By Sadaos
เมื่อนิตยสารโรลลิง สโตน ให้ศิลปิน 50 รายมาจัดเพลย์ลิสต์ ไล่ตั้งแต่ มิก แจกเกอร์ กับเพลงบลูส์ ไปจนถึงเดรกกับจิมิ เฮนดริกซ์ ศิลปินเหล่านี้ ชอบเพลงอะไร? ของใครบ้าง?
(แปลและเรียบเรียงจากเรื่อง The Playlist Issue นิตยสารโรลลิง สโตน)
โบโน แห่ง U2 กับเพลงของเดวิด โบวี
“เพลงของเดวิด โบวีที่ผมเลือก เป็นเรื่องที่จริงจังมาก ผมใช้ชีวิตในช่วงวัยรุ่นในฐานะแฟนของโบวี และผมก็ยังคงเป็นแฟนของโบวี แต่นั่นก็คือเมื่อครั้งที่เมื่อหัวจิตและหัวใจของผมเปราะบางมาก ๆ กับดนตรี
“เพลงเหล่านี้มีผลกระทบจริง ๆ U2 เป็นหนี้โบวีเยอะ เขาแนะนำเราให้รู้จักกับเบอร์ลินและฮันซา สตูดิโอ ให้ร่วมงานกับไบรอัน อีโน กับการร้องด้วยเสียงสูง ๆ ที่เกินไปกว่าเสียงร้องของผู้ชาย จนก้าวไปสู่ความเป็นผู้หญิง และยังมีเรื่องของความพยายามสร้างนวัตกรรม ซึ่งบอกได้เลยว่า เดอะ คลอว์ (The Claw เวทีการแสดงของทัวร์ 360 ํ) มีลักษณะคล้ายกับ เดอะ กลาสส์ สไปเดอร์ (The Glass Spider) โบวีไม่กลัวการเล่นใหญ่เพื่อสร้างเรื่องราวให้กับสิ่งต่าง ๆ ลิสต์เพลงในการแสดงของเขา ไม่ใช่เป็นแค่ตู้เพลงที่เขาเล่นให้ครบจบได้ แต่ยังมีเรื่องราว”
1. “Space Oddity” (1969): “พวกเราเดินขึ้นเวทีไปกับเพลงนี้ทุกคืน เหมือนกับเป็นสี่นักบินอวกาศ”
2. “The Man Who Sold the World” (1970): “อเมริกาตกหลุมรักเพลงนี้เพราะ เคิร์ต โคเบน ผู้ชายที่ไม่ได้อะไรบนโลก”
3. “Changes” (1971): “คงไม่ใช่การพูดเกินจริง หากจะบอกว่า เอลวิสมีความหมายต่ออเมริกายังไง ดวิด โบวีก็มีความหมายแบบนั้นก็อังกฤษและไอร์แลนด์ มันเป็นสิ่งที่รู้สึกได้โดยมีสติสัมปชัญญะ”
4. ‘Five Years” (1972): “เพลงนี้อาจฟังดูเหมือนมาจากบทเพลงพื้นบ้านดั้งเดิม เพลงอื่น ๆ ใน (อัลบัม) ‘Ziggy Stardust’ โบวีพูดถึงวิลเลียม เบอร์โรก์หส์ แล้วผมก็คือ ‘The Naked Lunch’ ซึ่งมันเป็นเรื่องที่อ่านยากมากสำหรับเด็กอายุ15 แต่โบวีสร้างบทนำที่สำคัญมาก ด้วยการบอกว่ามันเปิดโลกของเขายังไง”
5. “Life on Mars” (1971): “โลกของโบวีเต็มไปด้วยกลยุทธทางสติปัญญาและศิลปะเสมอ ซึ่งทำให้เขาใช้ชีวิตอยู่ในที่ห่างไกลมาก ๆ จากที่ ๆ เราอาศัยอยู่ในดับลิน”
6. “Starman” (1972): “ครั้งแรกที่ผมเห็นเขาร้องเพลง ‘Starman’ ก็ในรายการ ‘Top of the Pops’ ซึ่งดูเหมือนเขาเป็นสิ่งมีชีวิตที่ตกมาจากบนฟ้า พวกอเมริกันส่งคนไปดวงจันทร์ แต่เรามีคนอังกฤษของพวกเราเองที่มาจากอวกาศ และแม่เป็นคนไอริช”
