ดูมาแล้ว LIGHTYEAR โลกอีกใบ ในจักรวาลของ Toy Story ที่ไม่ใช่ Toy Story ที่มีความบันเทิง เรื่องราว และตัวละครของตัวเอง

เปิดฉากมาด้วยคำอธิบายที่เชื่อมโยงไปถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นใน Toy Story บอกเล่าว่า ในปี 1995 เด็กชายแอนดี ได้ของเล่นเป็นตุ๊กตาบัซซ์ ไลท์เยียร์ ซึ่งเป็นตัวละครในภาพยนตร์เรื่องโปรดของแอนดี และเรื่องราวที่จะได้ชมต่อจากนี้ ก็คือ หนังเรื่องนั้น

เป็นการเกริ่นนำที่ชัดเจน ทั้งที่มา สิ่งที่หนังจะมอบให้ รวมถึงระบุกลุ่มเป้าหมาย ที่ทำให้หากมองโดยเผิน ๆ Lightyear ไม่พ้นความบันเทิงสำหรับผู้ชมชายอายุไม่มากไม่มาย ที่ยังเล่นตุ๊กตุ่น ลุ่มหลงในการสร้างเรื่องราวในจินตนาการของตัวเองกับของเล่นเหล่านั้น ที่มาทำให้หนังตอนแยกเรื่องนี้ตอกย้ำถึงความสัมพันธ์​ระหว่างมนุษย์กับของเล่นได้ชัดเจนยิ่งขึ้น เมื่อพาไปพบถึงที่มาที่ไป และสิ่งที่ให้คนเรา “รัก” สิ่งที่ไม่มีชีวิต แต่เป็นแรงบันดาลใจให้กับจินตนาการได้มากมาย

แต่ถ้าคิดว่าคือหนัง Toy Story Lightyear ไม่ใช่และไม่มีทางใช่ เพราะเป็นได้ก็แค่หนังที่ตัวละครในเรื่องนั้นได้ดู และรัก ซึ่งออกฉายเมื่อปี 1995

ไลท์เยียร์เป็นหนึ่งในทีมเสือพรานอวกาศ ที่ไปสำรวจดาวดวงหนึ่งที่ดูเหมือนไม่มีอันตราย แต่กลับกลายเต็มไปด้วยมหันตภัยจนเขากับเพื่อนร่วมทีมต้องหาทางเอาตัวรอด แม้จะรักษาชีวิตเอาไว้ได้หากก็แลกด้วยการที่ยานได้รับความเสียหาย ไม่มีแหล่งพลังงานในการขับเคลื่อนเพื่อที่จะกลับโลกด้วยไฺฮเปอร์สปีด จนต้องปักหลักกันที่นี่ ซึ่งไลท์เยียร์โทษว่าเป็นความผิดของตัวเอง และจมอยู่กับความรู้สึกนี้ หากในที่สุดความหวังก็กลับมาสดใสอีกครั้ง นำไปสู่การทดลองขับยานอวกาศเพื่อที่จะทำไฮเปอร์สปีด แต่แสงสว่างก็ดับวูบลง เมื่อการทดสอบล้มเหลว แถมส่งผลบางอย่างทำให้ความรู้สึกผิดของไลท์เยียร์จมลึก จนละเลยบางสิ่งบางอย่างที่ควรมองเห็น และยอมรับ

