อำลาและอาลัย เดวิด พราวส์ ผู้เป็นร่างกายให้กับดาร์ธ เวเดอร์ ตัวร้ายอมตะแห่งโลกภาพยนตร์

“เดวิดเป็นผู้มอบร่างกายให้กับดาร์ธ เวเดอร์ ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับตัวละครรายรี้ เขาทำให้เวเดอร์กระโดดออกมาจากหน้ากระดาษ และไปอยู่บนจอภาพยนตร์ ด้วยความสูงถึง 6 ฟุต 6 นิ้ว หรือ 198 เซนติเมตร บวกกับทักษะในกีฬายกน้ำหนัก และการแสดงออกที่เหมาะสมกับตัวตนของเวเดอร์ที่เต็มไปด้วยพลังและสิ่งที่อยู่ภายใน เดวิดพร้อมจะทำทุกอย่างและมีส่วนร่วมในความสำเร็จที่ทำให้ดาร์ธ เวเดอร์กลายเป็นตัวละครที่น่าจดจำ, เต็มไปด้วยโศกนาฏกรรม ขอให้เขาสู่สุขคติ” จอร์จ ลูคัสโพสท์ข้อความรำลึกถึง หนึ่งในนักแสดงของหนัง Star Wars ต้นฉบับ เดวิด พราวส์ ผู้รับบทเป็นร่างกายของดาร์ธ เวเดอร์ ซึ่งเสียชีวิตไปด้วยวัย 85 ปี เมื่อวันที่ 28 พฤศจิกายน

ในตอนแรกยังไม่มีการระบุถึงสาเหตุในการเสียชีวิตอย่างเป็นทางการ นอกจากมีรายงานว่าพราวส์มีอาการป่วยในช่วงสั้นๆ ก่อนจะจากไป แต่หลังจากนั้นไม่นาน ราเชลลูกสาวของพราวส์ก็ออกมาเผยว่า คุณพ่อของเธอที่ป่วยเป็นอัลไซเมอร์ เสียชีวิตจากการติดเชื้อโควิด-19 หลังจากเข้ารับการรักษาก่อนหน้าจะจากไปราวๆ 2 สัปดาห์

“มันเป็นเรื่องน่าเกลียดมากๆ ที่กฏเรื่องการป้องกันโควิด-19 ทำให้เราไม่สามารถได้เจอกับเขาแล้วกล่าวคำอำลาได้ แต่พอเราไปเก็บข้าวของของเขาจากโรงพยาบาล พยาบาลบอกกับเราว่า ผู้ชายคนนี้เจ๋งแค่ไหน เขาเป็นตัวละครที่ยิ่งใหญ่ เขาคงจะชื่นชอบการที่ตัวเองกลายเป็นกระแสบนทวิตเตอร์”

พราวส์รับบทเป็นดาร์ธ เวเดอร์ในหนังไตรภาคดั้งเดิมของ Star Wars โดยเขาเปรียบได้กับร่างกายของเวเดอร์ ที่มีเจมส์ เอิร์ล โจนส์ เป็นเจ้าของเสียงของตัวร้ายอมตะแห่งวงการภาพยนตร์รายนี้ แต่เมื่อเวเดอร์ต้องปรากฏตัวโดยไม่ได้สวมหมวกใน Return of the Jedi ใบหน้าที่ผู้ชมได้เห็นกลับเป็นของเซบาสเตียน ชอว์

เดวิด พราวส์เป็นคนเมืองบริสทอล บนเกาะอังกฤษ โดยก่อนจะกลายมาเป็นนักแสดง พราวส์เคยเป็นนักเพาะกาย ที่ทำได้ดีถึงขั้นติดทีมชาติอังกฤษเข้าแข่งขันกีฬาเครือจักรภพตอนต้นยุค 1960s แม้จะทำงานในวงการภาพยนตร์มายาวนานถึง 50 ปี แต่บทที่คนจดจำเขาได้มากที่สุดก็ไม่พ้นดาร์ธ เวเดอร์ ใน Star Wars ที่ทำให้เขามีชื่อเสียงไปทั่วโลก แต่เพราะสำเนียงการพูดของเขาไม่เหมาะกับการเป็นตัวร้ายในหนังฮอลลีวูด ทำให้ลูคัสเลือกเอิร์ล โจนส์ มาเป็นเจ้าของเสียงตัวละครรายนี้

