By Sadaos
ตำนาน, ไอคอน หรือศิลปิน แล้วแต่จะให้นิยามกับ เดวิด โบวี จากโลกนี้ไปแล้ว เมื่อ 10 มกราคมที่ผ่านมา หลังวันเกิดครบรอบ 69 ปี และเป็นวันที่เขาปล่อยงานชุดใหม่ออกมาเพียงแค่ 2 วัน โดยโบวีใช้ชีวิตต่อสู้กับมะเร็งร้ายตลอดเวลา 18 เดือนที่ผ่านมา ซึ่งแน่นอนว่า เขารู้เสมอว่า Blackstar อัลบั้มชุดล่าสุด ก็คืองานชุดสุดท้ายในชีวิต ก่อนที่จะตระเตรียมทุกอย่างให้พร้อมสำหรับการอำลา โดยให้ผู้คนจดจำแต่ภาพลักษณ์อันสง่างาม และที่สำคัญ อัลบั้มชุดสุดท้ายของเดวิด โบวี ก็คืองานที่ทรงคุณค่า กับการเป็นงานทิ้งทวนด้วยคุณภาพ และไอเดีย ความคิดสร้างสรรค์ที่ยัง “ล้ำ” เหมือนกับตอนที่ยังหนุ่มๆ
และวันนี้เราจะมาย้อนดูผลงานเพลงที่ได้รับการยกย่องมากที่สุดของผู้ชาย ที่กลายเป็นตำนานแม้กระทั่งวินาทีสุดท้ายของการจากลา 13 เพลงว่ามีอะไรบ้าง
ติดตามอ่านเรื่องราว ข่าวสาร ชมตัวอย่าง ชมคลิป ชม MV อ่านงานวิจารณ์หนัง และเพลง แบบนี้ ได้ด้วยการกดไลค์ Like เพจสะเด่าส์กันไว้ก่อน ได้ที่นี่
The Man Who Sold the World จากอัลบั้ม The Man Who Sold the World (1970): เพลงที่ถูกใช้เป็นชื่ออัลบั้มที่สามของเดวิด โบวี ที่เป็นเพลงที่ฟังหลอนๆ ที่สุดตลอดกาลอีกเพลงหนึ่ง แต่ในตอนที่ออกมาในครั้งแรกนั้น ความเยี่ยมยอดของจะถูกมองข้าม แต่เมื่อเวลาผ่านไป ความนิยมในเพลงนี้ก็เพิ่มมากขึ้น โดยเฉพาะการนำไปคัฟเวอร์โดยลูลู นักร้องสาวชาวสก็อทท์ และแน่นอน… Niravana ทำให้เพลงนี้กลายเป็นฮิตแบบเมนสตรีมขึ้นมาในทันที
Five Years จากอัลบั้ม Ziggy Stardust (1972): เพลงที่นำเสนอภาพวันโลกาวินาศ ที่ทำให้เห็นวาระสุดท้ายของโลก ถูกใช้เป็นเพลงเปิดอัลบั้มที่เยี่ยมยอดที่สุดของโบวี The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders From Mars เนื้อร้องได้ชื่อว่าเป็นหนึ่งในการนำเสนอภาพที่จัดจ้านที่สุดในเพลงของโบวี ดนตรีก็ค่อยๆ เคลื่อนตัวเข้าไปในความสับสนที่เกิดขึ้นอย่างช้าๆ โดยมีความรู้สึกถึงลางร้ายในเสียงร้องของโบวีในช่วงไคลแม็กซ์เป็นไฮไลท์
Modern Love จากอัลบั้ม Let’s Dance (1983): แม้ไม่ใช่เพลงที่ดีที่สุดของโบวี แต่น่าจะเป็นเพลง ‘ป็อป’ ที่ดีที่สุดในการทำงานของเขา จากเสียงพูดในท่อนอินโทร แล้วตามด้วยท่อนคอรัสที่ติดหู ทำให้เป็นเพลงที่น่าจะถูกเล่นบนฟลอร์เต้นรำในงานแต่งงาน หรือที่บาร์ของฮิปสเตอร์ทั้งหลาย ขณะที่เสียงกีตาร์ก็คือฝีมือของสตีวี เรย์ วอห์น เช่นเดียวกับเพลงอื่นๆ ในอัลบั้มชุดนี้
Rebel, Rebel จากอัลบั้ม Diamond Dogs (1974): สองปีหลังจากแนะนำดนตรีแกลมร็อคให้คนฟังได้รู้จัก ก็ถึงเวลาที่โบวีจะเดินหน้าต่อ นี่คือเพลงแกลมร็อคคลาสสิค ที่เป็นบทสรุปสำคัญของสิ่งที่เกิดขึ้น โดยเปิดด้วยเสียงริฟฟ์กีตาร์ที่ฟังเหมือนเป็นงานที่คีธ ริชาร์ดส์เผลอลืมทิ้งไว้ แต่จริงๆ แล้วคือโบวีเองนั่นแหละที่เล่น เรื่องราวก็คล้ายๆ กับเพลง All the Young Dudes ที่เกี่ยวกับแฟนของวงแกลมร็อค แต่หนนี้เขาเขียนถึงผู้หญิง และมากับเนื้อร้องที่มีนัยมากมาย “You love bands when they’re playing hard,” หรือ “You want more and you want it fast.” เพลงนี้กลายเป็นงานฮิตระเบิด รวมทั้งเป็นเพลงที่เชื่อมโรลลิง สโตนส์ กับพังค์ ร็อค และน่าจะเป็นต้นแบบให้เขาทำซ้ำหากินต่อไปได้อีก แต่โบวีคืออัจฉริยะ และสิ่งที่เขาต้องการคือ ลืมอดีตและก้าวไปข้างหน้าเพื่อทำอะไรที่แตกต่าง
Ziggy Stardust จากอัลบั้ม Ziggy Stardust’ (1972): เพลงลายเซ็นของตัวละครสำคัญของโบวี ที่ทำให้ได้รู้จักและเห็นภาพรวมของซิกกี สตาร์ดัสท์ และวงแบ็คอัพของเขา the Spiders From Mars ซึ่งหนึ่งในสมาชิกก็คือ มิค รอนสัน เจ้าของเสียงกีตาร์ที่ทำให้เพลงนี้มีบุคลิกเฉพาะตัวเช่นเดียวกับเนื้อร้องของโบวี ขณะที่บางคนคิดว่าเพลงนี้เกี่ยวกับจิมิ เฮนดริกซ์ ที่เล่นกีตาร์มือซ้าย และเปี่ยมไปด้วยพรสวรรค์ราวกับเป็นมนุษย์ต่างดาว เหมือนซิกกีแต่โบวีบอกว่า เขานึกถึงวินซ์ เทย์เลอร์ นักร้องร็อคอะบิลลีชาวอังกฤษที่ไม่เป็นที่รู้จักในอเมริกามากกว่า เพลงนี้ไม่เคยถูกตัดเป็นซิงเกิล แต่กลายเป็นหนึ่งในเพลงที่โบวีรักมากที่สุด และใช้เล่นปิดการแสดงในทัวร์คอนเสิร์ตช่วงปี 2003-04 ทุกโชว์
(พรุ่งนี้มีต่อ)
จากเรื่อง เพลงดีของตำนานทางดนตรีที่ชื่อ David Bowie คอลัมน์ ดนตรีมีเหตุ โดย นพปฎล พลศิลป์ หนังสือพิมพ์ ไทยโพสท์ วันที่ 14 มกราคม 2559
What is your reaction?
