By Sadaos
ชื่อสองชื่อข้างบน…เป็นชื่อ ”หนัง” ทั้งสองเรื่อง ชื่อแรกเป็นชื่อไทย ที่คนตั้งเก่งมาก สำหรับหนังเรื่อง พรุ่งนี้ต้องดีกว่าแน่ ? -Better tomorrow หนังของ จอห์น วู…ซึ่งถือเป็นหนังดราม่าทริลเลอร์ที่ดีที่สุดเรื่องหนึ่งในงานกำกับของเขา ก่อนจะขึ้นชั้นกลายเป็นผู้กำกับฯ เอเชียที่ฝรั่งฮอลลีวู้ดไม่กล้าดูถูกเหยียดหยาม และเป็นหนังที่เจียระไน โจว หยุน ฟัด…หรือ โจว เหวิน ฟะ ให้กลายเป็น ”นักแสดง” ระดับเอเชียและระดับโลกในเวลาต่อมา
ส่วนเรื่องหลังชื่อไทยคือ มือปืนเพชรตัดเพชร เป็นหนังคาวบอยสปาเก็ตตี้ หรือคาวบอยอิตาเลียน ที่เหมือนจะโดนเหยียด อำ ดูถูก อยู่ในที จากคนทำหนังในฮอลลีวู้ด ซึ่งถือตัวเองว่าทำหนังมาก่อนใคร ก่อนจะขึ้นหิ้งเป็น ”หนังคาวบอยคลาสสิกตลอดกาล” (ในทัศนะของ สนจ. คนเดียวนะ) ในเวลาต่อมา และกลายเป็นต้นแบบของหนังที่มีตัวเอก…เป็นพวก ”ตรงข้าม” กับ ”พระเอก” ในขนบหนังทั่วๆ ไปที่พระเอกต้องหล่อ เป็นคนดี สะอาด ฉลาด เกลียดการดูถูกเหยียดหยาม มีคุณธรรม …แต่เป็นพระเอกที่เป็นคนธรรมดาสามัญ มีดีมีเลว มีด้านมืดด้านสว่าง เป็นกิเลส ตัณหา ราคะ…
แม้กระทั่งฮอลลีวู้ดเอง ก็ยอมรับโดยดุษณีในเวลาต่อมา และยกย่อง สรรเสริญ คนอย่างน้อย 3 คน ที่ ”ทำงาน” ร่วมกันในหนังเรื่องนี้ คนแรกคือ เซอร์จิโอ ลีโอเน… ผู้กำกับฯ ระดับอภิมหาขาใหญ่แห่งอิตาลี ที่เขาพิสูจน์ให้คนทำหนังทั้งโลกเห็นว่า เขาคือพวกของแท้ ”ตัวละบาท” แม้กระทั่งการทำหนังมาเฟีย…ยิว อย่าง กาลครั้งหนึ่งในอเมริกา Once Upon a Time in America หนังที่ ”ใบปิด” หรือโปสเตอร์เป็นสะพานในบรู๊คลิน…ที่ทำออกมาสวยโคตรๆ …เซอร์จิโอ ลีโอเน เป็นเจ้าของหนังไตรภาคในชุดนี้ ตั้งแต่ เก็บเบี้ยใต้รังโจร นิยายคาวบอย ที่ ”ครูมูล” ประมูล อุณหธูป แปลจาก For a Few Dollar More แล้วต่อด้วย A Fistfull of Dollar ก่อนจะปิดด้วย The Good The Bad The Ugly นี่คือต้นแบบของหนังคาวบอยไตรภาคที่คลาสสิกตลอดกาล…ที่ใครที่บอกว่าเป็นคอหนังหรือนักดูหนังตัวยง …สมควรอย่างยิ่งที่จะต้องซื้อเก็บเอาไว้ในห้องสมุดหนังของตัวเอง
