By Sadaos
(อ่านตอนแรกได้ที่ http://bit.ly/1sOxfqd)
Ultraviolence อัลบั้มใหม่ของลานา เดลเรย์ ถือว่ามีคุณสมบัติไม่ต่างไปจากแถลงการณ์อย่างตรงไปตรงมาของป็อปสตาร์สาวรายนี้ โดยงานส่วนใหญ่ได้แดน อาวบาค จากเดอะ แบล็ค คีย์สเป็นโปรดิวเซอร์ การบันทึกเสียงทำกันแบบเล่นสด และไม่มีเพลงไหนเลย จาก 11 เพลง ที่น่าจะเป็นเพลงฮิตทางวิทยุได้
และนั่นก็ไม่น่าแปลกใจที่ทางต้นสังกัดของเดล เรย์ คือ อินเตอร์สโคป และโพลีดอร์ในอังกฤษ ต่างก็ยืนกรานที่จะไม่ยอมปล่อยอัลบั้มชุดนี้ออกมา
“มีเรื่องแย่ๆ มากมาย ที่ผมไม่เคยเจอ” อาวบาค กล่าวในการให้สัมภาษณ์กับนิตยสารโรลิง สโตน “ทางต้นสังกัดบอกออกมาว่า ‘เราจะไม่ให้งบคุณ เพื่อยืดเวลาในการทำงานชุดนี้ ถ้าเรายังไม่ได้ยินอะไรเลย’ เราก็เลยส่งงานที่มิกซ์กันแล้วแบบหยาบๆ ไปให้กับเขา ซึ่งพวกเขาเกลียดมันเข้าไส่เลยแหละ และไม่ชอบวิธีที่เรามิกซ์งานชุดนี้สุดๆ มันรู้สึกเหมือน… ‘เออ ขอบใจนะ โคตรห่วยเลย’ ผมคิดว่าลานาน่ะ ยังไงก็ยืนกรานจะเอาแบบนี้ บางทีมันอาจจะเป็นเรื่องปกติสำหรับเธอ แต่ไม่ใช่กับผม มันทำให้ผมหงุดหงิดใจมากๆ ผมต้องปกป้องเพราะผมคิดว่ามันเป็นเรื่องที่เฮงซวยเหลือเกิน” เขาย้ำ
“เธอเป็นคนที่แปลกกว่าคนอื่นจริงๆ และอย่างที่ใครๆ ก็รู้ เธอเป็นคนที่มีพรสวรรค์มากๆ” อาวบาค กล่าว โดยเขาทำงานร่วมกับเธอในฐานะโปรดิวเซอร์ของอัลบั้ม ที่สตูดิโอในแนชวิลล์ “เธอมีมุมมองที่ชัดเจนว่าเธอเป็นอะไร และอะไรที่เธออยากเป็น ไม่ว่าจะเป็นทางดนตรีหรือทางด้านภาพ ซึ่งมันเจ๋งมาก แพทริค คาร์นีย์ (มือกลองของ เดอะ แบล็ค คีย์ส) กับผมจะรู้สึกเหมือนว่า ‘คุณสามารถถ่ายภาพพวกเราได้ ผมเดาเอานะ; แต่เธอจะไม่มองสิ่งต่างๆ เหล่านี้ ว่าเป็นการทำงานทางศิลปะชิ้นยิ่งใหญ่ ที่เธอกำลังทำ ซึ่งมันเยี่ยมมากๆ”
และ “เรื่องที่ผมได้รับการบอกมา” เขาพูดต่อ “ก็คือว่า พวกเขาเปิดเพลงให้กับคนจากค่ายเพลงของเธอฟัง แล้วพวกนั้นก็บอกว่า ‘เราจะไม่ปล่อยงานชุดนี้ออกไป ถ้าคุณกับแดนไม่ไปพบกับโปรดิวเซอร์ของอเดล’ แล้วลานา ก็บอกพวกเขาไปว่า ‘ได้ เอาไงก็เอาเถอะ’ แล้วเธอก็ไปประชุมสาย แล้วขณะที่พวกเขารอเธอ คนของต้นสังกัดก็เปิดเพลงให้กับโปรดิวเซอร์ของอเดลฟัง พอได้ยิน เขาก็บอกว่า ‘นี่น่าทึ่งมากๆ ผมจะไม่มีทางทำอะไรเพื่อเปลี่ยนแปลงมัน’ นี่คือจุดเปลี่ยนเลยละ จากนั้นทุกอย่างก็เกิดขึ้นแบบฉึบฉับๆ คนของค่ายเพลงบอกว่า ‘เอ่อ… ช่าย… ผมก็คิดว่ามันเจ๋งอยู่’”