7. “Lady Grinning Soul” (1973): “นี่คือเพลงที่หลอกล่อและฉีกแนวของเดวิด โบวี อิทธิพลของคนผิวดำที่อยู่ในอัลบัมชุดต่อไป มันอยู่ในเพลงนี้เรียบร้อยแล้ว เป็นเรื่องที่น่าสนใจ หากได้ฟังว่า รอย บริตแทน (จากวง The E Street Band) คิดยังไงกับท่อนของเปียโนในเพลงนี้ หรือโบวีเป็นแฟนพันธุ์ของ (บรูซ) สปริงสทีน
8. “The Jean Genie” (1973): “เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นบ่อยครั้ง กับการที่โบวีลุกขึ้นมาสู้กับ (มิก) แจกเกอร์ ผมชอบการที่เขาทำเพลงบลูส์และอาร์แอนด์บี ความมีระเบียบ, จังหวะสวิง The Smiths เกิดมาในเพลงนี้แหละ”
9. “John I’m Only Dancing” (1972): “อีกครั้ง… ผมรักอะไรที่พอดี ๆ ในเพลงจังหวะร็อกอะบิลลีเพลงนี้ การเป็นนักแต่งเพลงชั้นเยี่ยมมันยังไม่พอหรอกนะ คุณต้องทำให้เพลงมันฟังได้ ซึ่งต้องการงานโปรดักชัน และการเรียบเรียงในระดับสูง”
10. “Young Americans” (1975): “ช่วงที่เจ๋งที่สุดในเพลงนี้ก็คือ ช่วงเบรกด้วยเสียงกีตาร์ที่ฟังหลุดโทน แต่ฟังสวย ผมชอบตรงนั้นแหละ”
11. “Fame” (1975): “ผมชอบสภาพกลืนไม่เข้าคายไม่ออกของโบวีในเพลงนี้ มันเป็นความสามารถที่ล้ำค่าและมากเกินวัย กับการที่ไม่ยากตายในแบบโง่ ๆ”
12. “Warszawa” (1977): “ผมมีความทรงจำที่ชัดเจนมาก ๆ ถึงตอนไปพบกับ กาวิน ไฟร์เดย์ เพื่อนของผม ในห้องนั่งเล่นที่บ้านเขาช่วงคืนวันจันทร์ เพื่อเล่นดนตรีด้วยกัน เราสร้างโลกของพวกเราขึ้นมา แล้วก็นั่งฟังอัลบัมชุดนี้ พยายามคิดให้ออกว่ามันเป็นเรื่องเกี่ยวกับอะไร”
13. “Heroes” (1977): “มันห่อหุ้มความคิดที่คู่รักทุกคู่ต้องเจอ พวกเขาไม่ได้อยู่อย่างเปล่าเปลี่ยว และพึ่งพาสิ่งต่าง ๆ ในโลกใบนี้ได้ แล้วก็ได้แรงส่งจากงานกีตาร์ที่กราดเกรี้ยวของโรเบิร์ต ฟริปป์อีกด้วย”
14. “Ashes to Ashes” (1980): “วิวัฒนาการทางด้านเสียงของ ‘Law’ และ ‘Heroes’ ทำให้เพลงมีความเป็นป็อปมากขึ้น ผมยังจำตอนที่พยายามคิดให้ออกว่าพวกเขาสร้างเสียงเปียโน ปิ๊ง-ปิ๊ง-ปิ๊ง ขึ้นมายังไงได้ แล้วเราก็จบลงด้วยการนำไปใช้ในเพลง ‘Lemon’ ของเรา”
15. “Up the Hill Backwards” (1980): “ผมเลือกเพลงนี้ เพราะว่ามันเหมือนชีวิตผม”
เป็นกำลังใจให้เราได้ ด้วยการสนับสนุนทางการเงินที่บัญชีธนาคารกสิกรไทย หมายเลข 100-2-10283-4 แล้วส่งสลิปการโอนมาที่ shopsadaos@gmail.com เพื่อรับของขวัญแทนคำขอบคุณให้ผู้สนับสนุนที่โชคดีเป็นประจำทุกเดือน
ติดตามอ่านเรื่องราว ข่าวสาร ชมตัวอย่าง ชมคลิป ชม MV อ่านวิจารณ์หนังและเพลง ได้ด้วยการกดไลค์เพจสะเด่าส์ ได้ที่นี่
What is your reaction?
