A GOOD DAY TO DIE HARD: ในแง่ของความเป็นหนังแอ็คชั่น เอามันส์ หนังให้คนดูตั้งแต่เริ่มสตาร์ทเรื่องได้ไม่กี่นาที แล้วก็อัดใส่เข้ามาอย่างต่อเนื่อง ไม่มีพัก เต็มไปด้วยระเบิด และเสียงปืน โดยไม่ต้องไปนึกถึงเรื่องอย่างอื่นนอกเหนือจะระเบิด เสียงปืน และฉากไล่ล่า กันตั้งแต่เริ่มต้น ทำให้หนังหลุดไปไกลจากเสน่ห์ และลักษณะเฉพาะที่หนังภาคแรกทำไว้ ซึ่งทำให้แตกต่างไปจากหนังแอ็คชั่นเรื่องอื่นๆ ในยุคนั้น หนังพยายามเล่นกับเรื่องความสัมพันธ์ของพ่อ-ลูก แต่ก็โดนฉากแอ็คชั่นแบบเว่อร์ๆ ที่เวิ่นเว้อ กลบไปจนหมด ไม่ว่าจะเป็นความสัมพันธ์ของคู่ไหน แถมบทสนทนาก็มาแบบซ้ำๆ ซากๆ ไม่ต้องกลัวว่าเสียงระเบิด เสียงปืนจะกลบจนไม่รู้ว่าตัวละครพูดอะไรกัน เพราะอีกไม่นานประโยคทำนองๆ นั้น ก็จะกลับมาให้ได้ยินอีกรอบ
จากที่เคยเป็นหนังแอ็คชั่นแห่งยุคสมัย เพราะไม่ได้มีแค่ฉากแอ็คชั่นตะพึดตะพือ หนัง Die Hard ในยุคนี้ เป็นได้ก็แค่หนังแอ็คชั่นมันส์ระเบิดแบบน็อน-สต็อป ที่มีแค่เนื้อหนัง แต่ขาดวิญญาณ และหัวใจ
โดย นพปฎล พลศิลป์