การแข่งขันเลอ มังส์ 24 ชั่วโมงคือหนึ่งในการแข่งขันในตำนานที่จัดขึ้นในประเทศฝรั่งเศส ที่ต้องวิ่งกันยาวนานถึง 24 ชั่วโมงติดต่อกัน ชั่วโมงแล้วชั่วโมงเล่า รอบแล้วรอบเล่า เหล่านักแข่งต้องจัดการกับโค้งหักศอกโค้งแล้วโค้งเล่า ก่อนจะต้องอัดเต็มที่ด้วยความเร็วสูงสุดถึง 200 ไมล์ต่อชั่วโมงในทางตรง ซึ่งเป็นการแข่งขันที่วัดสมรรถภาพของรถกันอย่างเหี้ยมโหด และทำให้วิศวกรรมยานยนต์ต้องหาทางทำให้รถสามารถก้าวเกินขีดจำกัดของตัวเองให้ได้
ใน Ford V Ferrari หนังใหม่ของผู้กำกับเจมส์ แมนโกลด์ จะบอกเล่าเรื่องราวการแข่งขันเลอมังส์ 24 ชั่วโมงในช่วงกลางยุค ‘60s ที่ฟอร์ด บริษัทรถยนต์อเมริกันที่มีชื่อในการทำรถครอบครัว อาจหาญท้าดวลเฟอร์รารี บริษัทผลิตรถยนต์อิตาเลียน เจ้าของบัลลังก์แชมป์เลอมังส์ โดยมีสองนักขับในตำนาน แคร์โรลล์ เชลบี และเคน ไมล์ส เป็นกำลังสำคัญ และนี่คือเรื่องราวจริงๆ ที่เกิดขึ้น ซึ่งบางเรื่องอาจไม่ใช่ที่เห็นในหนัง
แคร์โรลล์ เชลบี
ถ้าคิดจะเอาชนะยักษ์ใหญ่ในสนามแข่งชาวอิตาเลียน มีไม่กี่คนที่เหมาะสมกว่า แคร์โรลล์ เชลบี (ในหนังรับบทโดยแม็ทท์ เดมอน) อดีตครูฝึกเครื่องบินรบในช่วงสงครามโลกหนที่ 2 ที่กลายมาเป็นเจ้าของฟาร์มไก่ แล้วก็เป็นนักขับรถแข่ง จากนั้นก็คือผู้สร้างรถยนต์ในตำนาน เชลบีเป็นผู้ยิ่งใหญ่ในโลกของความเร็ว โดยเฉพาะช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 20 เป็นที่รู้จักในฐานะคนที่มีแรงดึงดูดผู้คน เป็นเจ้าของไอเดียมากมายที่ใส่ใจกับภาพรวมมากกว่าจะอดทนกับรายละเอียด
เชลบีไม่ได้เริ่มด้วยการสร้างรถแต่เป็นนักขับ เขาขับรถแข่งครั้งแรกตอนต้นยุค ’50s สมัยยังเป็นเกษตรกร คว้าชัยชนะแถบตะวันตกเฉียงใต้ของสหรัฐอเมริกาหลายต่อหลายสนาม พอปี 1954 ก็มาขับให้ทีมแอสตัน มาร์ติน และร่วมกับรอย ซัลวาดอรีคว้าแชมป์เลอมังส์ 24 ชั่วโมงให้ทีมรถสหราชอาณาจักรในปี 1959 ด้วยรถแอสตัน มาร์ติน ดีบีอาร์1 ทำให้เชลบีเป็นนักขับอเมริกันคนที่สามที่คว้าแชมป์เลอมังส์ 24 ชั่วโมง แต่ปัญหาเรื่องหัวใจทำให้ต้องเลิกขับรถแข่งและหันมาสร้างมันแทน ในปี 1962 เขาตั้งเชลบี อเมริกัน บริษัทอิสระที่ผลิตรถสปอร์ท และนำเข้ารถคูเปอังกฤษเพื่อนำมาใส่เครื่องยนต์ของฟอร์ด แล้วตั้งชื่อใหม่เป็น เชลบี คอบรา
