อัลบั้มยอดเยี่ยมของปี 2014 จากการโหวทของคนอ่านนิตยสารโรลลิง สโตน

เป็นประจำทุกปี ที่พอถึงปลายปี นิตยสารโรลลิง สโตนของอเมริกา จะมีการจัดอันดับต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นหนังเยี่ยม หนังแย่ เพลงดี อัลบั้มเด่น ทั้งในส่วนของนักวิจารณ์ และให้คนอ่านมาโหวทกัน ซึ่งทางดนตรีมีเหตุก็นำมาเล่าสู่กันฟังเป็นประจำทุกปี โดยจะคัดมาให้อ่านง่ายเหมาะสมกับคอลัมน์มากที่สุด

และวันนี้ก็จะเป็นปฐมบทการเริ่มต้นไปสู่ อัลบั้มยอดเยี่ยมของนิตยสารโรลลิงสโตน ที่เป็นการจัดอันดับของบรรดาคนอ่าน ซึ่งมีทั้งหมด 10 อันดับพอดี มาบอกกล่าวเล่าต่อ เพราะเป็นการคัดเลือกของคนฟัง ที่ไม่น่าจะมีเงื่อนไข หรือข้อแม้อะไรยุ่บยั่บเท่ากับบรรดานักวิจารณ์

Hypnotic Eye [Tom Petty & The Heartbreakers]: 4 ปีหลังออกอัลบั้มบลูส์ Mojo ทอม เพ็ตตีกับเดอะ ฮาร์ทเบรคเคอร์ส กลับมาทำอัลบั้มเพลงร็อคตามขนบมากขึ้น “ผมรู้ว่าอยากทำอัลบั้มร็อคแอนด์โรลล์” เพ็ตตีให้สัมภาษณ์เอาไว้ “เราไม่ได้ทำงานเพลงร็อคแบบตรงไปตรงมา ตั้งแต่เพลงแรกยันเพลงสุดท้ายกันมานานละ” และผลลัพธ์ก็คือ Hypnotic Eye ที่บันทึกเสียงกันแบบทำๆ หยุดๆ มาตลอด 3 ปีที่ผ่านมา “คุณต้องได้เพลงมาก่อน” เพ็ตตีเล่า “การแต่งเพลงดีๆ สัก 10 -11 เพลงมันต้องใช้เวลานะ” ในที่สุดเขาก็รู้สึกว่า ตัวงานพร้อมแล้วสำหรับการปล่อยออกมา ในช่วงเวลาไล่ๆ กับการออกทัวร์ของพวกเขา ที่จับเอาเพลงโดนๆ จากงานชุดนี้อย่าง American Dream Plan B และ Fault Lines ไปใส่ในลิสท์เพลงที่จะเล่นได้พอดี

Turn Blue [The Black Keys]: การตัดสินใจของ เดอะ แบล็ค คีย์สที่จะทำงานกับแดงเจอร์ เมาส์ตั้งแต่ปี 2011 ถือว่าเป็นการตัดสินใจที่ชาญฉลาด เพราะโปรดิวเซอร์คนเก่งรายนี้ ช่วยให้ดูโอบลูส์ร็อคคู่นี้ มีความแตกต่างจากบรรดาร็อคสตาร์ที่ออกทัวร์ตามสนามกีฬาทั้งหลาย เมื่อผสมผสานงานเพลงของพวกเขาด้วยดนตรีโซล, ฟังค์ และไซคีดีลิค ด้วยวิธีการบางอย่าง ที่ทำให้เหมาะกับการเปิดทางสถานีวิทยุ Turn Blue เป็นอัลบั้มที่ 4 ที่พวกเขาทำงานร่วมกัน และเพลงอย่าง Fever และ Turn Blue ก็ถูกนำไปใส่ในบัญชีเพลงฮิตของพวกเขาที่มีรายชื่อเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

Popular Problems [Leonard Cohen]: การกลับมาที่แสนน่าทึ่งของเลียวนาร์ด โคเฮน ที่เริ่มต้นด้วยการออกทัวร์ในปี 2008 และ อัลบั้ม Old Ideas ในปี 2012 แล้วก็สานต่อด้วยงานหมายเลขที่ 13นับตั้งแต่เขาปรากฏตัวในวงการเมื่อปี 1967 ชุดนี้ Popular Problems ซึ่งโปรดิวซ์โดยแพทริค เลียวนาร์ด ที่รู้จักกันดีจากงานที่ทำให้กับมาดอนนาในยุค 80s “ผมคิดว่า เราทั้งคู่ มีวิสัยทัศน์ มุมมอง แบบแรงๆ” โคเฮน กล่าว “หากมีอะไรที่ดูคลุมเครือ หรือเป็นการเข้าถึงในด้านที่ผิด แพทจะพูดถึงมัน และผมก็รู้สึกดีที่เราเปลี่ยนทิศทางของมันได้” ลองฟังเพลงอย่าง Almost Like the Blues และ Nevermind ดูซิ นี่คือเพลงที่ดีมากๆ เท่าที่เคยมีการทำมาสำหรับศิลปินระดับอายุ 80 ปีขึ้นไป

Lost in the Dream [The War on Drugs]: เดอะ วอร์ ออน ดรักส์ เป็นวงอินดี ร็อคจากฟิลาเดลเฟีย ที่ตั้งวงกันมาได้เกือบทศวรรษแล้ว แต่ก็ไม่ดังสักที จนปีนี้พวกเขาก็มีงานเข้าถึงคนฟังกลุ่มกว้างสำเร็จ นั่นก็คืองานชุดนี้ Lost in the Dream อัลบั้มชุดที่ 3 ของวง ที่ฟังเหมือนกับเป็นอัลบั้มของลินด์ซีย์ บัคกิงแฮม ที่สูญหายไปในยุค 1980s “ผมอยากแต่งเพลงที่คนฟังเข้าถึงได้ในอีกระดับหนึ่ง” อดัม แกรนดูซีล แกนนำของวงกล่าว “แทนที่จะมีแค่สรรพเสียงเหมือนอัลบั้มแรกๆ ผมอยากให้คนฟังได้ยินเพลงที่เขาฟัง ว่าเป็นส่วนหนึ่งของพวกเขา หรือรู้สึกถึงกระบวนการทางธรรมชาติที่เกิดขึ้น”

และอะไรที่พวกเขาวางแผนเอาไว้ต่อจากนี้ “ผมอยากทำเพลงอย่าง Tonight’s the Night ของนีล ยัง” เขากล่าว “มองหาบ้านเก่าๆ สวยๆ สักหลัง แล้วก็เอาตู้พินบอลเข้าไปไว้ วางโต๊ะพูลลงไป จัดงานปาร์ตีกันทั้งวัน แล้วพอตอนกลางคืนสัก 5 ทุ่มถึงตี 4 ก็บันทึกเสียงกัน มันน่าจะสนุกนะ”

(พรุ่งนี้มีต่อ)

จากเรื่อง อัลบั้มยอดนิยมของคนอ่านนิตยสาร โรลลิง สโตนปี 2557 โดย นพปฎล พลศิลป์ คอลัมน์ ดนตรีมีเหตุ หนังสือพิมพ์ ไทยโพสท์ วันที่ 23 ธันวาคม 2558

สามารถกดไล์ Like เพจสะเด่าส์ ได้ที่นี่