Two for Tea งานละติน-ป็อป แบบถึงๆ ของหมิงกับฝัน

ปีนี้อากาศร้อนมาก และปีหน้า อากาศน่าจะร้อนยิ่งกว่านี้ไปอีก หากดูปริมาณการทำลายล้างโลก ข่มขืนธรรมชาติของคนเราที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เอาง่ายๆ ยิ่งเราหาความสบายให้กับร่างกายด้วยเครื่องปรับอากาศ อุณหภูมิรายรอบก็ยิ่งทวีความร้อนเพิ่มขึ้นไปอีก บางทีการหาต้นไม้ใหญ่สักต้น (ซึ่งก็หาไม่ง่ายแล้วในปัจจุบัน) อาศัยร่มเงา เอนกาย ฟังเพลงดีๆ ที่ช่วยให้ใจเย็น จิตร่ม ก็น่าจะดีไม่น้อย

และหนึ่งในอัลบั้มที่น่าหยิบมาฟังในวันที่อากาศร้อนรุ่ม ก็คืองานชุดนี้ Two for Tea ของสองสาว หมิงและฝัน จากค่ายใบชาซอง ของบรรณ สุวรรณโนชิน ที่เป็นงานละติน แจ็ซซ์ นุ่มนวล แบบงานอีซี ลิสนิง ฟังสบายๆ มีให้ฟังทั้ง สวิง, บอสซา โนวา, แมมโบ แต่ที่ต่างไปจากงานอีซี ลิสนิงส่วนใหญ่ในตลาดก็คือ ตัวดนตรีจะฟังแบบงานเล่นสด ทำให้เพลงอาจจะดิบกว่างานทั่วๆ ไป แต่ก็ได้อารมณ์ของดนตรีมาแทน ตัวดนตรี เสียงร้อง รู้สึกถึงความลึกของเสียงแต่ละเสียง อารมณ์นั้นจะไหลไปตามเพลงได้ไม่ยาก ผิดกับงานที่ผ่านการปรุงแต่งเยอะๆ ที่อาจจะฟังนวล เนียน แต่ก็ขาดมิติ ซึ่งหากฟังผ่านเครื่องเสียงที่ดีๆ จะยิ่งทำให้ความลึกของเสียงต่างๆ ในอัลบั้มนี้ เด่นชัดมากขึ้น

ตรงนี้ถือเป็นจุดเด่นของค่ายใบชาซอง และค่ายเพลงเล็กๆ อีกหลายค่าย ที่ใส่ใจเรื่องของการบันทึกเสียงมากกว่าค่ายใหญ่ๆ ซะอีก

สำหรับตัวเพลงนั้น บรรณมาในมุขของเพลงไทยในอดีต หยิบเอาท่วงทำนองเพลงละตินเก่าๆ อย่าง Besame Mucho, Pepito, Sway มาใส่เนื้อไทย ซึ่งต้องให้เครดิตกับบรรณ ที่สร้างเรื่องราว ถ้อยคำ ใช้ภาษา ได้อย่างกลมกลืน ลงตัว ไม่ขัดหู แม้อาจจะไม่ตรงตามเนื้อหาดั้งเดิม แต่ในแง่ของเมโลดี กับเนื้อร้อง “ลื่น-ไหล-ไม่ติดขัด” กลายเป็นเพลงไทยที่ได้ดนตรีที่ทำนองคุ้นหูฟังรื่นรมย์

ขณะที่เสียงร้องของสองนักร้องสาวในอัลบั้ม แม้อาจจะฟังไม่เนี้ยบจัด มีแกว่งๆ หลุดๆ อยู่บ้าง แต่ไม่ใช่หลุดแบบเละเทะ อาจจะมีทอดเสียงไปไม่สุด หรือบางครั้งบางคำที่ร้องก็จมไปกับเสียงดนตรีอยู่บ้าง ซึ่งถือเป็นเรื่องเล็กน้อยก็ว่าได้ เพราะทั้งที่หมิงและฝันจัดให้นั้น คือ ความหวาน ที่ไม่ใช่จะหาได้ง่ายๆ กับเสียงนักร้องในทุกวันนี้ ที่จะมีเสียงร้องหวานๆ แล้วกับข้อผิดพลาด หากมองย้อนไปถึงการเรียบเรียง การบันทึกเสียง ก็น่าจะเป็นการปล่อยผ่าน เพื่อเน้นการร้องที่เต็มไปด้วยอารมณ์ ฟังแล้วรู้สึกว่าเป็นเสน่ห์ เป็นความซื่อตรงกับเนื้องาน มากกว่า เพราะกับห้องอัดทุกวันนี้ จะปรับ แต่งเสียงให้ออกมาฟังเนี้ยบได้ไม่ยาก และด้วยเสียงร้องขนาดนี้ ถือเป็นงานหมูๆ เลยก็ว่าได้

เป็นงานเย็นๆ ที่ฟังเป็นธรรมชาติ และถ้าฟังกันแบบใต้ร่มไม้ชายคาด้วยแล้ว

คงต้องบอกว่า “เคลิ้ม” ไปกับสองสาว และดนตรีที่เข้าถึงอารมณ์ ผ่อนคลายแบบนี้ไปได้โดยไม่รู้ตัว
(สำหรับผู้ที่สนใจอัลบั้มชุดนี้ และอาจจะหาซื้อได้ลำบาก ติดต่อได้ที่ www.baichasong.com)

จากเรื่อง งานละติน-ป็อป แบบถึงๆ ของหมิงกับฝัน โดย นพปฎล พลศิลป์ คอลัมน์ ดนตรีีเหตุ วันที่ 8 พฤษภาคม 2557