เมื่อเป็นงานที่ทำให้เด็กชายแอนดีคลั่งไคล้ เช่นเดียวกับที่ Toy Story หรือหนังซูเปอร์ฮีโร ตลอดจนแอนิเมชันดิสนีย์ และอีกหลาย ๆ สตูดิโอ ทำได้กับเด็ก ๆ แตกต่างกันไปตามเพศและวัยในแต่ละเรื่อง Lightyear คืองานที่มุ่งให้ความบันเทิงขนานแท้เต็มเป็นอย่างแรก มีฉากแอ็กชันสนุก มีอารมณ์ขัน มีตัวละครที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ ที่ไม่ใช่บัซซ์ ไลท์เยียร์เพียงเท่านั้น โดยเฉพาะตัวละครข้างกายตัวเอก ที่ถือเป็นลายเซ็นของงานดิสนีย์มาตลอดว่า แม้จะไม่ใช่ตัวละครนำ แต่ตัวละครเหล่านี้ มักจะขึ้นจอได้อย่างน่าจดจำ บางทีอาจจะโดดเด่นยิ่งกว่าตัวเอกด้วยซ้ำ และใน Lightyear ก็มีตัวละครอย่างซ็อกซ์ แมวหุ่นยนต์ที่เกิดมาเพื่อคลายความทุกข์ของเจ้าของ ที่ไป ๆ มา ๆ มันสามารถทำได้มากกว่านั้น หรือแก๊งของเด็กฮอว์ธอร์น

แต่ถ้ามองว่านี่คืองานสำหรับเด็กตัวเล็ก ๆ เท่านั้น คำตอบคือไม่ใช่ Lightyear ให้ความบันเทิงสำหรับผู้ใหญ่ได้เช่นกัน นอกจากการเล่าเรื่องที่ลื่นไหล เพลินได้กับเรื่องราวที่ไม่น่าจะคาดเดาได้ยาก หากเอาจริง ๆ หนังก็มีเซอร์ไพรส์เจ๋ง ๆ ที่ทำให้ว้าวได้เหมือนกันในตอนท้าย แต่ที่ทำให้คนตัวโต ๆ สนุกด้วยได้เป็นพิเศษก็คือ ความสัมพันธ์ของตัวละคร ส่วนสำคัญที่ทำให้ซาบซึ้งหรือประทับใจ แม้อาจจะไม่ได้มากมายเช่นที่งานต้นทางทำได้ก็ตาม

ลักษณะของตัวละครเองก็มีปมส่วนตัวที่ต้องเอาชนะให้ได้ ซึ่งผู้ใหญ่อาจจะเอามาเป็นตัวอย่างในการให้แง่มุมความคิดกับเด็ก ๆ ได้ แล้วกับตัวเอง ก็ใช้สิ่งที่ตัวละครต้องแบกรับ หรือต้องเรียนรู้ รวมถึงมองให้เห็น เป็นกระจกมองย้อนกลับมาดูที่ตัวเอง

โดยเฉพาะกับไลท์เยียร์ ตัวละครพวกไม้บรรทัด ที่ไม่ยอมให้มีสิ่งผิดพลาดเกิดขึ้นในชีวิต ทั้งที่บางครั้งความผิดพลาดในอีกมุมมันก็คือความสำเร็จ เป็นการกระทำที่ดีที่สุดในขณะนั้น เหมือนที่ถึงจะทำให้ยานอวกาศเสียหายบินกลับโลกไม่ได้ แต่เขาก็ทำให้ทุกคนรอดพ้นจากอันตรายหรือความตาย ในช่วงเวลาหน้าสิ่วหน้าขวาน และการมองแค่ความผิดพลาดยังมาบดบังสิ่งที่เกิดขึ้น หรือมองข้ามความเป็นไป กลายเป็นคนที่ไม่ยอมรับความเป็นจริง ซึ่งกว่าจะเรียนรู้ก็เกือบสายเกินไป แต่จะว่าไปแล้วเขาก็อาจจะไม่เรียนรู้ด้วยเช่นกัน (?)

