ฟังไปแล้ว – SYNTHDERELLA อัลบัมที่มาพร้อมมนต์เสียงซินธิ์ของ Funky Wah Wah

SYNTHDERELLA / Funky Wah Wah
[Spicy Disc]

ทุกวันศุกร์ บรรดาค่ายเพลงทั้งหลาย จะปล่อยเพลงใหม่ออกมาให้ฟังกันผ่านผู้ให้บริการสตรีมิงเจ้าต่างๆ ที่หากเป็นคอเพลงซึ่งไม่ได้ติดใจอะไรกับการฟังเพลงในอากาศ นี่คือช่วงเวลาแห่งการค้นหาของดี ที่มีอัลบัมมากมายให้เลือกสรรกัน ทั้งไทยทั้งเทศ ทั้งศิลปินตะวันตกทั้งศิลปินตะวันออก

ขณะที่ค่อยๆ ไล่เรียงฟังอัลบัมต่างๆ ไปทีละชุดเปิดโอกาสให้เนื้องานขายตัวเองอย่างน้อย ก็ชุดละเพลงหรือสองเพลง หูก็โดนเตะเข้าจังๆ กับอัลบัมชื่อเก๋ที่ล้อกับชื่อเทพนิยายหรือนิทานที่ถูกเล่าขานกันมายาวนานได้อย่างลงตัว Synthderella ที่คงไม่ต้องบอกหรอกนะว่ามีที่มาจากเรื่องอะไร ของศิลปินชื่อคุ้นหู แต่ก็นึกถึงผลงานก่อนหน้านี้ไม่ออก Funky Wah Wah ที่เป็นงานซินธ์-ป็อป ฟังติดหู แล้วก็แทรกใส่รายละเอียดดนตรีที่หลากหลาย ทั้งจากแนวดนตรี ไม่ว่าจะเป็นฮิพ-ฮ็อพ, โฟล์ค, อิเล็กทรอนิกส์, ดิสโก หรือฟังค์ ที่มีอิทธิพลหรือสัมผัสของซาวนด์จากยุค ‘80s ให้จับต้องได้อย่างชัดเจน

ซึ่งบางเพลงก็อาจจะมีซาวนด์ หรือบรรยากาศบางอย่าง ที่ทำให้นึกถึงเพลงโน้น นี้ นั้น จากยุคที่ดนตรีแนวนี้ใช้เริ่มต้นอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ถึงกับทำให้รู้สึกตะขิดตะขวงใจ เพราะด้วยท่วงทำนองของเพลงที่เป็น การเรียบเรียงที่ได้ยิน ก็ไม่รู้สึกว่าถึงการตัดแปะหรือก็อปปี แต่ให้ความรู้สึกแบบถวิลหาอดีตมากกว่า

ในแต่ละเพลง ฟังกี วาห์ วาห์ ก็ไม่ได้มาคนเดียว เมื่อมีนักร้องเสียงดีมาเติมเต็มท่วงทำนองของเพลงต่างๆ ในอัลบัมให้สมบูรณ์มากขึ้น ไม่ว่าจะเป็น อังเคิล.ที, เอ็มวีแอล (หรือ บดินทร์ เจริญราษฎร์ – เป้ นักร้องนำวง MILD), ไพสิฐ คำกลั่น (หรือ เป้ แซ็กโซโฟนและคอรัสของวง ไมลด์), นิภัทร์ กำจรปรีชา (กานต์ – นักร้องนำ, กีตาร์ วง The Parkinson), ธนพล ทองสวัสดิ์ (โต้ นักร้องนำวง Nap a Lean) และอีกหลายๆ คน มาทำให้แต่ละเพลงมีแคแร็คเตอร์ที่แตกต่างกันไปจากเสียงร้อง โดยตัวดนตรีก็ทำมารับ-ส่งเสียงร้องอย่างเต็มที่

แต่ที่ถือเป็นเพลงเด่นของอัลบัมก็คงไม่พ้น “Synthderella” ที่ฟังกี วาห์ วาห์ ได้ เดียร์ กับ เอ็มวีแอลมาร่วมงาน ที่เป็นการผสมผสานดนตรีซินธ์ป็อปเข้ากับดนตรีฮิพ-ฮ็อพ มีทั้งการร้องและร่ายแร็ปที่รับส่งกันไปมา ก็สมกันดีกับการใช้เพลงนี้เป็นชื่ออัลบัม เพราะชื่อก็เตะหู เมื่อรวมกับเพลงที่เป็น ก็ให้ผลลัพธ์ไม่ต่างกัน

