By Sadaos
“จิมิ เฮนดริกซ์ แห่งลานนา”… พญาอินทรีแห่งสวนทูนอิน หล่นคำพูดหลังกระดกว็อดก้า ..ก่อนตวัดลิ้นแตะเกลือที่โรยไว้บนเปียกชื้นของมะนาวฝาน ตบด้วยหยดมะนาวที่บีบตามเข้าปากจากกลีบสด..รำพึงหลังควันบุหรี่ …ขณะที่เสียงเพลง “ดวงจำปา” คัฟเวอร์ เวอร์ชั่น ที่ วัชระ เจริญพร.. หนุ่มใหญ่วัยห้าสิบต้นบรรจงกรีดสายกีตาร์ เป็นเพลงเอกของ ฃเพื่อนบ้านที่ปลดปล่อยตัวเองออกจากแอกของจักรวรรดินิยม กลายเป็นสังคมนิยมผู้พอเพียงอยู่กับธรรมชาติและดอกจำปา.. หรือดอกพิกุลบ้านเรา…
ใครไม่เคยฟัง..ขอแนะนำให้ดั้นดลโหนรถตามรสนิยมมุ่งหน้าสู่เชียงใหม่..
นินทากันว่า ฝรั่งทั้งโลกที่เคยมา เชียงใหม่..ไม่มีใครไม่รู้จักเขา และโรงเตี๊ยมขนาดกระทัดติดริมแม่ปิง ที่ฝรั่งคุ้นปากว่า ตุ๊ก บราสเซอร์รี่… ดนตรีสดยุค เลด เซพเพลิน, แกรนด์ ฟังค์ เรลโรด, แบล็ค แซบบาธ, เท็น เยียร์ อาฟเตอร์, เดอะ ฮูว์ ..เอริค แคลปตัน, เจ.เจ.เคล, บ็อบ ดีแลน ..และ ยูไรห์ ฮีพ…
เด็กหนุ่มจากปากน้ำโพนครสวรรค์ ผู้เคยตุหรัดตุเหร่ เดินเร่เปิดกระเป๋ากีตาร์ในแผ่นดินยุโรป ก่อนจะหมดแรงทรุดกายลงบนบาทวิถีหน้าบ้านกระหรี่ไทยผู้มีวาสนาได้ผัวฝรั่ง แล้วเธอหิ้วปีกเขาเข้าไปให้ข้าวให้น้ำและให้เงิน.. เลียแผลที่เกิดจากการผจญภัยในวัยหนุ่ม ก่อนที่เขาจะกลายเป็น นักดนตรีแบ็คอัพในวงที่กลายเป็นวงเปิดในคอนเสิร์ตของกีตาร์เทพอย่าง เอริค แคลปตัน นินทาว่า เขาเคยขึ้นชั้นไปร่วมเล่นกับ มนุษย์ต่างดาวแห่งวงการนักดนตรี มือกีตาร์ที่ถือว่า ดีที่สุดในโลก และมีลายเซ็น เส้นสายในเสียงโหยหวนชวนคึกครื้นรื่นรมย์หรือจมดิ่งสู่ความเศร้าสร้อยหงอยเหงา- เอริค แคลปตัน
สำหรับคนเชียงใหม่ผู้หลงไหลในชีวิตกลางคืนและสุราเมรัย แกล้มดนตรีร็อคเขย่าอารมณ์ผสมกลิ่นกัญชาพอเป็นกระสัย… บราสเซอร์รี่ ริมปิง คือนิวาสสถานที่คนเมืองและคนเทศ รู้จักแทบทุกคน..และทุกคน แน่นอน ..ต้องบอกกันก่อน ยาเสพติดทุกชนิด ไม่ได้รับการอนุญาตให้เสพกันในร้าน แต่ถ้าคุณจะเดินเซ สายตาฉ่ำเยิ้ม ยิ้มหวานและหัวเราะร่า แม้แค่ลมพัดใบไม้ไหวมาจาก “ที่อื่น” เพราะ พืชพันธุ์ที่สูบได้ ย่อมไม่ผิดกติกาของร้าน
วันนี้ บราสเซอร์รี่ ริมปิง โดน ปลาใหญ่ของโลกทุนนิยม ฮุปไปเรียบร้อยแล้ว เจ้าสัวห้างสรรพสินค้าใหญ่ของประเทศนี้ โดดงับที่ดินผืนงามริมแม่น้ำสายหลักของเชียงใหม่ไปเรียบร้อย พอๆ กับที่ เจ้าสัวน้ำเมา..กลายเป็นเจ้าของที่ดินสองฝั่งฟากของถนน “ช้างคลาน” นินทากันว่า..ผู้เฒ่าซื้อเพียงเพราะมันชื่อ “ช้าง…คลาน” ..แต่เขาอารมณ์เสียทันควัน เมื่อได้ยินใครสักคนเอ่ยถามว่าแล้วเสี่ยอยากซื้อ ถนนช้างม่อย..อีกสักสายไหมเล่า..
