ฟังไปแล้ว Oh My My อัลบั้มใหม่ของคนงานเยอะ ไรอัน เท็ดเดอร์ กับเพื่อนๆ ในนาม OneRepublic

OH MY MY / OneRepublic
[Mosley Music/ Interscope]

ตั้งวงกันมาร่วมๆ ทศวรรษครึ่งมีเพลงดังๆ ให้ฟังก็ไม่น้อย แต่ไม่น่าเชื่อว่า วันรีพับลิคจะมีสตูดิโออัลบั้มของตัวเอง นับมาถึง Oh My My งานชุดนี้ก็แค่ 4 ชุดเท่านั้นเอง โดยเริ่มจาก Dreaming Out Loud (2007), Waking Up (2009), Native (2013) จนหากคิดกันเล่นๆ ว่า หากเอาเพลงที่ไรอัน เท็ดเดอร์ นักร้องนำ-คนทำเพลงหลักของวง ที่ไปร่วมงานกับศิลปินรายอื่นๆ มารวมกันเป็นอัลบั้ม บางทีตัวเลขชุดของวันรีพับลิคอาจจะเพิ่มขึ้นในระดับคูณด้วยสองเป็นอย่างน้อย

แล้วในบางที ความเป็นคนหนุ่มงานชุกของเท็ดเดอร์นี่หรือเปล่า ทำให้ระยะเวลาห่างในแต่ละอัลบั้มของวันรีพับลิคทิ้งช่วงมากมายกันอย่างที่เห็น

แต่ก็ช่างเถอะ มาถึงตอนนี้ พวกเขาออกอัลบั้มชุดใหม่ Oh My My ออกมาให้ได้ฟังกันเรียบร้อยแล้ว หลังจากที่ทางวงใช้เวลาไปในห้องอัดยาวนานถึง 18 เดือนเพื่อให้สำเร็จเสร็จสิ้นออกมา ซึ่งเป็นอัลบั้มที่พวกเขาใช้เวลาในการทำงานมากที่สุด ซึ่งผลลัพธ์ที่ออกมา

วันรีพับลิคยังคงเป็นวงป็อป-ร็อคที่ทำงานออกมาฟังดูสด ใหม่ มีชีวิตชีวา เหมือนอย่างที่เคยเป็น

แล้วก็จัดเต็มมาให้กับแฟนๆ ด้วยงานเพลงถึง 16 เพลง ไม่ใช่แค่ 10 หรือ 12 เพลงอย่างที่อัลบั้มส่วนใหญ่เป็น โดยไม่มีเพลงไหนเป็นงานประเภทเวอร์ชันอะคูสติค, รีมิกซ์ หรือเดโม สมกับที่แกนนำของวงเป็นคนแรงเหลือ และทิ้งช่วงห่างจากอัลบั้มก่อนหน้าร่วมๆ สามปี

เพลงที่มาพร้อมกับซาวนด์เก๋ๆ เท่ๆ มีให้ฟังเต็มไปหมด ไม่ว่าจะเป็น A.I., Kids หรือ Born ที่ดนตรี
อิเล็กทรอนิกส์ถูกจับวางเข้ากับดนตรีอะคูสติก ไม่ว่าจะเป็นกีตาร์โปร่ง, เปียโน, งานเพอร์คัสชัน ทำให้เนื้องานไม่ฟังดูแห้งแล้ง เนื้อดนตรีมีคอนเส็ปท์ร่วมกัน นั่นก็คือการผสมผสานระหว่างเสียงจากเครื่องมือที่เป็นการโปรแกรมขึ้นมากับอุปกรณ์ที่เป็นฝีมือการเล่นของมนุษย์

ขณะที่จังหวะจะโคนที่สนุกสนานในแบบเพลงเต้นรำ พร้อมที่จะให้ได้โดดในเทศกาลดนตรีที่ไหนสักแห่ง และให้ได้เต้นกันในสถานบันเทิง เมื่อทำกันมาได้ลงตัวกลมกลืน กินความ ได้ใจแฟนเพลงทั้งสองกลุ่ม ส่วนเนื้อดนตรีเศร้าๆ ในทางของบัลลาด แบบที่ได้ยินใน Choke หรือ Fingertips ก็ทำให้ซึ้ง และซึมไปด้วยได้เช่นกัน

