By Sadaos
80 จุ๊บ หรือจะสู้จูบหนักๆ ทีเดียว
80 KISSES / Polycat
[Small Room]
เป็นอีกหนึ่งผลิตผลทางดนตรีจากจังหวัดเชียงใหม่ ได้เคยฟังงานของเพลงเขาตั้งแต่เป็นส่วนหนึ่งของอัลบั้ม No Signal Input และยังใช้ชื่อว่า สกาเรนเจอร์ ซึ่งจากเพลงในงานรวมเพลงแบบแซมเพลอร์ชุดนี้ ถือว่าพวกเขามีความน่าสนใจ โดยเฉพาะเรื่องของมุมมอง ภาษา ในการแต่งเพลง อย่าง “ถ้าเธอคิดจะลืมเขา อย่าฟังแต่เพลงเศร้าอีกเลย” จากเพลง ถ้าเธอคิดจะลืมเขา ถือว่าเป็นหนึ่งในวรรคทองของเพลงไทยยุคใหม่ได้สบายๆ
พอเข้ากรุง มีค่ายเพลงเป็นเรื่องเป็นราว สกาเรนเจอร์ ก็เปลี่ยนชื่อเป็นโพลีแคท โดยส่วนตัวก็ไม่ทราบสาเหตุในการเปลี่ยนชื่อเสียงเรียงนามในครั้งนี้ แต่หากจะให้ทำความเข้าใจ (ไปเอง) ก็น่าจะเพราะตัวเพลงของวง ขยายขอบเขตการทำงานออกไปไกลจากเดิมเยอะ แม้จะยังมีดนตรีสกา หรือว่าเร็กเกให้ได้ยิน แต่โดยรวมๆ แล้วมีความหลากหลายขึ้น มีซาวนด์เป็นป็อปร่วมสมัยมากกว่าเดิม จะเป็นสกาเรนเจอร์ ก็ดูจะจำกัดความคิดของคนฟัง ที่ได้ยินชื่อของพวกเขาในครั้งแรกมากจนเกินไป และแน่นอนจำกัดขอบเขตในการทำงานของตัวเองไปพร้อมๆ กัน
จาก 05:57 อัลบั้มแรก โพลีแคทพาคนฟังมาพบกับงานที่มีความชัดเจนในแนวทางมากขึ้น ซึ่งสัมผัสได้ตั้งแต่ภาพลักษณ์ของอัลบั้ม ทั้งชื่ออัลบั้มและงานอาร์ตของภาพปก ที่บ่งบอกถึงยุค 80 อย่างชัดเจน ตัวงานก็ถือว่าเป็นการฉีกและเดินต่อจากสิ่งที่พวกเขาเคยทำ เพราะจะว่าไปแล้วใน 05:57 โพลีแคทก็มาพร้อมกับดนตรีที่เน้นซาวนด์อิเล็กทรอนิกส์มากขึ้น ดนตรีเป็นป็อปที่ร่วมสมัย มีบีทแบบแดนซ์ ไม่ใช่มีแค่สกา และถ้าจะมีก็ถูกกลบ ปิดด้วยความใหม่ของสรรพเสียง การเรียบเรียงดนตรีเอาไว้
นอกจากจะสานต่อจากสิ่งที่เริ่มไว้ และทำให้ชัดเจนกว่าเดิม 80 Kisses ยังมีคอนเส็ปท์ที่แข็งแรงในเรื่องของดนตรีเป็นจุดเด่น
เซนส์ความเป็นป็อปของพวกเขายังใช้ได้ และดูจะมากกว่าที่ได้ยินใน 05:57 เยอะ หลายๆ เพลงเป็นงานเพลงที่พร้อมจะฮิตติดหู ในขณะเดียวกันก็สามารถกลบชั้นเชิงทางดนตรี ความซับซ้อนในการเล่น เรียบเรียง ที่มักจะเป็นปัญหากับการเข้าถึงคนฟังที่ต้องการอะไรที่ง่ายๆ เอาไว้ได้ แต่ถ้าใครอยากสัมผัสก็ลองฟังทะลุดนตรีที่ฉาบไว้ข้างหน้าลงไป ก็จะได้เห็นชั้นของดนตรีที่หลากหลายในแต่ละเพลง
