By Sadaos
มาถึงตอนนี้ อัลบั้ม Jazz เดี่ยวของปั่น ไพบูลย์เกียรติ เขียวแก้ว ที่ผลิตและจัดจำหน่ายโดยคลาสซี เรคอร์ดส์ นั้น ก็ออกวางจำหน่ายมาแล้วปีหนึ่งพอดิบพอดี ขาดหย่อนไปเพียงไม่กี่วัน
แต่มาฟังกันในตอนนี้ หรืออีกหนึ่งปี หรืออีก 10 ปีข้างหน้า อัลบั้มชุดนี้ของปั่น ก็ไม่มีวันพ้นสมัย เชยไปตามกาลเวลา แต่เป็นงานเก่าที่ยังคงความเป็นงานร่วมสมัยในตัวเอาไว้ได้ ด้วยความที่ตัวงานนั้น เน้นความเป็นงานแจ๊ซซ์แบบเพียวร์ๆ ดั้งเดิม ไม่ใช่งานแจ๊ซซ์ ที่ผ่านการปรุงแต่งเพื่อให้เข้ายุคเข้าสมัย ใส่ความเป็นป็อป ผสมงานดนตรีตามกระแสลงไป ด้วยหวังว่าจะสามารถเข้าถึงคนฟังกลุ่มใหญ่ หรือคนฟังหมู่มาก ซึ่งก็มีไม่กี่ชุดที่ทำได้ แต่ในที่สุดก็ติดกับดักของตัวเอง ไม่สามารถพัฒนา หรือพางานเพลงของตัวเองไปได้ไกลกว่าที่เป็นอยู่
ขณะที่อัลบั้มชุดนี้ของปั่นนั้น เน้นงานที่เป็นสแตนดาร์ด แจ๊ซซ์ เป็นหลัก ซึ่งแนวทางดนตรีนั่นมาพร้อมกับความเก่า และเก๋าอยู่แล้ว อีกกี่ยุคสมัยก็ไม่มีเอาท์ ขณะที่ตัวดนตรีนั้น ก็อัดกันแบบแสดงสด ทำให้งานออกมาฟังดูสด และเปิดช่องให้มีการด้น หรืออิมโพรไวส์ (Improvise) กันเต็มที่ เช่นเดียวกับเปิดช่องให้ปล่อยอารมณ์ไปถึงสุดทาง เหมือนอย่างที่ได้ยินในเพลง รักเธอที่สุด เพลงเก่าของปั่น ที่เอามาร้องใหม่ได้แบบบาดความรู้สึกกว่าที่เคย
โดยบรรดานักดนตรีที่มาทำงานในอัลบั้มชุดนี้ ก็คือ เบอร์ต้นๆ ของวงการในสายของแจ๊ซซ์ทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็น อาจารย์ เด่น อยู่ประเสริฐ หรือ โก้ เศกพล ที่รู้จักกันในชื่อ โก้ มิสเตอร์ แซ็กแมน
แล้วกับตัวนักร้องเอง ในเรื่องของเสียงร้องนั้น ปั่น ไพบูลย์เกียรติ ไม่จำเป็นต้องตั้งคำถาม หรือข้อสงสัยในความเป็นนักร้องอยู่แล้ว และกับอัลบั้มชุดนี้ ก็ทำให้เจ้าตัวได้โชว์ของที่มีอยู่ในตัวออกมาอย่างเต็มที่ โดยเฉพาะเรื่องของเทคนิคในการร้อง ที่ไม่ใช่แค่ “ด้น” รับ-ส่งกับดนตรีได้สนุก หากยังแต่งแต้มเสียงด้วยการร้องแอดลิบต่างๆ ได้อย่างมีสีสัน ทำให้บางช่วงเสียงร้องของปั่นหยอกล้อกับเสียงดนตรีได้เพลินหู จนไม่ต่างไปจากเครื่องดนตรีอีกชิ้นที่ช่วยบรรเลงบทเพลงต่างๆ โดยเฉพาะการทอดเสียงไปตามโน้ต การผ่อน หรือเน้นคำ ที่ทำให้เพลงมีอารมณ์ความรู้สึก ในแบบที่ต่างไป อาจจะเป็นความรักไม่ต่างกัน แต่ไม่เหมือนในรูปแบบ ในวิธีของการสัมผัส
ตัวดนตรีที่เปิดโล่ง ซึ่งเป็นช่องทางสวยงามมากๆ กับการอิมโพรไวส์ เพิ่มเติมสำหรับการแสดงสด กับการฟังแบบโปร่งๆ อย่างที่ได้ยินในอัลบั้ม ก็เป็นช่องทางที่สวยงามเช่นกัน กับการให้คนฟังได้ปลดปล่อยความรู้สึก และอารมณ์เข้าไปเติมเต็มในส่วนที่ขาดหายของเพลง
แน่นอนว่า งานดนตรีในแบบที่ได้ยินใน Jazz เดี่ยว อาจจะไม่ใช่งานที่ติดหู หรือโดนใจกันได้ตั้งแต่แรกฟัง เพราะการบรรเลงดนตรี การร้อง ที่ังไม่เป็นสูตร หรือแพทเทิร์นในแบบเพลงป็อปทั่วๆ ไป แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า งานชุดนี้เป็นงานฟังยาก เหมือนที่หลายๆ คนบอกว่า แจ๊ซซ์นั้นต้องปีนบันไดฟัง เพียงแต่ต้องเปิดใจให้หูได้ลองอะไรใหม่ๆ แล้วปล่อยใจให้ไหล และอารมณ์ไปตามเสียงเพลง หรือเกาะเกี่ยวไปกับสิ้นหนึ่งชิ้นเสียงของเครื่องดนตรีที่ได้ยิน เพียงแค่นี้ ก็สามารถสัมผัสได้ถึงความรื่นรมย์ของงานดนตรีในอีกรูปแบบหนึ่ง ที่ไม่ใช่ความรืนรมย์เพียงประเดี๋ยวประด๋าว หากเป็นความสุขที่ฟังกันได้ยาวๆ และให้ความรู้สึกที่แตกต่างทุกคราวที่ได้ยิน
เป็นงานที่น่าลอง อาจจะต้องใช้เวลา กับใจแต่ไม่ต้องมาก เปิดให้บ้างก็พอ แล้วอัลบั้มชุดนี้จะอยู่ข้างเครื่องเล่นซีดีไปอีกหลายปี
จากเรื่อง Jazz เดี่ยว แจ๊ซซ์ เพียวร์ๆ ของปั่น ไพบูลย์เกียรติ เขียวแก้ว โดย นพปฎล พลศิลป์ คอลัมน์ ดนตรีมีเหตุ หนังสือพิมพ์ไทยโพสท์ วันที่ 22 มกราคม 2557
What is your reaction?
