By Sadaos
MY SWEET ORANGE TREE: จากวรรณกรรมที่อ่านกันไปเช้ดน้ำตากันไปป้อยๆ มาปเ็นภาพยนตร์ ที่ดัดแปลงเรื่องราวจากหนังไปเยอะอยู่เหมือนกัน โดยเฉพาะในส่วนของการให้ความสำคัญกับตัวละคร ที่ดูจะไม่สมดุลย์เหมือนอย่างที่หนังสือทำเอาไว้ เพราะในหนัง เซเซ่ดูจะมีเพียงปอติก้าคุณลุงใจดีที่ต็มไปด้วยความโอบอ้อมอารี เป็นความงดงาม เป็นแรงขับให้พุ่งผ่านความยากเข็ญในชีวิต อยู่ฝั่งเดียว ขณะที่ต้นส้มดูลดความสำคัญลงไปเยอะ ส่วนพ่อหนังก็เผยให้เห็นแต่ด้านที่โกรธเกรี้ยว หากจริงๆ แล้วก็มีมุมที่งดงาม อ่อนโยน ในความอ่อนล้ากับชีวิตให้เห็นเหมือนกัน
หนังอาจจะทำภาพจินตนาการของเด็กที่ไม่มีเพื่อน และครอบครัวขาดไร้ จนต้องไปอยู่ในจินตนาการกับต้นส้มหล่นหาย แต่ในอีกมุมหนึ่งกับสิ่งที่หนังเน้น และนำเสนอเป็นพิเศษ อย่างความสัมพันธ์ของเซเซ่ และปอติก้า ก็ทำให้ภาพของการเอาชนะความลำบากของชีวิต ความสิ้นหวัง ด้วยความดี ความอารี และจิตไมตรีที่ดีงาม เด่นชัด ซึ่งก็เป็นบทสรุปเดียวกับในหนังสือ ถึงจะไม่สมบูรณ์เต็มร้อยๆ แต่ก็ทำให้เรื่องอยู่กับความ “เป็นจริง” มากขึ้น
แล้วกับวรรคทอง คำคม ประโยคคาย ทั้งหลายก็จัดมาให้ได้ยินกันเกือบทั้งเรื่อง
เป็นอีกตัวอย่างหนึ่งของการตีความใหม่ หรือเล่าเรื่องใหม่ ของหนังที่ทำจากหนังสือ ที่ไม่จำเป็นต้องมาครบ มาเต็ม แต่ต้องพาคนดูไปให้ถึงในจุดเดียวกับคนอ่านให้ได้ แม้กับเรื่องนี้ ความรู้สึกแรกที่เดินออกมาจากโรงก็คือ “ต้นส้มหายไปไหน” ก็ตามที
โดย นพปฎล พลศิลป์
What is your reaction?