เดล เรย์รู้เลยว่า ช่วงเวลา 6 สัปดาห์ที่อัลบั้ม Ultraviolence ราวกับตกอยู่ในนรกได้ผ่านไปแล้ว “ฉันเข้าใจว่า พวกเขาคงมีคนที่อยากจะให้ฉันไปทำงานด้วย” เธอเล่า “ฉันไม่รู้นะว่าพวกเขามีใครบ้าง ตอนที่ฉันบอกว่า ฉันพร้อมแล้ว พวกเขาทำเหมือนกันไม่แน่ใจ ‘คุณแน่ใจนะ?’” เธอเล่าไปพร้อมกับเสียงหัวเราะ ‘แล้วทีมงานก็พูดอีกว่า ‘เพราะเรารู้สึกว่าคุณน่าจะมีอะไรเพิ่มเติม’”
“ผมได้ยินเรื่องเกี่ยวกับดนตรีกลับไปกลับมาอยู่หลายรอบ” จอห์น แจนิค ผู้บริหารของอินเตอร์สโคป เผย “แต่จากที่ผมได้ไปพบกับลานา ผมเชื่อว่าเธอมีความเชื่อมั่นตามสัญชาติญาณว่า มันต้องออกมาเป๊ะ และในฐานะศิลปิน เธอก็จัดมาเต็ม เธอรู้ซึ้งถึงวิสัยทัศน์และคนฟังของตัวเอง และมันก็ทำให้เราต้องทำตามในสิ่งที่เธอทำ”
“ในความเห็นของผม คุณไม่ต้องการให้เธอพยายามทำอะไรบางสิ่ง กับอัลบั้มชุดนี้หรอก” จิมมี ไอโอไวน์ คนที่เคยนั่งเก้าอี้ของแจนิคมาก่อน กล่าว “ผมรู้สึกว่าเธอทำทุกอย่างได้ตามเป้า ทุกคน โทรตามผมจากยุโรป บอกผมว่า ‘เราอยากได้เพลงซิงเกิล’ ผมตอบกลับไปว่า ‘คุณไม่ต้องการอะไรหรอก’ มันเป็นงานที่มีโครงสร้างเกี่ยวพันกัน และคิดถึงเวลาที่คุยๆ กันอยู่แล้วมีอะไรมาแทรกซิ”
ในที่สุด Ultraviolence ก็ออกมาในเดือนมิถุนายน เปิดตัวงดงามในอันดับ 1 ทำยอดขาย 182,000 ก็อปปี และอาวบาคกลายเป็นแฟนกับคนที่เขาทำงานให้ “ทุกๆ คำวิจารณ์ที่ผมเคยได้ยินเกี่ยวกับเธอ ผิดหมดเลยเมื่อผมได้อยู่ในห้องอัดกับเธอ” เขากล่าว “จากบรรดาเพลงเยี่ยมๆ ขนาดนั้น มาถึงความมั่นใจขนาดนี้ที่เธอมีในฐานะศิลปิน ไปถึงความเยี่ยมยอดโคตรๆ ของการร้องแบบสดๆ ทุกเพลง ด้วยการถือไมโครโฟนไว้ในมือกับวง 7 ชิ้น ผมอยากจะบอกว่า ไม่ต้องไปสนหรอก ใครจะทำแบบนี้ได้? ไม่มีใครทำได้หรอก และจะไม่มีอัลบั้มเพลงป็อปอันดับ 1 ชุดไหนที่บันทึกเสียงกันในแบบนี้ ไม่ว่าจะเป็นในรอบ 40 หรือ 50 ปี”
จากเรื่อง รู้จักกับ Ultraviolence งานทดลองและการค้นพบทางดนตรีของลานา เดล เรย์ (3-4) โดย นพปฎล พลศิลป์ คอลัมน์ ดนตรีมีเหตุ หนังสือพิมพ์ไทยโพสท์ วันที่ 31 กรกฎาคม – 1 สิงหาคม 2557
What is your reaction?