ปี 1965 เชลบีและทีมร่วมกันปั้นรถแข่งให้กับฟอร์ด – จีที40 เพื่อแย่งแชมป์เลอมังส์ 24 ชั่วโมงจากเฟอร์รารี และการทำงานหนักก็ทำให้ฟอร์ดชนะการแข่งในตำนานถึง 6 ปีติดต่อกัน
สภาพตกต่ำของการแข่งรถในยุค ‘70s เชลบีที่เป็นนักธุรกิจด้วย ตัดสินใจหันไปทำธุรกิจอื่น เช่น การเดินทางไปซาฟารี, ผลิตซอสพริก และพัฒนาที่ดิน แต่ยังทำงานในโปรเจ็คท์พิเศษกับผู้ผลิตรถยนต์รายอื่นๆ อย่าง ไครสเลอร์ ด้วย
ปัญหาหัวใจทำให้เชลบีเข้าผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจในปี 1990 ซึ่งทำให้เขาทุ่มเทให้กับการทำงานที่ไม่หวังผลกำไรหาเงินให้เด็กๆ ที่ต้องการผ่าตัดหัวใจ เชลบีจากไปในปี 2012 ที่ดัลลัสด้วยวัย 89 ปี
ในหนัง Ford V Ferrari จะเห็นเชลบีขับรถพาเฮนรี ฟอร์ดที่สอง ซิ่งในสนามทดสอบ แต่จริงๆ แล้วคนที่ทำเช่นนั้นคือเคน ไมลส์ (รับบทโดย คริสเตียน เบล) แต่ไม่มีการบันทึกว่าฟอร์ดถึงกับร้องไห้จริงไหม แถมเชลบีก็ไม่เคยขังลีโอ บีบี (เล่นโดย จอช ลูคัส) มือขวาของฟอร์ดไว้ในห้อง ขณะที่ฟอร์ดกำลังถูกพาซิ่งด้วย
ส่วนเรื่องที่เชลบีวางเดิมพันบริษัทของเขากับลีโอ บีบี ผู้บริหารของฟอร์ด เพื่อให้ไมลส์ลงแข่งที่เลอมังส์ 24 ชั่วโมง รวมทั้งชูป้ายที่เขียนว่า “7,000+ go like hell” บอกไมลส์ในสนามแข่ง และความตึงเครียดระหว่างเขากับบีบีในหนัง เป็นเรื่องที่ถูกสร้างเพื่อให้หนังมีความดรามาเท่านั้น
เคน ไมลส์
ไมลส์เป็นนักขับรถแข่งชาวอังกฤษที่คว้าชัยชนะให้บริษัทรถยนต์ยักษ์ใหญ่อเมริกันได้สำเร็จ เขาเกิดเมื่อปี 1918 ที่ซัตตัน โคลด์ฟิลด์, อังกฤษ ในช่วงวัยรุ่นเคยเป็นเด็กฝึกงานในบริษัทผลิตเครื่องยนต์ ก่อนจะกลายเป็นทหารในกองทัพสหราชอาณาจักร เข้ารบในช่วงเริ่มต้นสงครามโลกครั้งที่สองในหน่วยต่อต้านอากาศยาน แล้วย้ายไปอยู่หน่วยเครื่องยนต์ พอปี 1942 ก็ได้เลื่อนขั้นเป็นนายสิบ และเข้าร่วมยกพลขึ้นบกในวันดี-เดย์เมื่อปี 1944 ในหน่วยยานเกราะ