“อั้วไม่เอา..ช้างแม่งกำลังง่วง เดี๋ยวมันก็หลับ ไม่รู้จักทำมาหาแดก..”
ตุ๊ก บราสเซอร์รี่ หอบหิ้วคู่ชีวิต-หญิงสาวนักร้อง และนักดนตรีบลูส์ ไปหานิวาสสถานแห่งใหม่ บราสเซอร์รี่ ในบ้านหลังใหม่ของ บุปผาชน คนรุ่นมือหมุน จึงไปปักหลักอยู่บนถนน ชัยภูมิ ริมคูเมือง ตรงข้ามกาด หรือตลาดสมเพ็ชร์ ใครผู้มาเยือนหากงุนงงกับใยแมงมุมของถนนที่ตัดพาดผ่าน และผ่าเชียงใหม่เป็นริ้ว ลองโทรถามทางกันได้ที่ 082-892-9283
จากเสียงเพลงโหยหวนของกีตาร์ไฟฟ้า วงร็อคที่ดีที่สุดวงหนึ่งของเมืองไทย กับการเล่นสดทุกคืน “เฮนดริกซ์แห่งลานนา” ของ รงค์ วงษ์สวรรค์ กลายเป็น วงกึ่งอันพลั๊ก.. หรือกีตาร์โปร่งที่ ตุ๊ก บราสเซอร์รี่ ก็ยัง “หลับตาเล่น” เหมือนเคย เขาเล่นกีตาร์ด้วย “จิตวิญญาณ” ไม่ว่าในช่วงแห่งอารมณ์ไหน กรึ่มเบียร์หรือเหล้าที่..แฟนเพลงและลูกค้าสั่งมา “กำนัล” ..หรือสดใสรื่นเริงกับน้ำเปล่าและควันบุหรี่หลังจากที่หนักหนามาจากคืนก่อนหน้า… สนจ.รู้จักและผูกพันกับชายหนุ่มคนนี้มาเนิ่นนานเกินสองทศวรรษ ตามประสาคนคอเดียวกัน สันดานเดียวกัน และรสนิยมเดียวกัน.. เราเกลียดเงิน.. แต่เราไม่ปฏิเสธมัน และบางที.. การเหลวไหลไร้สาระก็เป็น สาระสำคัญของชีวิต ..ชีวิตคนบาปที่หากินแบบสุจริตชนในวิถีทางที่เราเลือก… คนหนึ่งนักดนตรีอาชีพ อีกคน..ปั้นอักษรเป็นตัว… สองคืนยันตีสามที่เชียงใหม่เมื่อสุดสัปดาห์ที่ผ่านมา.. เป็นค่ำคืนบนถนนสายคอนกรีต ที่ไม่ได้ผิดแผกไปจากบรรยากาศริมปิงของ บราสเซอร์รี่ ในอดีต แต่กลับได้อารมณ์และอรรถรสที่แตกต่าง..ห้องเล็กๆ ผู้คนที่รายล้อมแบบไม่มากจนล้น ไม่น้อยจนโหวงเหวง… สนจ.กลับชอบบรรยากาศบ้านใหม่ของ ตุ๊ก บราสเซอร์รี่ มากกว่าริมปิงเสียอีก.. พูดจริง ๆ..ให้ดิ้นตาย
ยิ่งกว่าขอ.. แต่อยากจะแนะนำ ..สำหรับ บุปผาชน เสรีชน ผู้พิศมัยใน เสรีภาพ ..อิสระบนความเสมอภาคในทุกวิถีที่ “เราเลือกเอง” ดนตรีแห่งยุคสมัยของ “พวกเรา” คนรุ่นกินของขม ชมเด็กสาว เล่าความหลัง รอพวกคุณอยู่ที่ บราสเซอร์รี่ ในบ้านหลังใหม่ ที่อบอุ่นกว่า นุ่มนวลแก้วหูกว่า..และแน่นอนเมาได้เนียนกว่า… ไปเชียงใหม่ไม่ไป บราสเซอร์รี่..ก็คือไม่ถึง..
สำหรับผู้มี “ดนตรี”ในหัวใจ…
จากเรื่อง New Brasserie …ที่เชียงใหม่ โดย สนานจิตต์ บางสพาน คอลัมน์ โลกมายา หนังสือพิมพ์ สยามดารา วันที่ 31 สิงหาคม 2556
* ภาพประกอบจาก บล็อกของคุณ ห้วยแก้ว http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=vorapong&group=4
What is your reaction?