ตัวละครอื่น ๆ ที่อยู่รายรอบก็มีความน่าสนใจ ทั้งผู้บัญชาการฮอว์ธอร์นและหลาน ที่คนหนึ่งก็คือเคารพและมองเห็นความพยายามของไลท์เยียร์ ขณะที่อีกคนก็ทำให้ไลท์เยียร์ได้เห็นความเป็นจริง ได้เปิดตารับรู้สิ่งที่เป็นไปบนดวงดาวดวงนี้ นำไปสู่การเป็นตัวละครในแบบก้าวพ้นวัย เมื่อเปลี่ยนแปลงความคิด ปรับมุมมองเติบโต ไปตามประสบการณ์ที่ถูกส่องให้มองเห็น

หนังไม่ได้ทิม อัลเลนกลับมาให้เสียงไลท์เยียร์ แต่ก็น่าทึ่งสุด ๆ กับการทำงานของคริส อีแวนส์ ที่นอกจากจะรับไม้จากผู้ให้เสียงต้นฉบับได้อย่างลงตัว ยังเติมแง่มุมต่าง ๆ ให้กับตัวละครรายนี้ให้มีตัวตนของตัวเอง ขณะที่การออกแบบท่วงท่า การแสดงออกของบัซซ์ ไลท์เยียร์ ใน Lightyear ก็แตกต่างจากใน Toy Story ชัดเจน เพราะนี่คือ ตัวละครบัซซ์ ไลท์เยียร์ในหนัง ไม่ใช่ตุ๊กตุ่นบัซซ์ ไลท์เยียร์หนึ่งของเล่นจากกรุของแอนดี ซึ่งแน่นอนว่า เรื่องราวของสองไลท์เยียร์ ยากที่จะเหมือนหรือเป็นไปในทิศทางเดียวกัน เพราะ Lightyear คือการสร้างโลกใบใหม่ ที่อยู่ในจักรวาลของ Toy Story ซึ่งมีเรื่องราว ทิศทาง และมุมมองเป็นของตัวเอง

ด้วยตอนจบอย่างที่เห็น ไม่ใช่แค่ Toy Story ที่อาจจะมีภาคใหม่ ๆ ตามมา Lightyear ก็น่าจะมีเรื่องราวต่อ ๆ ไปได้เช่นกัน แล้วหากไม่นับเอา Jurassic Park เป็นที่มาของเจ้าที.เร็กซ์ตัวสีเขียว เจ้าไดโนเสาร์ตัวนี้ก็น่าจะมีโลกของมัน เหมือน ๆ กับตุ๊กตุ่นทั้งหลายในลังของแอนดี ที่อย่าลืมว่า ยังมีซีรีส์โทรทัศน์ของวูดีให้เล่นอีกชุดใหญ่

ในแง่การตลาดหรือต่อยอดผลิตภัณฑ์ไม่ใช่แค่ตัวหนังที่จะดึงตัวละครจาก Toy Story มาใช้ได้เท่านั้น แต่กับสินค้าพ่วงไปกับหนัง เอลซามีเสื้อผ้าใส่มากชุดกว่าเดิมขนาดไหนใน Frozen 2 ไลท์เยียร์ก็มีชุดสวมใส่มากมายไม่แพ้กัน แล้วด้วยความบันเทิงที่หนังมอบให้ พ่อแม่ของแอนดีเห็นทีคงต้องเหนื่อยเพิ่มขึ้น เหมือน ๆ กับใครบางคนที่แอนดีในตัวยังไม่หายไปไหน

อา… มันเป็นการเดินทางสู่ความเวิ้งว้างอันไกลโพ้น ที่ยากจะมีจุดสิ้นสุดจริง ๆ

นพปฎล พลศิลป์

ให้กำลังใจและสนับสนุนเราได้ที่บัญชีธนาคารกสิกรไทย หมายเลข 100-2-10283-4 แล้วแจ้งมาที่กล่องข้อความของเพจ sadaos หรือที่อีเมล shopsadaos@gmail.com เพื่อรับของขวัญแทนน้ำใจ

ติดตามอ่านเรื่องราว ข่าวสาร ชมตัวอย่าง ชมคลิป ชม MV อ่านวิจารณ์หนังและเพลง ได้ด้วยการกดไลค์เพจสะเด่าส์ ได้ที่นี่