แน่นอนว่าตัวเพลงก็เต็มไปด้วยเซนส์แบบป็อป สมกับเป็นงานของหนึ่งในมือทองสมองเพชร เป็นเจ้าพ่อเพลงฮิตอีกคนของวงการเพลงในยุคนี้ โดยอย่าลืมว่า หากฟังชั้นของดนตรีในงาน ความล้ำของบีทดนตรี ไม่ง่ายเลยที่จะทำให้เพลงเหล่านี้ฟังไม่ยาก ที่เยี่ยมไปกว่านั้นก็คือ เรื่องราวเนื้อหาในเพลงที่ไม่ได้ทำให้เนื้อดนตรี และท่วงทำนองที่ถูกสร้างขึ้นมาเป็นความบันเทิงที่ว่างเปล่า เมื่อมาพร้อมกับเนื้อร้องที่ชวนคิดได้อย่างสนุก หลากหลายแง่คิด หลากหลายมุมมอง

ไม่ว่าจะเป็นใน Human ที่ตัวละครมนุษย์รู้สึกย่ำแย่กับชีวิตของตัวเอง จนต้องไปอ้อนวอนกับพระเจ้า แต่แทนที่จะให้พรกลับมาพระเจ้ากลับถามถึงความรู้สึกว่าการเป็นมนุษย์มันเป็นยังไง และถ้าเป็นได้แค่วันหนึ่ง ก็อยากจะเป็น อยากจะสนุกกับเสียงเพลง สายลม และแสงแดด ซึ่งทำให้คนเราต้องกลับมาตั้งคำถามถึงตัวเองอีกครั้ง

A.I. ที่ได้รุ่นเก๋า ปีเตอร์ แกเบรียล มาร่วมงาน ทั้งแต่งเพลง ทั้งร้อง ก็พูดถึงความรัก ความทรงจำของคน มันไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นได้โดยอัตโนมัติแบบเดียวกับพวกปัญญาประดิษฐ์ ที่เป็นไปตามการโปรแกรม รักได้ทันที ลืมได้ทันควัน, Kids ก็จะพาไปรำลึกถึงชีวิตวัยเด็กที่ไม่หวนกลับมา ส่วน Future Looks Good ก็คือการให้ปล่อยวางกับอดีตที่ผ่านไป มองไปถึงอนาคตในวันข้างหน้า ที่ขึ้นอยู่กับตัวเรา, Let’s Hurt Together ก็คือเพลงเนื้อเศร้า ที่แสนอบอุ่น กับชีวิตที่พร้อมแบ่งเบาความเจ็บปวดของคนใกล้ชิด

นอกจากจะจับดนตรีอิเล็กทรอนิกส์ กับอะคูสติกมาเขย่าได้อย่างกลมกล่อม ในเพลงอย่าง Born วันนรีพับลิคก็เติมสำเนียงภารตะเข้ามาได้อย่างน่าฟัง แต่กับบางเพลง ก็ต้องยอมรับว่า พวกเขาข้ามเส้นไปบ้าง เมื่อทำให้คิดถึงงานของศิลปินอื่นๆ อย่าง Future Looks Good ก็มีซาวนด์ มีกลิ่นดนตรีที่ทำให้นึกถึง Coldplay หรือ Oh My My ที่แม้จะเป็นงานป็อป-ฟังค์ ฟังทัันสมัย แต่เมื่อมาทีหลังสิ่งที่ Daft Punk ทำ มันก็ฟังเหมือนขาดความเป็นตัวของตัวเองไปบ้างเหมือนกัน

และนั่นก็น่าจะเป็นจุดบอดเพียงอย่างเดียวของงานที่ฟังเพลิน สนุกตั้งแต่เพลงแรกจรดเพลงสุดท้ายชุดนี้

โดย นพปฎล พลศิลป์ จากคอลัมน์ วิจารณ์-แนะนำ นิตยสารสีสัน

ติดตามอ่านเรื่องราว ข่าวสาร ชมตัวอย่าง ชมคลิป ชม MV อ่านวิจารณ์หนังและเพลง ได้ด้วยการกดไลค์เพจสะเด่าส์ ได้ที่นี่