พวกเขาทำเรื่องยาก ให้เข้าถึงง่าย ซึ่งไม่ใช่ง่าย ที่จะทำได้แบบอย่างที่เห็น ทั้งการเขียนเพลง และการเล่นดนตรี
ในความเป็น 80 ของโพลีแคท พวกเขาดูเหมือนจะซึมซับทุกอย่างจากศิลปิน จากเพลงในยุคนั้นมาไว้ในตัว ทำให้การฟังเพลงในอัลบั้มชุดนี้ เหมือนกับเป็นการฟังงานรวมศิลปินจากยุคนั้น บางเพลงอาจจะผสมผสานซาวนด์ดนตรีของวงนั้น ศิลปินคนนี้มาในเพลง บางเพลงก็อาจจะมีลูกเล่น หรือลีลาของเพลงโน้น เพลงนั้นให้ได้ฟัง ไม่ว่าจะเป็น ของศิลปินอย่าง Starship, เคนนี ล็อกกินส์, Miami Sound Machine, Spandau Ballet หรือว่างานที่เป็นโปรดัคท์ของสต็อค/ เอทเคน/ วอเตอร์แมน กับคอเพลงไทย ที่ไม่ได้ฟังเพลงสากล หรือคอเพลงสากลที่ไม่เคยฟังเพลงในยุคนั้น อาจจะไม่รู้สึกตะขิดตะขวงใจอะไรมากนัก แต่ถ้าฟังเพลงสากล และฟังเพลง รวมไปถึงอาจจะโตมากับยุคนั้น
ฟัง 80 Kisses แล้วไม่รู้สึก ก็แปลก…
ขณะที่เสียงร้องนำของรัตน จันทร์ประสิทธิ์ ก็ดูจะเล็ก และบางไปนิด จนทำให้รู้สึกอึดอัดในบางเพลง หรือถ้าฟังนานๆ ถ้าได้เสียงร้องที่กว้าง หรือทำให้เสียงออกมาได้นวลกว่าที่เป็นอยู่ ไม่ว่าจะใช้เอฟเฟ็คท์ช่วย หรืออะไรก็ตาม อย่าง ที่ได้ยินในท่อคอรัสของบางเพลง พวกเขาเขาก็ทำออกมาได้ดี น่าจะทำให้งานลงตัว และฟังอิ่มมากกว่านี้
แต่ก็อย่างที่ชื่ออัลบั้มว่าไว้ 80 Kisses ที่ไม่ว่าจะหมายถึง การจุมพิต 80 หน หรือรสจูบจากยุค 80 ก็ตามที เป็นเพียงรอยจูบ เป็นแค่การเริ่มต้น ที่คงต้องอาศัยอากัปกริยา การกระทำอีกมากมายเพื่อที่จะเดินหน้าต่อเป็นสัมผัสที่เข้าถึงอารมณ์ความรู้สึกได้ลึกซึ้งมากกว่านี้ ซึ่งก็คงไม่ใช่การจุ๊บตรงนี้ ตรงนั้น ตรงโน้นที เพราะมันไม่รู้สึกประติดประต่อ ให้ความรู้สึกจั้กกะจี้ซะมากกว่า
ขอจูบหนักๆ เอาให้แบบดื่มด่ำ ฉ่ำลึก แบบที่มันใช่ สักทีเดียวไปเลยน่าจะดีกว่า…
หนหน้านะ…
โดย นพปฎล พลศิลป์ คอลัมน์ แนะนำ-วิจารณ์ นิตยสารสีสัน
ติดตามอ่านเรื่องราว ข่าวสาร ชมตัวอย่าง ชมคลิป ชม MV อ่านวิจารณ์หนังและเพลง ได้ด้วยการกดไลค์เพจสะเด่าส์ ได้ที่นี่
What is your reaction?