ในช่วงที่ทำงานให้กับหนัง Star Wars ไตรภาคแรกฉบับดั้งเดิม มีรายงานว่าเขาสนิทสนมกันดีกับอดีตนักเพาะกายที่ผันตัวเองมาเป็นนักแสดง อาร์โนลด์ ชวาร์เซเน็กเกอร์ และลู เฟอร์ริโญ จากซีรีส์โทรทัศน์เรื่อง Incredible Hulk ซึ่งเคยเป็นคู่แข่งกันมาก่อนในการแข่งขันเพาะกายรายการต่างๆ ก่อนหน้าที่จะมามีชื่อเสียงในวงการภาพยนตร์ด้วยซ้ำ

หนังเรื่องแรกที่พราวส์เล่นก็คือ Casino Royale หนังเจมส์ บอนด์ฉบับตลกเมื่อปี 1967 โดยรับบทเป็นตัวประหลาดของแฟรงเกนสไตน์ ซึ่งเป็นบทที่เขาถูกขอให้เล่นอีกในหนังสยองของแฮมเมอร์ ฟิล์มส์ 2 เรื่องก็คือ Horror Of Frankenstein ในปี 1970 และ Frankenstein and the Monster From Hell ในปี 1974

พราวส์ยังไปปรากฏตัวเป็นประจำในซีรีส์ฮิตแบบคัลท์ อย่าง The Saint, Space 1999 และ Doctor Who ซึ่งเขารับบทเป็นไมโนทอร์ ในซีรีส์ตอน The Time Monster เมื่อปี 1972 ประกบกับจอน พาร์ทวี

ไม่ใช่แค่ทำงานเบื้องหนัง พราวส์ยังเป็นผู้อยู่เบื้องหลังการอึ้บหุ่นของคริสโตเฟอร์ รีฟส์ เพื่อรับบทเป็นซูเปอร์แมน ด้วยการเป็นเทรนเนอร์ส่วนตัวให้กับนักแสดงรายนี้

การแสดงในหนังของสแตนลีย์ คูบริค Clockwork Orange เมื่อปี 1971 ซึ่งพราวส์รับบทบอดีการ์ด ไปเตะตาจอร์จ ลูคัสเข้าจนถูกเชื้อเชิญให้มาทดสอบบทดาร์ธ เวเดอร์ และชิวแบ็คกา ใน Star Wars: Episode IV – A New Hope เมื่อปี 1977 ซึ่งท้ายที่สุดเขาก็เลือกเวเดอร์ โดยพราวส์บอกกับเว็บไซท์เอ็นพีอาร์เอาไว้ว่า “เอ่อ.. ถ้าคุณมองย้อนกลับไปถึงหนังทุกเรื่องที่คุณเคยชม ซึ่งมีทั้งตัวเอกและตัวร้าย คุณมักจะจำตัวร้ายได้เสมอ”

ความสำเร็จจาก Star Wars ทำให้พราวส์เป็นขาประจำในงานชุมนุมแฟนๆ ได้เข้าร่วมงานต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับหนังตลอดเวลาร่วมๆ 40 ปี แต่ในปี 2010 เขากลับถูกแบนจากงานอย่างเป็นทางการของ Star Wars โดยมีข่าวลือว่า เขามีเรื่องมีราวกับลูคัส

ถึงจะโด่งดังจาก Star Wars รับบทตัวละครที่กลายเป็นตำนาน แต่บทบาทที่พราวส์ชื่นชอบมากที่สุดและไม่ยอมวางมือไปไหนก็คือ การเป็นมนุษย์กากบาทเขียว ที่ทำหน้าที่สอนเด็กๆ เรื่องความปลอดภัยบนท้องถนน เขารับหน้าที่นี้มาตั้งแต่ปี 1975 และบอกว่า เป็น “งานที่เยี่ยมที่สุดที่ผมเคยทำ” พราวส์ที่สวมชุดสีขาว-เขียว ในแบบซูเปอร์ฮีโร กลายเป็นสัญลักษณ์ของความปลอดภัยบนท้องถนนของสหราชอาณาจักรมานานเป็นทศวรรษ โดยมีวลีที่เป็นที่จดจำ “หยุด, มอง แล้วฟัง”

ที่อาจจะเป็นบทบาทที่ต่างขั้วจากเวเดอร์แบบสุดๆ หากก็เหมือนกันตรงที่กลายเป็นตัวละครในตำนาน ที่เป็นจดจำของผู้คนไม่แตกต่างกัน

โดย ลุงทอย คอลัมน์ อำลา-อาลัย นิตยสารเอนเตอร์เทน ฉบับที่ 1318 ปักษ์หลัง ธันวาคม 2563