ส่วนเพลงอื่นๆ ที่น่าจะเรียกได้ว่าเป็นไฮไลท์ทางดนตรีของอัลบัมก็มีให้ฟังกันเพียบ เรียกได้ว่าเต็มอัลบัมก็ว่าได้ อย่าง “อยู่กับฉันก่อน” ที่มีไอของดนตรีแจ๊ซซ์โชยมาเบาๆ กับเสียงร้องสวยๆ ของเทป ที่อาจจะทำให้นึกถึงเพลงอย่าง “ขอจันทร์” ในเวอร์ชันที่เป็นป็อปมากขึ้น, เด็กลง และจริงจังน้อยกว่า ขณะที่ “Happy Ending” ที่ Casinotone มาร่วมงาน ก็เป็นการผสมผสานดนตรีสังเคราะห์กับงานโฟล์คที่ทำออกมาได้อย่างลงตัว มีเสน่ห์ และชวนฟัง แล้วกับการเรียบเรียงที่ใช้เสียงแบบเครื่องสายมาเติมในช่วงท้ายๆ ก็ช่วยให้ฟังดูสวยมากขึ้น ส่วนเพลงที่เหมือนเป็นขั้วตรงข้ามกัน “Happy” ที่เอก จากวง Analog ร้องนำ ก็เป็นเพลงเต้นรำสนุกๆ ที่เรียบเรียงได้มันส์ เสียงสังเคราะห์ทั้งหลาย ที่สอดใส่เข้ามาเป็นสีสัน ในแบบที่ว่า หากอยู่ในยุค ’80s จริงๆ Dead or Alive ก็ Dead or Alive เถอะ :D, “Magic” ที่นิภัทร์ กำจรปรีชา จากเดอะ พาร์คินสันกับซิกกีวอย มาร่วมงานก็มีอารมณ์แบบโซลผสมอยู่ในเนื้องาน

ก่อนจะปิดอัลบัมด้วยเพลงนุ่มๆ ในบรรยากาศแบบป็อป-แจ๊ซซ์ “โอกาส” ที่ชวนให้นึกไปไกลถึงความรู้สึกแรกๆ ที่ได้รับจาก “Turn Back the Clock” ซึ่งถือเป็นการส่งคนฟังได้อย่างสวยงาม นุ่มนวล และอบอุ่น

หลังฟังอัลบัมชุดนี้วนไปวนมาอยู่พักใหญ่ ก็ได้เวลาที่จะทำความรู้จักกับเขามากขึ้น ด้วยการค่อยๆ ละเลียดย้อนฟังอัลบัม, อีพี หรือเพลงก่อนๆ หน้า ที่มีอยู่ราวๆ 5-6 ชุด โดยงานเก่าที่สุดตามที่ข้อมูลในบริการสตรีมิงระบุไว้ก็คือปี 2002 ซึ่งหากฟังเนื้องานในยุคนั้นแล้ว ฟังกี วาห์ วาห์ ถือว่าเป็นศิลปินอีกรายที่มาก่อนกาล ที่งานของเขาไม่ว่าจะเป็น Transparency, Headcleaner, Glow in the Dark, Unrelease Vol 2 (The Sense of Sound), Unrelease 03 Boutique, Explorer ล้วนสามารถเปิดฟังได้ในยุคนี้โดยไม่ทำให้หูเขิน

ที่หากเทียบกับงานชุดล่าสุด Synthderella แล้ว งานชุดใหม่ของฟังกี วาห์ วาห์ดูจะคลี่คลายมากขึ้น ไม่ใช่งานในทางลึก แต่เป็นงานในทางกว้าง เมื่อมีความเป็นป็อป ติดหูง่าย มีลูกเล่นน่ารักๆ พราวไปแทบทุกเพลง และน่าจะเข้าถึงผู้ฟังในวงกว้างกว่าที่เคยเป็น โดยเฉพาะกับคอเพลงจากยุค ‘80s นี่คือการรำลึกถึงอดีต ได้สัมผัสกับสิ่งที่เคยอยู่ในชีวิตอีกหน ซึ่งฟังกี วาห์ วาห์ ส่งสัญญาณเรียกกันตั้งแต่เพลงแรก ด้วยเสียงเอ็ฟเฟ็คท์จากตู้เกม เสียงซินธ์ริฟฟ์ในทางของ “Jump” เพลงที่ถือเป็นหมุดหมายหนึ่งของเสียงเพลงในยุค ‘80s

ที่หากพร้อมขึ้นรถฟักทอง เป็นนางซินธ์ กับ 14 เพลงของฟังกี วาห์ วาห์ ก็ควานหารองเท้าแก้วได้เลย!!!

โดย นพปฎล พลศิลป์ คอลัมน์ วิจารณ์-แนะนำ นิตยสารสีสัน ปีที่ 31 ฉบับที่ 1

[one_half][/one_half][one_half_last][/one_half_last]