และ ”ตำนาน” หรือขาใหญ่อีกสองคนที่ ”แจ้งเกิด” จากหนังชุดไตรภาคของ เซอร์จิโอ ลีโอเน ก็คือ คลินต์ อีสต์วูด พระเอกอเมริกันที่โนเนมมากๆ เมื่อครั้งเล่นหนังให้กับลีโอเน เพราะเขาเพิ่งจะเริ่มเตาะแตะกับหนังคาวบอยอเมริกันทางทีวี Rawhide ตอน สนจ. อายุได้สักห้าขวบ…ฮา อีสต์วูดวันนี้คือ นักแสดงและผู้กำกับฯ ระดับขาใหญ่ที่ฮอลลีวู้ดและคนทำหนังทั่วโลกยกย่อง เขาเป็นพวกตัวจริง ทั้งฝีมือการเล่นหนัง การกำกับหนัง และ ”ดนตรีแจ็ซซ์’’ ในระดับเล่นเองแต่งเองได้ยอดเยี่ยม และ Unforgiven คือ หนัง ”บูชาครู” ที่ คลินต์ อีสต์วูด ทำ ”ถวาย” เซอร์จิโอ ลีโอเน โดยลากเอาเพื่อนรักอย่าง มอร์แกน ฟรีแมน กับ ยีน แฮคแมน มาสนุกด้วยจนทั้ง แฮคแมน ได้ออสการ์สมทบชายไปครองจากบทตำรวจ…เอี้ย…เอ้ย…นายอำเภอเอี้ยๆ …
วันนี้ อีสต์วูด 83 แล้ว เขากลายเป็น ”สินทรัพย์ทางวัฒนธรรมแห่งชาติอเมริกันที่ยังมีลมหายใจ”…และยังทำหนังออกมาทุกปีหรือสองปี ทำแบบหนุกหนาน คืนกลับสู่สามัญ เรื่องง่ายๆ ไม่ซับซ้อน ชั้นเดียว แต่แพรวพราวไปด้วยชั้นเชิง อารมณ์ขัน และความลงตัวคลาสสิกของวิธีคิด เป็นการหวนกลับไปคิดแบบ ”ชั้นเดียว” ที่ลึกโคตรๆ ขึ้นอยู่กับการฝากสั่งสม ”ประสบการณ์” ของคนดูที่จะตามให้ทันสิ่งที่เขาต้องการจะบอก
อีกตำนานหนึ่งก็คือ เอ็นนีโอ มอริคโคเน ประพันธกร และวาทยกร คนทำดนตรีประกอบหนังที่ถือเป็นขาใหญ่ของวงการ ปีนี้ปู่ 84 แล้วแก่กว่าอีสต์วูดหนึ่งปี ผลงานของเขาเยอะแยะจนจำไม่หวาดไหว เอา ”ที่สุด” เลยสำหรับ สนจ. ก็คือ ดนตรีประกอบจากหนังเรื่อง Cinema Paradiso ซึ่ง สนจ. เคยใช้เป็นเพลงเปิดรายการ ”ดนตรีประกอบหนัง” สมัยเป็นดีเจให้ ”เสี่ยเว้ง” วินิจ เลิศรัตนชัย ที่คลื่น ”โจรสลัด” เพราะหนังเรื่องนี้คืออัตชีวประวัติของ สนจ. ยังไงยังงั้น จากไอ้หำใสกับเพื่อนสนิทขโมยเงินเตี่ยไปดูหนังทุกเรื่องทุกรอบที่ขอนแก่น ก่อนจะกลายมาเป็นนักเขียนอาชีพนักวิจารณ์หนังและ ”ผู้กำกับหนัง” ในวัยริมห้าสิบ…แต่ จูเซ็ปเป ทอราทอเร่ ทำเอาไว้คลาสสิกจน สนจ. ไม่กล้าเอาเรื่องตัวเองมาทำหนัง ทั้งๆ ที่มีพลอตเรื่องอยู่ในกบาลและกำลังจะเขียนเป็น ”บทหนัง” อยู่ทีเดียวเชียว…
เขียนถึงหนังสองเรื่องนี้ ในชื่อและความหมายที่ค่อนข้างดี พรุ่งนี้ย่อมดี (กว่า) นี้แน่ กับ คนดี คนเอี้ย คนเลว…เพราะความรู้สึกลึกๆ ที่เห็นจาก ”สภาพ” ที่เห็นและเป็นอยู่ของคนไทยขณะนี้เวลานี้…มันเละ…และแบ่งกันชัดเจน ”เกินไป” หรือเปล่า..ระหว่าง คนดี คนเอี้ย คนเลว…กำลังงงๆ อยู่ว่าใจคอ …มันจะไม่เหลือที่ว่างให้คนที่ปนๆ กันอยู่ระหว่างคนสามกลุ่มที่ว่าอย่าง สนจ. มี ”ที่ยืน” ในสังคมไทยบ้างเลยหรือไร?…
จากเรื่อง โหด-เลว-ดี : The good The bad The ugly โดย สนานจิตต์ บางสพาน หนังสือพิมพ์ สยามดารา วันที่ 1 พฤศจิกายน 2013
What is your reaction?