หลังสงครามไมลส์หันมาเริ่มขับรถแข่งและมีสถิติที่น่าประทับใจ จากนั้นก็มาร่วมทีมกับเชลบี ที่ไม่ใช่แค่ในฐานะนักขับแต่ยังช่วยแต่งอีกด้วย ไมลส์ใช้รถฟอร์ด จีที40 ตัวใหม่ลงแข่งในหลายๆ สนาม ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือการคว้าแชมป์เดย์โทนา 24 ชั่วโมงเมื่อปี 1966 และการแข่งขันที่ซีบริงปีเดียวกัน ซึ่งในหนังไมลส์ขับแซงรถของแดน เกอร์นีย์ที่จอดอยู่ตรงโค้งเข้าที่หนึ่งได้สำเร็จ แต่ท้ายที่สุดเกอร์นีย์ก็เข้าเส้นชัยด้วยการเข็นรถ ลูกชายของแดน – อเล็กซ์ เกอร์นีย์ที่เป็นนักขับรถแข่งเช่นกัน คือคนที่เล่นเป็นเขาใน Ford V Ferrari
การแข่งขันเลอมังส์ 24 ชั่วโมงในปีนั้น ไมลส์นำฟอร์ด จีที40 มาร์คทูว์เข้าเส้นชัย โดยมีรถจีที 40 อีกสองคันตามมา แต่เพื่อสร้างภาพการเข้าเส้นชัยให้ฟอร์ด ไมลส์ปล่อยให้อีกสองคันตามทันเพื่อเข้าเส้นชัยพร้อมๆ กัน ซึ่งจะเป็นภาพประชาสัมพันธ์ที่มีพลังมากๆ สำหรับฟอร์ด แต่ไมลส์ต้องเสียหายมหาศาล เพราะเจ้าหน้าที่ของเลอมังส์ตัดสินให้รถจีที40 คันที่ถัดจากไมลส์ซึ่งอยู่ในจุดสตาร์ทที่ไกลกว่าเป็นผู้ชนะ
แต่ความขัดแย้งของผู้บริหารฟอร์ดกับไมลส์ ที่เป็นประเด็นสำคัญในหนัง รวมถึงความเป็นคนหัวร้อนของไมลส์ไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นจริง จากประวัติศาสตร์ที่เกิดขึ้น ไม่มีเหตุการณ์ใกล้เคียงกับการที่ฟอร์ดให้ไมลส์ถอนตัวจากการแข่งเลอมังส์ 24 ชั่วโมงเกิดขึ้นเลย แถมไมลส์ขับให้ฟอร์ดตั้งแต่เลอมังส์ 24 ชั่วโมงปี 1965 แต่แพ้ให้กับเฟอร์รารีเนื่องจากปัญหาเรื่องเกียร์
หลังการแข่งที่เลอมังส์สองเดือน ในวันที่ 16 สิงหาคมไมลส์ก็เสียชีวิตขณะขับฟอร์ด เจ-คาร์ รถทดสอบคันใหม่ของฟอร์ดที่พัฒนาต่อจากจีที40 มาร์คทูว์ ที่สนามริเวอร์ไซด์ อินเตอร์เนชันแนล เรซเวย์ ในแคลิฟอร์เนียตอนใต้ ระหว่างขับกลับมาบนทางลงเขายาว 1 ไมล์ ด้วยความเร็ว 150 ไมล์ต่อชั่วโมง แล้วช่วงท้ายของรถเกิดยกขึ้นทำให้ตลบคว่ำ เกิดไฟลุก ก่อนจะระเบิดเป็นชิ้นๆ จนไมลส์กระเด็นออกมา และเสียชีวิตในทันที
(ยังมีต่อ ว่าด้วยเรื่องของเลอมังส์ 24 ชั่วโมง และฟอร์ด
โดย นพปฎล พลศิลป์ เรื่อง เรื่องจริงของสงครามบนสนามแข่งของ Ford v Ferrari ว่าด้วย เชลบีและไมลส์ คอลัมน์ หรรษา วันจันทร์ – HAPPY MONDAY หนังสือพิมพ์ ไทยโพสท์ วันที่ 9 ธันวาคม 2562