเนื้อเสียงที่ฟังบางกว่า ไม่ได้ออกมาห้าว และหนา อย่างที่เคยได้ยินกัน ทำให้อดคิดไม่ได้ว่า กับการเฟ้นหาสมาชิกใหม่ของวง พวกเขาน่าจะเลือกความแตกต่าง มากกว่าเลือกความเหมือน หรือคล้าย แบบที่เคยเกิดขึ้นกับวงดนตรีหลายๆ วง ที่เมื่อมีการเปลี่ยนแปลงนักร้องนำ คนใหม่ที่ถูกเลือกเข้ามา มักจะมีมิติในเรื่องของเสียงร้องคลับคลากับคนที่เพิ่งจากไป

ในความแตกต่าง ในความไม่คุ้นหู ไม่ได้หมายความว่า เสียงของเดชา ใช้ไม่ได้ หรือไม่ใช่เสียงร้องที่ดี เดชาร้องเพลงได้และร้องดี ถึงเนื้อเสียงจะบาง แต่ก็พาเสียงไปได้สูง และโทนเสียงที่ออก “ป็อป” ได้ไม่ยาก ก็น่าจะทำให้ดนตรีได้เล่นอะไรกับเสียงร้องได้หลากหลายมากขึ้น และเสียงร้องก็ได้เล่นกับดนตรีที่หลากหลายกว่าเดิม

และที่ได้ยินใน ทนไม่ไหว ก็เห็นได้ชัดถึงเทคนิคในการร้องของเดชาที่มาครบ ลูกหนัก ลูกเบา ผ่อนคลาย บีบคั้น

ซาวนด์ดนตรีเอง ก็ถูกปรับให้บางลง อาจจะเป็นเพราะเพื่อให้รับกับเสียงร้อง หรือเพื่อรับตัวดนตรีที่เน้นความละเอียด ความเขี้ยว ของสมาชิกแต่ละคนมากขึ้น โดยเฉพาะภาคกีตาร์ ที่นอกจากจะเหนียวแน่นตามสามัญงานของบิ๊ก แอสส์แล้ว ก็ยังมีเทคนิค มีลูกเล่นมากขึ้น เช่นเดียวกับการเรียบเรียงดนตรีที่รู้สึกได้ชั้นความหนาของเนื้ิองาน เล่นยาก แต่ฟังง่าย และคลี่คลายตัวเองเข้าสู่การเป็นงาน ร็อค เมนสตรีม ในแบบอนุรักษ์นิยม โดยผสมผสานกับลักษณะเฉพาะในเนื้อดนตรีที่เป็นทางของพวกเขาเองอย่างกลมกลืน

แล้วก็ไม่ต้องห่วงในเรื่องของการเขียนเพลง ทั้งเนื้อร้อง และทำนอง ถึงจะไม่ใช่งานเพลงที่โดนกันในทันที เหมือนในช่วงพีค แต่ก็เป็นงานที่ฟังแล้ว ยิ่งอยากฟังซ้ำ ทั้ง 5 เพลงในอีพีชุดนี้ ลงตัว และฟังเพลินกว่าในอัลบั้มชุดก่อนหน้า เนื้อหาผูกเรื่องผูกราวได้อย่างกลมกลืน การใช้คำลงตัว ไม่ขัดหู เป็นปากเสียงของคนที่ด้อยกว่าเหมือนอย่างที่เคยเป็น ไม่ว่าจะในเรื่องความรัก หรือการใช้ชีวิต เช่นใน เธอเท่านั้น

ส่วน ลมเปลี่ยนทิศ บัลลาดช้าๆ ดนตรีมาสวย นวลหู ก็คือเพลงรักช้ำของคนที่เข้าใจโลก และยอมรับถึงสิ่งที่เกิดขึ้น โดยไม่ฟูมฟาย หรือกราดเกรี้ยวเอากับความไม่สมหวัง ขณะที่ ทนไม่ไหว แม้จะเป็นรับรู้ เข้าใจ แต่ก็มาด้วยอารมณ์ที่ไม่ต่างไปจากระเบิดเวลา ที่นาฬิกาเดินมาถึงวินาทีจุดระเบิด และแฝงท่าทีเย้ยหยัน ประชดประชัน อาจจะฟูมฟาย หากก็ไม่เวิ่นเว้อ และนี่คือเพลงที่ “โชว์” และ “ฉาย” มากที่สุด ทั้งในเรื่องของเสียงร้อง และดนตรี สำหรับอีพีชุดนี้

กับ 5 เพลง อาจจะน้อยเกินไป สำหรับการหายหน้าไปเกือบ 5 ปี แต่ก็ถือว่าเป็นการเปิดตัวนักร้องนำคนใหม่ที่ใช้ได้ แล้วก็ถือเป็นการเปิดตัวดนตรีของพวกเขาในอีกโทนหนึ่ง

เป็นงานในแบบที่น้อยแต่แน่น ไม่มากแต่จัดเต็ม สั้นๆ แต่แตกยอด ออกหน่อไปได้อีกไกล

จากบทวิจารณ์ของ นพปฎล พลศิลป์ ในนิตยสาร สีสัน ปีที่ 24 ฉบับที่ 8 พฤษภาคม 2556